Tylko Leibniz czy również Leibnitz (jako filozof, nie jako miasto)? W niemal wszystkich słownikach ortograficznych, encyklopediach itp. można znaleźć tylko tę pierwszą postać, jednak w jednym znalazła się, być może przez nieuwagę korekty, ta druga – vide http://www.sjp.pl/Leibnitz – i nie wiadomo teraz, co o niej sądzić.

Szanowni Państwo!
Od dłuższego czasu frapuje mnie takie pytanie: dlaczego w języku polskim negacja zmienia rekcję czasowników na dopełniaczową? W jęz. czeskim mamy: viděl jsem okno – neviděl jsem okno; w rosyjskim: я видел окно, я не видел окно (co prawda, możemy powiedzieć też окна – również nie wiem, dlaczego), ale w polskim już tylko nie widziałem okna.
Dziękuję.

Załączam wyrazy szacunku

Paweł Szutow

W aspekcie informatyki związanym z reprezentacją liczb na komputerze mówi się o nie-liczbie (z dywizem) – od angielskiego skrótowca NaN (not a number). W uproszczeniu chodzi o wartość, która może reprezentować wyniki działań nieokreślonych, np. 0/0. Czy jeśli taka pisownia, niezgodna z normami, jest utrwalona w żargonie informatycznym, należy się z nią pogodzić? Czy np. robiąc korektę pracy z tej dziedziny, powinno się mimo wszystko zwrócić na to uwagę i aprobować pisownię zgodną z ortografią ogólną?

Dzień dobry, ostatnio czytając instrukcję obsługi zwróciło moją uwagę takie zdanie: „Nie należy włączać urządzenia, jeśli..." W wersji angielskiej mamy jednak „DO NOT turn on the appliance if...”, czyli że nie wolno włączać urządzenia. Chciałem zapytać, czy zwrot „nie należy” jest odpowiedni, tym bardziej, że implikuje on, że urządzenie można przecież włączyć, a nie że w żadnym przypadku tego robić nie wolno. W moim odczuciu „nie należy” można by zinterpretować jako „nie powinno się”, co mogłoby oczywiście skutkować niepożądanym włączeniem urządzenia. Z góry dziękuję za odpowiedź.

Ostatnio natknąłem się na słowo notabene, lecz nie do końca rozumiem, kiedy można je zastosować. Różne źródła mają różne definicje tego słowa i sam już nie wiem jak to faktycznie jest.

Pozdrawiam!

W notatce o spotkaniu autorskim z pisarką w Adelajdzie pojawiło się między innymi następujące zdanie: „Na zakończenie noty o pisarce należy chyba dodać, że ma Ona wiele wcieleń i dlatego niektórzy z Państwa znają Ją jako nauczycielkę, inni dziennikarkę radiową, jeszcze inni felietonistkę”.
Pisanie o kimś, nawet znanym i szanowanym, z dużej litery (Ona, Ją) jakoś mnie razi, tym niemniej nie mogę znaleźć odpowiednich zasad pisowni określających tego rodzaju przypadek.
Nowy słownik ortograficzny PWN (Warszawa 1999) określa użycie wielkiej litery ze względów uczuciowych i grzecznościowych i w mojej opinii pisanie Państwa dużą literą jest prawidłowe, gdyż jest to grupa osób, do których notatka jest adresowana. Niemniej jednak w słowniku tym znajduje się także zdanie o dużej swobodzie pozostawionej piszącemu, ponieważ użycie wielkiej litery jest wyrazem jego postawy uczuciowej. Mam pytanie. Czy pisanie o pisarce Ona, Ją dużą literą mieści się w ramach tej swobody, pozostawionej piszącemu, czy też jest sprzeczne z zasadami polskiej pisowni?
Załączam wyrazy szacunku,
Paul Jaworski

Szanowni Państwo,
czy w opisie utworu muzycznego należy przed opusem postawić przecinek? Na przykład:

N. Paganini, Kaprys nr 24(,) op. 1.

Dziękuję uprzejmie za odpowiedź.
Z wyrazami szacunku
Anna

Dzień dobry. Otóż mam pewien problem z tłumaczeniem z języka angielskiego słowa „credits”. Wiem, że pytanie wybiega trochę poza ramy naszego języka, ale mam dość spory kłopot ze znalezieniem tłumaczenia, które by jasno i klarownie oddawało sens tego słowa. Niektóre źródła podają „napisy końcowe”, co jest uzasadnione przy filmach, jednak w moim przypadku chodzi o produkcję albumu muzycznego, więc absolutnie odpada. Pojawiły się też sugestie takie jak: „uznanie autorstwa”, jednak w języku polskim ten termin odnosi się do czegoś innego. Jak najlepiej przetłumaczyć w takim wypadku słowo „credits”? Jeśli się nie da, to czy dopuszczalne jest użycie oryginalnego słowa. Dziękuje i pozdrawiam.

Jerzy Pluta w Nocie edytorskiej do „Dzieł wybranych” H. Worcella (Ossolineum, 1979) parokrotnie używa wyrazu przezwy (t.1, str. 645): „powieściowe przezwy zawierają cząstkę nazwisk autentycznych”, „żartobliwe przezwy otrzymali (...) dwaj znani pisarze”. Jakie brzmienie ma ten wyraz w M. l.poj. i czy w jakimś słowniku można go znaleźć?

Dzień dobry,

czy każda wiadomość przekazywana przez media (gazeta, telewizja, strona internetowa itd.) zawsze jest sensacją? Na przykład wypadek samochodowy, popełnienie przestępstwa, wyrok sądu, wybory, spotkanie prezydenta miasta z mieszkańcami, odsłonięcie pomnika, otwarcie nowego sklepu itd. Zgodnie z definicją sensacja to „zaskakująca wiadomość lub niezwykłe wydarzenie budzące powszechne zainteresowanie; też: wrażenie wywołane taką wiadomością lub takim wydarzeniem”. Czy da się przekazać informację lub wiadomość bez sensacji? Czy wystarczą suche fakty np. zdarzyło się X w miejscu Y? Czy podawanie szczegółów już jest sensacją?

Z poważaniem

Kamil