Chciałbym prosić o poradę z zakresu nazewnictwa. Chodzi o polską nazwę rośliny Geum urbanum. W języku polskim funkcjonują dwa tłumaczenia. Panuje zgoda co do pierwszego członu (kuklik), ale w tłumaczeniu drugiej części panują rozbieżności (pospolity lub zwykły). Według mnie słowo pospolity ma znaczenie pejoratywne. Będę wdzięczny za informację, czy używanie wyłącznie nazwy kuklik zwykły będzie w pełni zgodne z panującymi zasadami językowymi.
Ta piękna roślina zasługuje na szacunek.

Przykładowy jest zapis pewnego przepisu prawa:

Pozwolenia nie wymaga poruszanie się ruchem skośnym przyporządkowanym do:
1) toru jazdy, o której mowa w ust. 1, albo toru głównego, w którym ruch wahadłowy jest jednostajny prostoliniowy;

Czy w pkt. 1 tego zapisu, część zdania: .. w którym ruch wahadłowy jest jednostajny prostoliniowy ma zastosowanie tylko do fragmentu zapisu po spójniku albo, czy odnosi się również do zapisu przed tym spójnikiem?

Szanowni Państwo,
chciałam się zapytać o kolejność alfabetyczną. Mamy w słowniczku produkty o nazwach AQUA i A-Z ZIELONA AQUA. Czy właśnie w takiej kolejności je zapiszemy, czy w odwrotnej? Gdyby w zapisie tej drugiej nazwy nie było dywizu, byłoby dużo łatwiej… Będę wdzięczna za wyjaśnienie.
Z poważaniem
AK

Witam Państwa,
chciałabym odnaleźć w języku polskim antonim słowa konsensualny. Czy istnieje jedno słowo oddające angielskie pojęcie dissensual, które jest opozycją do angielskiego słowa consensual? W Słowniku wyrazów obcych Kopalińskiego znalazłam: „konsens dawn. zgoda, zezwolenie (zwł. urzędowe) na coś. Etym. – łac. consensus 'zgoda' od consentire 'zgadzać się'; zob. kom-; sens”.
Utworzony od tego rzeczownika termin konsensualny występuje w polszczyźnie (vide umowa konsensualna). Zamieszcza go także Państwa słownik: „konsensualny praw. będący wynikiem zgodnych oświadczeń woli obu stron, p.-łac. consensualis”. Natomiast nie potrafię odszukać jego antonimu. Będę wdzięczna za wszelką pomoc.
Marta Hudak

Dzień dobry,
często spotykam się z takimi konstrukcjami: „Mówi do Diany, w której salonie właśnie przestawiła meble”. Czy nie powinno być: „Mówi do Diany, w salonie której właśnie przestawiła meble”?
Dziękuję.

Czy rzeczywiście zaimek który (także w wersji poprzyimkowej lub bardziej rozbudowanej) zawsze się musi odnosić do ostatniego rzeczownika w zdaniu nadrzędnym? Rozumiem, że zdanie „Ojciec Jana, który jest kolejarzem, naprawi nam tę kolejkę” brzmi niejednoznacznie i w wypadku, gdy kolejarzem jest ojciec, należałoby je przeredagować. Ale co z takim przykładem jak „Płyn do mycia naczyń, któryśmy dziś kupili…”? Znam redaktorów, którzy i to zdanie by poprawili, dla mnie to jednak zbytek pedanterii.

Witam,
czy w zdaniu: „Pamięci tych, co zginęli w walce” należy postawić przecinek przed co, tak jak byłoby to w przypadku słowa którzy?
Pozdrawiam
Katarzyna Kowalska

Szanowny Panie Doktorze,

dziękuję za odpowiedź: https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Jeszcze-raz-w-sprawie-interpunkcji-zdania;17430.html. Mam jednak dysonans. Cytat ma charakter zalecenia, z porady https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Ortografia-maszyna-Turinga-problem-stopu-oraz-przecinek;17384.html wynika możliwość wyboru, z kolei prof. Kłosińska w odpowiedzi z 11 listopada w ogóle nie wspomniała o pomijaniu przecinka (choć wyraźnie o to zapytałem), co odebrałem jako brak takiej możliwości.

Czytelnik

Bardzo proszę o wyjaśnienie pochodzenia słowa marudzić.

Wiem, że w B. r. ż. l. poj. zaimek wskazujący ma formę tę. Jednakże jak odpowiemy na pytanie: jaką? którą? Też tę? Czy może narzędnikiem tą?