Szanowni Państwo,

naukowiec badający Średniowiecze to mediewista, a jak nazwać badaczy Oświecenia, Romantyzmu, antyku, Baroku...?

Z poważaniem

Bartłomiej

Dobry wieczór,
proszę o wyjaśnienie pewnego problemu – w większości podręczników akademickich do fizjologii w powszechnym użyciu jest określenie neurotransmitter. Czy zapis tego wyrazu z geminatą tt nie jest błędem i nie powinien być zastąpiony przez neurotransmiter lub bardziej rodzime neuroprzekaźnik?
Dziękuję bardzo za odpowiedź,
Adam Białas.

Narzędzia medyczne nazywane są często eponimicznie np. cewnik Foleya. Spotyka się też nazwy, gdzie człon odimienny jest poprzedzony słowem typu, np. aplikator typu Fletcher(a). Czy poprawną jest forma aplikator typu Fletchera, czy – aplikator typu Fletcher (analogicznie do nóż typu finka)? Wydaje mi się, że poprawną jest forma z dopełniaczem, bo jest to narzędzie typu skonstruowanego przez Fletchera, a nie narzędzie przypominające Fletchera, osobę wszak, nie przedmiot.

Jak brzmi dopełniacz słowa patogen? Słowniki podają patogenu, ale naukowcy fitopatolodzy upierają się przy formie patogena, uzasadniając, że to coś jest żywe. Proszę o rozstrzygnięcie tej niezwykle spornej kwestii. Dziękuję.
Maria Wiśniewska, Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Poznaniu.

Witam serdecznie!
Mam pytanie związane z nazwami szpitali, instytutów, uniwersytetów itp. Czy nadając imię jakiegoś naukowca, lekarza, należy podawać jego tytuły naukowe? Czy powinien to być np.: Szpital imienia prof. dra med. Jana Kowalskiego, czy też Szpital imienia Jana Kowalskiego? Spotkałem się z opinią, iż w przypadku znanych osób nie należy podawać ich tytułów, ale jak określić, czy ktoś jest znany, czy też nie?

Wiedzą Państwo zapewne, że dość częste jest niezrozumienie słynnej sentencji „Polacy nie gęsi, i swój język mają”. Ale zwrot „Polacy nie gęsi, i…” jest bardzo popularny: „Polacy nie gęsi, i mają własnych naukowców”, „Polacy nie gęsi, i też robią dobre kiełbasy”. No właśnie, czy należy tępić takie konstrukcje? Nie powinno być chyba przeszkód, żeby tego typu specyficzne zwroty – zabawne przecież, sympatyczne i chyba nieszkodliwe – nie mogły być uznane za pewnego rodzaju żarty językowe.

Szanowni Państwo, chciałbym się dowiedzieć, dlaczego profesora zwyczajnego określa się mianem zwyczajny, a doktora habilitowanego — nadzwyczajnym. Sądząc po nazwach, ten drugi powinien stać wyżej w hierarchii od pierwszego, bo nadzwyczajny znaczy więcej niż zwyczajny, a przecież w rzeczywistości jest chyba odwrotnie. Z uszanowaniem stały czytelnik Poradni

Dzień dobry,

chciałbym się dowiedzieć, czy istnieją jakieś reguły używania tytułu i stanowiska przed nazwiskiem naukowca — ale moim pytaniem jest nie to, jak ich używać, tylko kiedy. Czy w każdej sytuacji życiowej jest wymóg powiedzenia albo napisania „Czytałem książkę prof. Kowalskiego [...]” zamiast „Czytałem książkę Kowalskiego [...]”?

Czy w rozmowie brak podania tytułu przed nazwiskiem może być uznane za niegrzeczne?

Szanowni naukowcy,
zastanawiam się nad poprawną wymową słów takich jak: profesjonalizmie, socjalizmie, kapitalizmie itd.
Wymawia się takowe słowa przez „ź” czy „z”"?
Jakie zasady fonetyki w języku polskim przemawiają za poprawną formą?

Z wyrazami szacunku
Dawid Jarmoluk

Gdzie można znaleźć nagranie audio brzmienia starodawnej polszczyzny, tj. rekonstrukcji aktorskiej sposobu, w jakim dawniej potocznie mówiono?