Dzień dobry,
Jednym z najbardziej popularnych profili w liceum jest profil biologiczno-chemiczny. Zwracam się do Państwa z pytaniem, jak należy poprawnie napisać nazwę tego profilu w skrócie. Najczęściej mówi się bio-chem lub biol-chem, która forma jest jednak poprawna?
Z poważaniem
Czytelnik

Moje pytanie jest w zasadzie uwagą. Nie rozumiem, dlaczego w słowniku znajdują się takie wyrazy jak: etan, propan, butan itd., a nie zamieszczono takich wyrazów jak: eten, propen, propin. Co ciekawe, w słowniku znajduje się słowo buten (zasłużyło sobie na to jakoś szczególnie?) i słowo propinacja (a po propinie ślad zaginął). Wyżej wspomniane, a nie pojawiające się w słowniku wyrazy można natomiast znaleźć w podręcznikach do chemii dla gimnazjum/liceum.
Pozdrawiam.

Jaka jest etymologia słowa czarnoksiężnik? Czy w naszych czasach ma ono pejoratywny wydźwięk, ponieważ część wyrazu czarno- koajrzy się z czarny 'zły'? I czy to nie błędne założenie? Czy może wyraz ten raczej należy kojarzyć ze słowem nekromancja (nigromantia 'czarne wróżenie')?

Szanowni Państwo,

niedawno obroniłem doktorat z chemii. Oprócz tego ukończyłem wcześniej studia z dziedziny architektury i urbanistyki z tytułem zawodowym mgr. inż. architekta. Moje pytanie dotyczy tego, jakimi skrótami mogę i powinienem się teraz posługiwać przed nazwiskiem, kończąc np. pisma skierowane do urzędów. Czy jest to może arch. dr inż., dr mgr inż. arch., czy też może jeszcze jakaś inna forma? Proszę o odpowiedź, ponieważ nie chciałbym wprowadzać w błąd odbiorców mojej publicystyki dotyczącej architektury, iż posiadam doktorat z tej dziedziny.

Z wyrazami szacunku

Adrian

Dzień dobry,
chciałbym się zapytać o wymowę słów zakończonych na nia. Czasami ta końcówka jest wymawiana jako „ńja” (np. linia, ironia, komunia), kiedy indziej jako „ńa” (bania, dynia, jezdnia). Czy tym, jak należy ją wymówić, rządzą jakieś reguły? Zauważyłem, że np. w nazwach państw i krain geograficznych pojawia się „ńja” (np. Dania, Albania, Amazonia). W imionach, a zwłaszcza ich zdrobnieniach, występuje „ńa” (np. Ania, Hania, Frania, ale Apolonia już nie).

Pozdrawiam,
Zbigniew Młynarski

Szanowni Państwo,

mam pytanie dotyczące zapisu zakresu liczb z jednostką. W chemii spotykam się z zapisem np. 1 - 10 g/l lub 1 g/l - 10 g/l lub rzadziej (1 - 10) g/l. Który z zapisów jest poprawny lub jaki jest poprawny zapis zakresu liczbowego z jednostką?

Szanowni Państwo,
mam pytanie dotyczące firmy Henkel, producenta klejów i chemii gospodarczej.
Henkel się deklinuje, prawda, jak zatem brzmi dopełniacz liczby pojedynczej?

Serce mi krwawi, kiedy wszyscy w firmie mówią Henkla, ale może niesłusznie.

Dziękuję i pozdrawiam, Ewa.

Szanowni Państwo,
mam pytanie dotyczące firmy Henkel, producenta klejów i chemii gospodarczej.
Henkel się deklinuje, prawda, jak zatem brzmi dopełniacz liczby pojedynczej?

Serce mi krwawi, kiedy wszyscy w firmie mówią Henkla, ale może niesłusznie.

Dziękuję i pozdrawiam, Ewa.

Czy w zdaniach typu
W #### roku(,) pochodzący z X konstruktor stworzył Y napędzane Z (np. parą).

… oddzielamy przecinkiem wyrażenie okolicznikowe czasu W #### roku od grupy podmiotu w formie wyrażenia przydawkowego pochodzący z X konstruktor albo w ogóle od podmiotu jako takiego? Wydaje mi się, że wyrażeń tych nie oddzielamy, bo ani nie są to zdania składowe, ani — równoważniki takich zdań. Moja niepewność wynika przede wszystkim z tego, że dość często zdarza się napotykać tak stosowaną interpunkcję. Czy przypadkiem nie jest to próba przeniesienia angielskojęzycznej interpunkcji do języka polskiego? Czasami zdarza się też napotkać zdania, gdzie podmiot wraz ze swą przydawką (pochodzący z X konstruktor) oraz okolicznik (w #### roku) łączone są tak jakby w jedną grupę oddzieloną przecinkiem od orzeczenia (stworzył) oraz dopełnienia (Y) i jego przydawki (napędzany Z), czyli tak, jak w poniższym przykładzie:

W #### roku pochodzący z X konstruktor(,) stworzył Y napędzane Z.

Także tutaj przecinek, choć często spotykany, wydaje się całkowicie zbędny, tym bardziej że okolicznik należy przecież do grupy orzeczenia, a nie podmiotu. Przecinek zdawałby się bardziej uzasadniony, gdyby któraś z grup (podmiotu albo orzeczenia) byłaby bardzo rozbudowana, ale i wówczas bardziej odpowiedni wydawałby się myślnik, np.:

Konstruktor K urodzony w A, wychowany w rodzinie zastępczej B, pobierający nauki u C — stworzył Y napędzane Z.
W roku ####, czyli 5 lat po naszkicowaniu niemal pełnych planów konstrukcyjnych oraz 10 lat po zakiełkowaniu w umyśle K samej idei zasianej przypadkowo jakiś czas wcześniej przez najlepszego przyjaciela, poczciwego L, który pytał, jak w prosty sposób osiągnąć M — konstruktor K stworzył Y napędzane Z.

W pierwszym z tych zdań mamy rozbudowaną grupę podmiotu, w drugim — bardzo rozbudowaną grupę orzeczenia (z licznymi okolicznikami, dopełnieniami i przydawkami). Czy są sytuacje, kiedy okoliczniki niebędące zdaniem, równoważnikiem zdania lub wyrażeniem wtrąconym oddzielamy przecinkiem?

Witam!
Mam pytanie dotyczące pewnych zagadnień matematycznych. Otóż czasem mówi się przykładowo o zbiorach k-elementowych, gdzie ważne jest, że litera k jest mała. Problem jest, gdy k-elementowość występuje na początku zdania. Czy wtedy należy napisać k wielką, czy małą literą? A może zawsze starać się tak przeformułować zdanie, by nie pojawiało się ono na początku zdania?
Pozdrawiam.