Poproszę o wyjaśnienie, czy rzeczywiście nie należy, jak głosi obiegowa opinia, odpowiadać pytaniem na pytanie. Jeśli to prawda, to jakie są przeciwskazania dla takiej formy wypowiedzi, a kiedy można sobie na to pozwolić? Wydaje mi się, że nie jest rażącym uchybieniem językowym taki na przykład prosty dialog:

– I co sądzisz o mojej propozycji?
– Jakiej propozycji?

Co zatem o odpowiadaniu pytaniem na pytanie sądzą językoznawcy?
Pozdrawiam,
Maciej Szymański

Prosiłabym o podanie poprawnego zapisu: powinno być Rosja sowiecka czy Rosja Sowiecka, Rosja Bolszewicka czy Rosja bolszewicka?
Nie wiem także, czy dla podkreślenia ram czasowych zjawiska można pisać o przodku pra-indoeuropejskim. Czy taki zapis jest dopuszczalny?
Bardzo dziękuję za pomoc
Magdalena Rupińska

Szanowni Państwo!
Nie mogę znaleść w internecie ani na Państwa stronach www wyjaśnienia słowa rusek określającego Rosjanina. Rusek jest to słowo b. często używane w j. polskim, ale pominięte w słownikach. W jakich sytuacjach wyraz ten jest używany? Czy jest to określenie obraźliwe i czy użycie go ma na celu obrazę innej osoby? Czy może jest to potoczne określenie osoby z pochodzenia Rosjanina?
Mam nadzieję, że będziecie Państwo w stanie udzielić mi odpowiedzi na to pytanie. Za co z góry jestem ogromnie Państwu wdzięczny.
Z poważaniem
Fiodor Griniewicz

Szanowni Państwo,
jestem studentką i w tym roku piszę pracę licencjacką na temat wizerunku przyjezdnych mieszkańców Warszawy w wybranych czasopismach. Chciałam się przy tej okazji dowiedzieć, dlaczego na przyjezdnych mieszkańców Warszawy mówi się słoiki? Skąd, oprócz skojarzenia z domowymi obiadami, mogło się wziąć to przezwisko? Czy w przeszłości na napływową ludność stolicy istniały inne określenia?
Z góry dziękuję za pomoc Z wyrazami szacunku Agnieszka

Proszę o wyjaśnienie słowa sztos oraz związku frazeologicznego grać do kotleta.

Jak to się stało, że w języku polskim wykształciły się aż trzy końcówki liczby mnogiej w rodzaju męskim: (1) osobowe i godnościowe -owie, (2) godnościowe bądź archaizujące -y/-i (zależnie od spółgłoski wygłosowej), wreszcie (3) zwykle deprecjacyjne i/lub nieżywotne -i/-y (zależnie od spółgłoski wygłosowej, z repartycją częściowo odwrotną niż w 2)

Np. (1) aniołowie (2) anieli (3) anioły – w ost. przypadku akurat bez odcienia deprecjacyjnego.

Dziękuję za naświetlenie tematu,

Łukasz

Szanowna Pani Profesor,

moje pytanie dotyczy powiedzenia wielkie mi mecyje. Czym są owe mecyje i czy jest to wyraz używany współcześnie w innych wypowiedziach niż to zacytowane?

Z poważaniem
Czytelniczka

„Zjeść, poczytać, pogwajdlić, pokierdasić i pójść spać” (Witkacy, Szewcy). Podejrzewam, że za tą gwarą (?) kryją się znaczenia nie całkiem przyzwoite, ale skoro już młodzież czyta, to niech czyta ze zrozumieniem. Co to znaczy kierdasić i gwajdlić?

Szanowni Państwo,

czy forma „z głębokim poważaniem” jest dopuszczalna? Mnie nasuwają się konotacje z wyrażeniem „w głębokim poważaniu”.

Z poważaniem

Adam

Dzień dobry!
Chciałbym zapytać, czy czasowniki lekceważyć i zadośćuczynić (być może jeszcze inne, podobne) można zaliczyć do gramatycznej kategorii czasowników rozdzielnie złożonych (analogicznie do niemieckich vorstellen, ausgeben itp.).