Szanowni Państwo,
szukam zasad dotyczących akcentowania nazw i imion biblijnych, teraz szczególnie interesuje mnie Jozue (JozUe czy JOzue?) oraz Kanaan (KAnaan, KaNAan czy KanaAN?). Z ciekawości sprawdzałam nagrania Biblii Audio i kazania dostępne online – i mam wrażenie, że każdy wymawia, jak chce. Które wersje akcentowania są uznane za poprawne w polszczyźnie? Gdzie szukać odpowiedzi na podobne dylematy?
Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź.
Z wyrazami szacunku,
M.N.

Witam!
Proszę nie sugerować się tym, jak zostało napisane słowo audiodeskrypcja na stronie www.audiodeskrypcja.pl. Ja mam ciągle jakieś obawy, aby pisać to słowo łącznie. Chciałbym zauważyć, że nazwa tej techniki wywodzi się z języka angielskiego, gdzie pisze się ją oddzielnie tzn. audio description. Czy my w języku polskim nie powinniśmy zachowywać oryginalnej budowy nazwy tej techniki tzn. audio deskrypcja?
Pozdrawiam serdecznie
Tomasz Strzymiński

Czy można użyć słowa „gramografia” w kontekście portfela gier. Coś podobnego do słowa dyskografia w muzyce. W języku angielskim istnieje słowo gameography, ale czy istnieje jakieś spolszczenie tego typu?

Szanowni Państwo, jaka jest poprawna wymowa słowa „surrealizm”? Tak jak zapisujemy, czy sirrealizm – wymawiamy „i”, zamiast „u”? Jestem w trakcie nagrań audiobooka i lektor nie zgadza się, by przeczytać to słowo tak jak zapisujemy (przez „u”), natomiast ja nigdy nie słyszałem wymowy jako sirrealizm (przez „i”).

Dzień dobry. Otóż mam pewien problem z tłumaczeniem z języka angielskiego słowa „credits”. Wiem, że pytanie wybiega trochę poza ramy naszego języka, ale mam dość spory kłopot ze znalezieniem tłumaczenia, które by jasno i klarownie oddawało sens tego słowa. Niektóre źródła podają „napisy końcowe”, co jest uzasadnione przy filmach, jednak w moim przypadku chodzi o produkcję albumu muzycznego, więc absolutnie odpada. Pojawiły się też sugestie takie jak: „uznanie autorstwa”, jednak w języku polskim ten termin odnosi się do czegoś innego. Jak najlepiej przetłumaczyć w takim wypadku słowo „credits”? Jeśli się nie da, to czy dopuszczalne jest użycie oryginalnego słowa. Dziękuje i pozdrawiam.

Dzień dobry. Pytanie moje dotyczy przenośnego znaczenia słowa piractwo. Czy piractwem jest już np. nagrywanie kasety dla potrzeb indywidulanych, czy tylko nagrywanie mające na celu publiczne rozprowadzanie, rozpowszechnianie? Czy jeśli wgram program komputerowy do prywatnego komputera bez płacenia za tenże program, to jestem piratem (to hipotetyczne pytanie)? Dziękuję i pozdrawiam.

Korzystam na co dzień z zielonego słownika poprawnej polszczyzny. Obecnie szukam jakiegoś dodatkowego produktu, gdzie mógłbym sprawdzić precyzyjnie zasady wymowy w języku polskim. W pracy spotykam się z problemem hiperdykcji wśród mówców i potrzebuję źródła rzetelnej wiedzy na ten temat, aby rozwiewać wszelkie wątpliwości.

W zielonym słowniku są oczywiście wyjaśnienia dla takich przykładów jak „sześćset” (wymawiać: „sześset”) i tym podobne. Natomiast zagadnienia, które mnie interesują, dotyczą np. wymowy zbitek jak w poniższym zdaniu:

„Jak oni z zaangażowaniem śpiewają!”

Jeden mówca powie płynnie „jakoni”, a drugi mocno oddzieli „k” od „o”, atakując „o” w ostry sposób, a nie w miękki i łagodny, jak pierwszy mówca.

Jeden mówca powie „zzangażowaniem”, przedłużając po prostu pojedyncze „z”, a drugi odbije jedno „z” od drugiego z pewną cezurą.

Chciałbym znaleźć porady dotyczące tego typu problemów, być może podparte opiniami językoznawców sugerującymi korzystniejszą wymowę.

Czy w Państwa księgarni jest pozycja, która byłaby odpowiednim dla mnie rozwiązaniem?

Z poważaniem

Często w pismach urzędowych (co więcej, wytworzonych w centralnych organach administracji rządowej) spotykam wyrażenie powziąć informację. Czy jest ono poprawne? Prosiłbym o Państwa stanowisko w tej sprawie.

Z poważaniem
Piotr Michałowski

Dzień dobry,
jak należy zapisywać słownie godziny pomiędzy północą (włącznie) a 0:59? Dla ścisłości nadmienię, że chodzi o styl „oficjalny”, tj. analogiczny do np. piętnasta trzydzieści trzy.

Jak zmieniało się postrzeganie zjawiska wałczenia? Podobno początkowo niezgłoskotwórcze u jako ł było cechą gwary chłopów, niższych warstw i zalecano unikanie takiej wymowy. Jeszcze na początku XX w. wiele osób używało tzw. scenicznego ł. Czy wałczenie zatem postrzegano jako styl potoczny, czy wręcz psucie języka, niestosowne w mowie oficjalnej? Może inaczej mówiono w domu, a inaczej w szkole czy podczas publicznych wypowiedzi? Do dziś niektórzy młodzi prezenterzy TVP Wilno stosują sceniczne ł, choć z pewnością są świadomi, że w Polsce już (prawie) nikt tak nie mówi. A na nagraniu głosu J. Piłsudskiego słychać, że wałczy. Lektorzy Polskiej Kroniki Filmowej początkowo nie wałczyli.