Szanowni Państwo,
jak powinno się odmieniać obcojęzyczne nazwy własne, w których występuje c, np. np.: benfica, celica (są to nazwy odmian roślin ozdobnych). Niektórzy piszą: benfici, celici, ale mnie się to wydaje dziwne i mówię benfiki itd.

Czy poprawne jest zdanie: „Święty czynił cudy”? Zawsze wydawało mi się, że powinno być cuda. Uprzejmie proszę o wyjaśnienie, czy słów cuda i cudy można używać wymiennie, czy też jest między nimi różnica.

Proszę o rozstrzygnięcie spornej kwestii: akcesoria dla stacji benzynowej czy akcesoria do stacji benzynowej?
Anna

Dzień dobry,

mam niepewność, która forma zapisu jest poprawna: Ślub w plenerze"Gościniec Nad Stawem", Ślub w plenerze restauracji "Gościniec Nad Stawem" czy Ślub w plenerze "Gościńca Nad Stawem"? W którym przypadku cudzysłów jest konieczny, a kiedy można go pominąć?

Dziękuję za pomoc,

K. Lewandowska

Jakie jest pochodzenie zwrotu figa z makiem?

Czy obydwa zwroty: doktorat filozofii i doktorat z filozofii (podobnie: licencjat filozofii i licencjat z filozofii) są poprawne?

Zapytałam siostrę, czy umalowała sobie włosy. Mój szwagier Polak mieszkający za granicą zwrócił mi uwagę: włosów się nie maluje, a farbuje. Odpowiedziałam, że jest ortodoksą językowym. Co Państwo na to?
Z wyrazami szacunku.
Elżbieta Adamowicz

Czy wypowiedź wewnętrzną bohatera można poprzedzić kreską dialogową?

Moim zdaniem nie, ale Autor przez całą powieść zapisał w ten sposób:

Czuł wewnątrz niepokój i niezaspokojoną ciekawość, które wywoływała świadomość wkraczania na nową drogę:

– Jak wyglądać teraz będzie moje życie? Jak będę funkcjonować, wiedząc, że religia to opium, którym się karmią ci, którym brak odwagi ją odrzucić? Przeraża ich wizja kary po śmierci…

Pogardą mędrca skwitował ich postawę.

W mojej opinii ten fragment powinien wyglądać następująco.

Czuł wewnątrz niepokój i niezaspokojoną ciekawość, które wywoływała świadomość wkraczania na nową drogę:

Jak wyglądać teraz będzie moje życie? Jak będę funkcjonować, wiedząc, że religia to opium, którym się karmią ci, którym brak odwagi ją odrzucić? Przeraża ich wizja kary po śmierci…

Pogardą mędrca skwitował ich postawę.

Opcjonalnie można też zapisać tak:

Czuł wewnątrz niepokój i niezaspokojoną ciekawość, które wywoływała świadomość wkraczania na nową drogę:

Jak wyglądać teraz będzie moje życie? – zastanawiał się. – Jak będę funkcjonować, wiedząc, że religia to opium, którym się karmią ci, którym brak odwagi ją odrzucić? Przeraża ich wizja kary po śmierci…

Pogardą mędrca skwitował ich postawę.

Przed zmianą zapisu w całej powieści wolałbym się poradzić specjalisty. Dodam, że autor zarzucił mi niekonsekwencję, ponieważ w niektórych fragmentach tego typu zostawiłem kreskę dialogową. Na przykład tutaj:

Wypadało ze zwyczajnej grzeczności spytać, o co chodzi, ale palił się, by skończyć dzieło.

– Czy zawsze muszę być uprzejmy? Niech się szybciej wyniesie! – zawyrokował po cichu z zimną premedytacją, która w tym momencie po raz pierwszy stała się jego udziałem.

Wreszcie został sam.

Zostawiłem tutaj kreskę dialogową, ponieważ bohater werbalizował swoją myśl. Po chichu, kierując ją tylko do siebie, ale jednak wypowiedział te słowa.
Przed zadaniem pytania skorzystałem z porady https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/monolog-wewnetrzny;10328.html, ale nie ma tam jednoznacznej odpowiedzi na moje pytanie, czy można zostawić kreskę dialogową.

Trafiłem na artykuł, w którym autor opisuje, jak to „serwisant telefonów kopiował nagie zdjęcia klientek”. Sformułowanie nagie zdjęcia pojawia się w nim kilkakrotnie. W komentarzach jeden z internautów oburzył się: „Nagich zdjęć klientki? Czy może zdjęć nagiej klientki? Jak zdjęcie może być nagie?”. No właśnie, czy miał rację? Czy zdjęcia lub fotki mogą być nagie, gołe, rozebrane?

Witam,
dręczy mnie od jakiegoś czasu mały problem. Czy o kształcie i w kształcie mogą być stosowane zamiennie? Moje wątpliwości biorą się z tego, że często spotykam je używane w tym samym kontekście, lecz osobiście korzystam z pierwszego, gdy przyrównuję coś do figury geometrycznej, a ostatnie rozumiem jako np. płyn w naczyniu (przybierający kształt, który nie jest mu właściwy) lub, bardziej dosłownie, jako coś „siedzącego w kształcie” (lub Kształcie).
Pozdrawiam
A.B.