Chciałem zapytać, jak wygląda sytuacja odmiany stylizowanych nazw własnych (głównie anglojęzycznych). W sytuacjach, gdy niektóre litery w nazwie są zastępowane symbolami lub cyframi, narzucana jest pisownia samymi wielkimi lub małymi literami itp. Spotkałem się ze stwierdzeniem, że stylizacja przy odmianie powinna zostać usunięta (np. w mianowniku HλLF-LIFE, ale w dopełniaczu powinno być Half-life’a). Czy są jakieś normy, które dyktują, w jaki sposób powinno się odmieniać takie wyrazy?

Witam. Czy w dobie obecnej poprawna jest odmiana szatanu (wszystkie współczesne słowniki notują jedynie szatanowi)? Dodam, że w literaturze polskiej odmiana szatanu występuje chociażby w Kordianie lub Beniowskim J. Słowackiego. Czy ze względu na wytyczne obecnych słowników języka polskiego odmianę szatanu należałoby uznać za niepoprawną, czy jedynie za przestarzałą?
Dziękuję.

Witam!
Uniwersalny PWN podaje dla ouzo: -a, -u, Ms. -nie, PSWP Zgółkowej (Kurpisz) ouzo|ouzon ndm, zresztą wszystkie słowniki prócz Uniwersalnego podają ndm. Z podanej zaś odmiany wynika, że forma z -n- miałaby się pojawić tylko w miejscowniku (no i potencjalnie w wołaczu). No i blm dla napoju alkoholowego? A jeszcze rodzaj, WSWO PWN też podaje mrz (rzeczownik rodzaju męskiego), choć wydaje się, że to to ouzo. Żeby zaś było ciekawiej jeszcze, NSWO Zielonej Sowy notuje tylko: uzo.
Pozdrawiam.

Witam!
Ciekawi mnie taka kwestia: w językach germańskich słowa mucha i latać są do siebie bardzo podobne pod względem pisowni i wymowy, np. ang. a fly – to fly, niem. eine Fliege – fliegen, hol. een vlieg – vliegen, szw. en fluga – flyga. Skąd się wzięło to podobieństwo w budowie słowotwórczej rzeczownika mucha i czasownika latać? Dlaczego dotyczy ono akurat muchy? I czemu podobne zjawisko nie występuje w innych językach, m.in. romańskich i słowiańskich?

Szanowni Państwo,
jaka jest etymologia wyrazów: pan (i), asan (i), acan (i)?
Pozdrowienia
Bożena A.

Dzień dobry!
Proszę podać przykłady wyrazów o źródłosłowie mitologicznym, takich jak: panika, satyryczny, letarg, prometeizm, hermetyczny itp.
Pozdrawiam
R.K.

Szanowna Poradnio,
jaka jest etymologia słowa parlament? Wiem, że słownik podaje „niem. Parlament”, ale czy moglibyśmy pójść głębiej?
Z wyrazami szacunku
Joanna Wachowiak-Finlaison

Uprzejmie proszę o wyjaśnienie rozbieżności w zapisie przymiotnika od nazwy Pergamon. Według słownika ortograficznego przymiotnik winien brzmieć pergameński. Taka właśnie formę (chyba bez wyjątku) można znaleźć w 7-tomowej encyklopedii PWN. Jednakże w najnowszej, Wielkiej encyklopedii PWN znajdujemy formę pergamoński, np. hasło Berlin wspomina o Muzeum Pergamońskim. Co sądzić o tej rozbieżności? Czym jest spowodowana? Czy obie formy są równie poprawne?
Jakoś bardziej „swojska” wydaje się nam forma z o, a więc pergamoński (używana na przykład w „Słowniku mitów” W. Kopalińskiego), ale pragniemy poznać opinię specjalistów.
Z poważaniem
Andrzej Szymczak

Czy zdanie: „Zawiera składnik pielęgnujący skórę – ProDermę” jest poprawne? Czy ProDerma się odmienia? Czy mówimy, że składnik jest pielęgnujący, czy pielęgnacyjny?

Pozdrawiam,
Grazyna

Słownik podaje, że nazwę własną Piotruś Pan należy odmieniać w Msc. jako Piotrusiu Panu. Jednak człon Pan pochodzi od bożka Pana, dlaczego więc nie odmienia się go jako Panie? Czy jest to wyrównanie do polskiego zwrotu typu pan Piotr?

Z góry dziękuję i pozdrawiam serdecznie
Iwona