Dzień dobry,

mam problem z interpretacją zapisu w uchwale gminy.

Chodzi mi konkretnie o zapis:

"(..) w workach na bioodpady, oznaczonych kodami kreskowymi udostępnionymi właścicielowi

nieruchomości przez Gminę Kąty Wrocławskie, o ile doszło do zapełnienia pojemników, o których

mowa w lit. a; w takim przypadku usługa obejmuje odbiór bioodpadów w czterech workach

o pojemności 120 litrów na każdy pojemnik, w który wyposażona jest nieruchomość (..)".

Moja interpretacja jest taka, że to zdanie nie jest precyzyjne i można je interpretować tak, że zarówno worki i kody kreskowe zostaną dostarczone (udostępnione) przez gminę ze względu na użytą liczbę mnogą przecinek, oraz warunek. Czy mam rację ?

Szanowni Panowie,
chciałbym zapytać o bardzo nieformalny wyraz wąty czy też wonty używany często w kontekście pretensji, np. w zdaniu „Miał jakieś wąty/wonty”. Moje pytanie brzmi: jak brzmiałaby poprawna pisownia tego wyrazu i co można powiedzieć o jego pochodzeniu?

Mam niemały problem z pewnym związkiem frazeologicznym z Pomorza. Szczerze wierzę, że pomogą mi go Państwo rozwiązać. Chodzi o związek: wciągnąć/wciągać/wypijać żółtko. Samo znaczenie nie jest mi obce i wedle mojej wiedzy połączenie to, używane w rozkaźnikach najczęściej, znaczy tyle co: ‘rozbudzać się, zbierać w sobie siły, rychtowanie się z łóżka’.
Zagwozdką dla mnie jest etymologia tegoż frazeologizmu. Dlaczego akurat żółtko czy ma to związek z symboliką życia?

Pozdrawiam
M. Kiliński

Nie znoszę, kiedy zaraz po wejściu do sklepu ekspedienci pytają mnie: „W czym mogę pomóc?”. Nawet na dworcu kolejowym w Międzyzdrojach chodzą wynajęte studentki w jaskrawych kamizelkach z takim właśnie napisem. Gdzie się nie ruszyć – ktoś oferuje mi pomoc. Czy jest to właściwe zapytanie w takich sytuacjach? A gdybym miał np. składnicę złomu i zauważył, że ktoś czegoś szuka wśród hałd metalu. Powinienem pytać, czy mogę w czymś pomóc, czy po prostu: „Czego pan tu szuka?”. Trochę to nieeleganckie…

Niedawno usłyszałem, jak pewien ksiądz w kazaniu użył zwrotu umacnia nas we wierze. Ja uważam, że poprawnie powinien powiedzieć w wierze? Na zwróconą delikatnie uwagę odpowiedział mi: we wierze jest poprawnie. Kto ma rację?

Czy neologizm wegekucharz (w zamyśle: ktoś, kto gotuje wyłącznie dania bezmięsne) jest fortunny i poprawnie zapisany?

Na którą sylabę powinien przypadać akcent w imionach typu Weronika czy Dominika. Ja akcentuję tak jak w kościele, czyli na 3-cią od końca, zaś wszyscy wokół mnie akcentują na 2-gą od końcu. Kto ma rację?
Dziękuję z góry i serdecznie pozdrawiam.

Witam serdecznie.
Chciałabym dowiedzieć się, jak poprawnie nazwać mieszkańców Garwolina? Jak poprawna forma brzmi w liczbie pojedynczej i w liczbie mnogiej? Używam formy: garwolalin, garwolanie, ale spotykam się z sugestiami, że jest to nieprawidłowa forma. Jednak ci życzliwi sami nie potrafią określić formy według nich poprawnej. Bardzo proszę o odpowiedź, za którą już teraz bardzo dziękuję.

W oficjalnym piśmie, gdy zwracamy się do kogoś bezpośrednio, piszemy Pani Dyrektor, Pani Wando, czyli słowo Pan/Pani piszemy wielką literą. A co, jeżeli piszemy nie do kogoś, a o kimś? Która wersja jest poprawna:

– Szanowny Panie Dyrektorze, pani prezes Malinowska podjęła decyzję…
– Szanowny Panie Dyrektorze, pani Prezes Malinowska podjęła decyzję…
– Szanowny Panie Dyrektorze, Pani Prezes Malinowska podjęła decyzję…

Witam,
czy poniższy dialog ma poprawną formę? Mam wątpliwości, czy komentarze w nawiasach pisać małą czy wielką literą.
(Nauczyciel zakończył powitanie słowami…)
Nauczyciel: Teraz przejdziemy do tematu lekcji. (cisza w klasie)
Uczeń: (Śmiejąc się) A jaki jest temat lekcji? (Uczeń lubił prowokować nauczyciela)
Nauczyciel: (Do ucznia) Czy odrobiłeś zadanie domowe?
(Uczeń zrobił smutną minę)
Uczeń: (Szepcząc do siedzącego obok kolegi) Czy coś było zadane?