Czy w zdaniach typu
W #### roku(,) pochodzący z X konstruktor stworzył Y napędzane Z (np. parą).

… oddzielamy przecinkiem wyrażenie okolicznikowe czasu W #### roku od grupy podmiotu w formie wyrażenia przydawkowego pochodzący z X konstruktor albo w ogóle od podmiotu jako takiego? Wydaje mi się, że wyrażeń tych nie oddzielamy, bo ani nie są to zdania składowe, ani — równoważniki takich zdań. Moja niepewność wynika przede wszystkim z tego, że dość często zdarza się napotykać tak stosowaną interpunkcję. Czy przypadkiem nie jest to próba przeniesienia angielskojęzycznej interpunkcji do języka polskiego? Czasami zdarza się też napotkać zdania, gdzie podmiot wraz ze swą przydawką (pochodzący z X konstruktor) oraz okolicznik (w #### roku) łączone są tak jakby w jedną grupę oddzieloną przecinkiem od orzeczenia (stworzył) oraz dopełnienia (Y) i jego przydawki (napędzany Z), czyli tak, jak w poniższym przykładzie:

W #### roku pochodzący z X konstruktor(,) stworzył Y napędzane Z.

Także tutaj przecinek, choć często spotykany, wydaje się całkowicie zbędny, tym bardziej że okolicznik należy przecież do grupy orzeczenia, a nie podmiotu. Przecinek zdawałby się bardziej uzasadniony, gdyby któraś z grup (podmiotu albo orzeczenia) byłaby bardzo rozbudowana, ale i wówczas bardziej odpowiedni wydawałby się myślnik, np.:

Konstruktor K urodzony w A, wychowany w rodzinie zastępczej B, pobierający nauki u C — stworzył Y napędzane Z.
W roku ####, czyli 5 lat po naszkicowaniu niemal pełnych planów konstrukcyjnych oraz 10 lat po zakiełkowaniu w umyśle K samej idei zasianej przypadkowo jakiś czas wcześniej przez najlepszego przyjaciela, poczciwego L, który pytał, jak w prosty sposób osiągnąć M — konstruktor K stworzył Y napędzane Z.

W pierwszym z tych zdań mamy rozbudowaną grupę podmiotu, w drugim — bardzo rozbudowaną grupę orzeczenia (z licznymi okolicznikami, dopełnieniami i przydawkami). Czy są sytuacje, kiedy okoliczniki niebędące zdaniem, równoważnikiem zdania lub wyrażeniem wtrąconym oddzielamy przecinkiem?

Mam pytania do zdania: Szkoły podstawowe, średnie i wyższe, słowem, całe szkolnictwo zasługuje na lepsze traktowanie. 1. Interpunkcja. Do takich sytuacji odnosi się reguła [389]. Powyższa wersja jest zgodna z podanymi tam przykładami, jednak ze względu na intonację przy odczytywaniu postawiłbym te przecinki inaczej: po wyrazie szkolnictwo, a nie słowem. A może nawet ująłbym tę część zdania w dwa myślniki, chcąc ją zaakcentować. 2. Czy orzeczenie nie powinno mieć formy liczby mnogiej?

Czy trzy ostatnie elementy poniższego zdania powinny być rozdzielone przecinkami? Jaka reguła o tym decyduje?

„W 2020 r. do mieszkania wprowadził się jego dziadek architekt Stanisław”.

Dzień dobry,

zastanawiam się nad przecinkiem w zdaniu: „Pojechał na swoje ranczo, odziedziczone po ojcu”. Wydaje mi się, że druga część zdania jest dopowiedzeniem, więc przecinek jest zasadny, jednak zdanie „Pojechał na swoje ranczo odziedziczone po ojcu” też wydaje mi się poprawne. Czy mam rację?

Pozdrawiam serdecznie

Szanowni Państwo,

interesuje mnie kwestia postawienia przecinka w zdaniach typu:

Zdania tworzone są przez słowa, które kombinowane w odpowiedni sposób tworzą treść komunikatu.

Nie mam wątpliwości co do tego, że segment „kombinowane w odpowiedni sposób” można wydzielić przecinkami lub półpauzami. Czy jednak można całkowicie zrezygnować z tego wydzielania – tak jak zaproponowałem na początku?

Pozdrawiam

Szanowni Państwo! Bardzo bym prosił o sugestie dotyczące interpunkcji w następującym zdaniu (podaję je bez przecinków): Temu tematowi poświęciłem kto wie czy nie najwięcej czasu.

Czy jeśli w zdaniu wprowadzamy cytat zakończony pytajnikiem i zapisany kursywą, należy po całości wypowiedzi postawić dodatkowo kropkę? Przykład: „Usłyszał jej rozpaczliwe wołanie: «Gdzie jesteś?»”.
PS «Gdzie jesteś?» miało być zapisane kursywą, jednakże formularz nie umożliwia takiej funkcji.

Szanowni Państwo!
Bardzo proszę o wyjaśnienie moich wątpliwości w kwestii interpunkcji w zdaniach takich jak te (przecinki, do których odnosi się moje pytanie, ująłem w nawias):

1. Był taki(,) jak jego ojciec.
2. Dzisiaj jedliśmy obiad o tej samej porze(,) co wczoraj.
3. Takie zachowanie(,) jak to(,) jest niedopuszczalne!
4. Jeszcze nigdy nie byłem tak zmęczony(,) jak dzisiaj.
5. Pracował tak dużo(,) jak nigdy dotąd.

Z góry dziękuję za odpowiedź!
Pozdrawiam

Szanowni Państwo,
czy wyrażenie nie wiem czy wiesz, które mówca wypowiedział bez pauz na nabranie oddechu, trzeba zapisać z przecinkiem po nie wiem, ponieważ to orzeczenie, czy też z uwagi na ciągłość wypowiedzi i brak pauzy przecinka być nie powinno?
Interpunkcyjny problem mam także ze zdaniem: wkrótce minie dwadzieścia lat jak te firmy się połączyły. Czy tu także ze względu na kontekst nie należy stawiać przecinka?
Dodam, że mowa o transkrypcji tekstu mówionego.
Z poważaniem
Agata

Myślnika używamy czasem zamiast czasowników jest, są przed zaimkiem to wprowadzającym orzecznik. Użycie przecinka w takiej sytuacji jest uważane za błąd. Co jednak, jeśli przecinek zamykałby wtrącenie? Które z poniższych zdań jest napisane poprawnie?

1. Każde z nim spotkanie, choćby krótkie, to jednak wielkie przeżycie.
2. Każde z nim spotkanie, choćby krótkie — to jednak wielkie przeżycie.
3. Każde z nim spotkanie — choćby krótkie — to jednak wielkie przeżycie.

Pozdrawiam
Magdalena