Dzień dobry.

W zawiązku z podróżami świątecznymi zawitałem po raz pierwszy do rodziny na Podhale i uderzyła mnie jedna rzecz. Mianowicie, bardzo dużo osób tutaj samogłoskę [e] wymawia jak [y]. Dla przykładu, ser -> [syr], mleko -> [mlyko], nie -> [niy]. Moje pytanie brzmi skąd taka tendencja?

Z góry dziękuję za odpowiedź i życzę szczęśliwego nowego roku!

Choćby na dworze był sztorm, tu, w moich czterech ścianach, nigdy go nie słychać.
Ponieważ list miał być długi, Piotruś, pisząc, jakby tracił zapał.

Zwróciło moją uwagę, że dzieło 123-stronicowe zapisujemy też jako dzieło studwudziestotrzystronicowe. Z tego jest jeden wniosek i jedno pytanie.

1. W języku polskim nie istnieje wobec tego „słowo najdłuższe”, o największej liczbie liter. Jest to skutkiem wspomnianej wyżej reguły, zawsze jesteśmy w stanie podać liczbę większą, gdyż zbiór liczb jest nieskończony.

2. Jak zapisać 123-1/2-stronicowy ? Dwudziestotrzy i półstronicowy ? Jeśli tak, to dlaczego to pół tak mocno oddziela?

Dzień dobry,

w jaki sposób powinno się zapisywać dłuższe odpowiedzi w wywiadzie? Czy cała odpowiedź stanowi całość i nie wprowadzamy w jej obrębie akapitów? Czy przy dłuższej odpowiedzi można kolejne jej części (jeśli pytanie dotyczyło kilku kwestii) zaczynać od nowego akapitu?

Dziękuję i pozdrawiam

Ewa

Czy jeśli w tekście popularnonaukowym decyduję się na stosowanie cudzysłowów w przytoczeniach wypowiedzi ustnych (pisanych w formie teraźniejszej, np. Szliśmy przez gęsty las, a Adam mówił cicho: „Nie rób żadnego hałasu”. „Dlaczego?” – pytam. „Bo spłoszysz je wszystkie”.) , to czy mogę nie stosować wyróżnienia blokowego w przypadku dłuższych fragmentów takich wypowiedzi?

Pozdrawiam