Dzień dobry,
według zasad opublikowanych przez Radę Języka Polskiego zaimki odnoszące się do Boga można pisać małą lub wielką literą. Chciałabym się upewnić, że dotyczy to również zaimków swój, swoja, swoje.
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam serdecznie!

Szanowni Państwo,
jaka jest etymologia nazwy zapasy dla sportu walki? Czy ma związek z zapasami na zimę?

Dziękuję i pozdrawiam,
Łukasz

Szanowni Państwo!
Mam dylemat interpunkcyjny odnośnie do formy zapisu dialogów ujętych w cudzysłów w obrębie jednego akapitu. Czy po cudzysłowie zawsze dajemy kropkę, nawet jeżeli wypowiedź kończy się pytajnikiem lub wykrzyknikiem?
Przykład: „Czy widziałeś wczoraj Tomka?” „Nie widziałem.”
Czy w ogóle taka forma zapisu dialogów jest poprawna?

Serdecznie dziękuję za odpowiedź
Monika Jastrząb

Byłabym wdzięczna za informację odnośnie obowiązującej obecnie pisowni nazw kierunków studiów, specjalności na tych kierunkach oraz wykładanych przedmiotów. Chodzi rzecz jasna przede wszystkim o małe / wielkie litery. Jak poprawnie powinny być napisane np. stwierdzenia typu: pierwszy polski podręcznik do metod organizacji i zarządzania, podręcznik adresowany do studentów kierunku zarządzanie i marketing?
Za moich czasów :-) wszystko pisało się małą literą, ale teraz obserwuję znaczną rozmaitość zapisów – wszystko małą, wszystko dużą, początek dużą, reszta małą, czy też np. po słowie kierunku (nawiązując do przykładu powyżej) dwukropek, a potem cudzysłów i nazwa kierunku pisana jak tytuł czasopisma.
Z góry dziękuję i pozdrawiam,
Ola Wołoszczuk

Szanowni Państwo,
zastanawia mnie interpunkcja skróconej wersji komunikatu o wyniku sportowym typu Polska wygrała z Niemcami 2:0. Polska – Niemcy 2:0? Myślnik w takich wypowiedzeniach oddaje symetryczną relację między czymś a czymś i „przyklejenie wyniku” do Niemiec jakoś mi nie pasuje wizualnie.
Można by napisać: Polska – Niemcy – 2:0, ale z kolei dwa myślniki dają efekt trzech części. Chyba więc najlepiej: Polska-Niemcy – 2:0, z łącznikiem i myślnikiem?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Reguła [174] WSO (https://sjp.pwn.pl/zasady/174-46-5-Przed-zaimkami;629523.html) nakazuje nie z zaimkami pisać rozłącznie. Jednak niektóre z zaimków są używane rzeczownikowo, np. swój, nasi, nasze, tamci (vide Inny słownik języka polskiego PWN), a nie z rzeczownikami piszemy łącznie. Czy należy zatem napisać „Na wierzchu, niestety, nienasze”?

Czy w zdaniu: „Jednak ślady na schodach widział na własne oczy i to się nie dawało zaprzeczyć” słowo to nie powinno być użyte w innym przypadku? Waham się między temu a tego.

Czy można uznać z przeproszeniem za oboczny wariant wyrażenia za przeproszeniem, czy też jest to błąd, taki jak np. za wyjątkiem zamiast z wyjątkiem?

Szanowna Poradnio,
jednak jeszcze nie daje mi spokoju to określenie za tydzień. Czy może ono w ujęciu potocznym znaczyć za tygodniem trwającym w znaczeniu po trwającym tygodniu, za nim, w dowolnym dniu następnego tygodnia? Za jako za czymś niekoniecznie, zawsze za 7 dni?

Proszę o ocenę wyrażenia zbicie kotletów. Kilka osób (spoza Małopolski) bardzo zdziwiła taka forma, a z drugiej strony poszukiwania w Internecie dają całkiem sporo trafień.