Szanowni Państwo!
Piszę z pytaniem dotyczącym bardzo popularnych w dzisiejszych czasach warsztatów i problemu językowego z nimi związanego. Czy poprawne są formy warsztaty z filmu, warsztaty z fotografii, warsztaty z jogi czy raczej warianty warsztaty filmu, warsztaty fotografii, warsztaty jogi? Na tej samej zasadzie – należy mówić o lekcjach matematyki czy lekcjach z matematyki oraz kursie fizyki czy kursie z fizyki?
Dziękuję!

Powinniśmy mówić i pisać zeszyt od polskiego, zeszyt do polskiego czy zeszyt z polskiego?

Szanowni Państwo,
na którą sylabę akcentuje się słowo uniwersytet? W źródłach, do których mam dostęp, znalazłem informację, że na trzecią od końca. To ze względu na jego obcość? Do tej pory wydawało mi się, że taka sytuacja dotyczy raczej rzeczowników na -ika, -yka, ale rozumiem, że ta grupa jest znacznie liczniejsza.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Dzień dobry!
Chciałam zapytać, na którą sylabę przypada w języku polskim akcent w wyrazach takich, jak: matematyka, fizyka, pedagogika, muzyka. Czy przypada on tak jak w większości wyrazów w standardowym języku ogólnopolskim na drugą sylabę od końca, czy nie?
Z góry bardzo dziękuję za odpowiedź!

Szanowni Państwo,
pisarz Boyé Lafayette De Mente jest Amerykaninem, zatem zgodnie z poradą https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/wymowa-obcych-nazwisk;2130.html jego imię i nazwisko powinniśmy wymawiać po amerykańsku — czyli właściwie jak? A co za tym idzie — jak je odmieniać?
I jeszcze to samo pytanie odnośnie do amerykańskiego matematyka Ronalda Björna Jensena (wymowa drugiego imienia i nazwiska).

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Proszę o opinię o wyrażeniu „zbiegać do” używanym w kontekście matematycznym.

Jednym z ważniejszych pojęć współczesnej matematyki jest granica, np. granica ciągu liczbowego. Intuicyjnie rzecz biorąc, ciąg liczbowy ma granicę równą g gdy jego kolejne wartości zbliżają się do liczby g. Mówimy wtedy, że ciąg „jest zbieżny do g” lub „dąży do g”. Czasem mówi się też, że ciąg „zbiega do g”, ale niektórzy wykładowcy matematyki uważają takie sformułowanie za błędne (i dodają, że „zbiec można z więzienia”). Proszę o opinię o takim wyrażeniu. A może należałoby mówić, że „ciąg zbiega się w g”?

Szanowni Państwo,
w matematyce o dwóch obiektach, dla których istnieje inwolucja przekształcająca jeden na drugi, mówi się czasem, że są inwolutne. Czy bardziej uzasadniony gramatycznie jest właśnie taki przymiotnik (utworzony jak kongruentne od kongruencja), czy może lepiej byłoby: inwolutywne (jak produktywny od produkcja)?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Witam, mam dwa pytania.
1. Jak będzie brzmiała forma „wykonawcy” od słowa erystyka – erystyk, erysta, jeszcze inaczej czy może w ogóle nie tworzy się takiej formy?
2. Czy biernik od słowa żona może być tylko żonę? Nie można spytać żony? Jeśli tak, to dlaczego?
Z poważaniem,
Bartek

Arthur Cayley był znanym angielskim matematykiem. Jego nazwisko po angielsku wymawia się [keli].
Znamy np. twierdzenie Cayleya (tak jest pisane w podręcznikach matematyki), graf Cayleya. Znani matematycy wrocławscy mówią: graf kajleja, co zdecydowanie deformuje nazwisko. W języku rosyjskim i ukraińskim nazwisko Cayley w podobnych wyrażeniach nie odmienia się (graf Cayley, grafa Cayley itd.). Wydaje mi się, że w języku polskim też tak powinniśmy robić.
Która wersja jest poprawna: graf Cayleya, graf Cayly’ego czy bez odmiany?
Pozdrawiam
Waldemar

Szanowni Państwo,
mam pytanie dotyczące liczebników porządkowych. Jak zapisać liczebnik porządkowy wyrażony nie liczbą, lecz zmienną (co się zdarza w pracach z matematyki), tzn. np. k? Chcę powiedzieć: (…) w razie wystąpienia k. zdarzenia (…), gdzie k ma być tym liczebnikiem porządkowym. Teoretycznie po moim liczebniku o nieznanej wartości powinna stać kropka, ale wygląda to dziwnie. Co zrobić, jeśli zamiast zdarzenia o numerze k będzie chodziło o zdarzenie numer k+1?

Magdalena