Jaka jest prawidłowa forma imienia Leoncavalla?

Słownik ortograficzny https://sjp.pwn.pl/so/Leoncavallo;4458060.html podaje Ruggiero, a encyklopedia https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Leoncavallo-Ruggero;3931634.html – Ruggero. Tę krótszą formę podaje m.in. włoska Wikipedia.

Chciałbym się dowiedzieć, jakie normy poprawnościowe łamią sprawozdawcy w niżej przedstawionych przykładach:
— „Jak państwo widzicie, nic nie widać już w tej mgle”.
— „Szwedzi są o tyle niebezpieczni, że nie są groźni”.
— „Piłka ugrzęzła w ciałach warszawskich zawodników”.
—„Hiszpan sięgnął po piłkę, która była po przeciwnej stronie boiska”.
— „Norwegowie w czerwonych koszulkach i białych spodenkach, Polacy zaś w strojach odwrotnie pokolorowanych”.
— „Oto ten moment, przed momentem na państwa ekranach”.

Właśnie czytam „Mitologię starożytnej Grecji” Michała Pietrzykowskiego. Pisząc książkę, autor posługuje się składnią, w której bardzo często umieszcza orzeczenie przed podmiotem. W kilkudziesięciu zdaniach opisujących Apollina(?) pojawia się: udał się Apollo, założył Apollo, musiał się poddać Apollo, służył Apollo, musiał Apollo. Podobny styl budowania zdań zauważyłem też w otrzymywanych listach, szczególnie od starszych osób.
Skąd bierze się taka maniera? Czyż nie powinno być odwrotnie?

Zastanawiam się (ot takie nieco rozdymane rozmyślanie), być może niepotrzebnie, ale od ostatnich opadów śniegu w komunikatach meteorologicznych słyszę stosowane zamiennie zwroty dotyczące opadów deszczu ze śniegiem bądź śniegu z deszczem. Pytanie: czy każdy z tych zwrotów oznacza to samo, czy może któryś z elementów tego zwrotu wskazuje, że zasadniczym opadem będzie deszcz, a śnieg tylko dodatkiem lub odwrotnie?

Witam.
Mam problem z moim nazwiskiem, a raczej jego odmianą. Uważam, że mojego nazwiska nie powinno się odmieniać. Moja nauczycielka uważa odwrotnie.

W takich zdaniach: „Ale co by nie szukać daleko”, „Co by nie jechać w ciemno” co i by powinny być chyba pisane łącznie, gdyż coby oznacza tutaj 'żeby, aby'. Odwrotnie jest z także: „Nie znam go, także nie ma o czym mówić”, „Byłem z nią, także nic nie słyszałem”, gdzie także użyte zostało w znaczeniu 'tak więc', a zatem powinno być zapisane jako tak że. Czy mam rację? Tak bardzo często piszą internauci, a informacje na temat coby i tak że w słownikach są bardzo skromne.

Szanowna Poradnio!
Na harmonijnej współpracy autora z redaktorem kładzie się cieniem kontrowersja wokół sformułowania teraźniejszość rozjaśnia przeszłość. Czy obecność w nim podmiotu, orzeczenia i dopełnienia przesądzają, jak twierdzi jedna ze stron, o „absolutnej gramatyczności”?
Pozdrawiam – AK

Ciężko i trudno to synonimy, zwłaszcza w znaczeniu, w którym łączy się te wyrazy z dwoma innymi – strawny i topliwy. Jednak połączenia ciężko strawny i trudno topliwy występują zdecydowanie częściej niż trudno strawny i ciężko topliwy. Czy te rzadsze połączenia są błędne, czy też przeciwnie – równie dobre, a nie używane „przez przypadek”?

Czy analogicznie do form zdrów, gotów, żyw, rad, wesół itp. można tworzyć podobne od dowolnego przymiotnika? Jeśli tak, to jakie rządzą tym reguły, np. jak to będzie od zaradny, złoty, zdobyty, obejrzany, zrobiony? Czy w słowach „Umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion” umarł jest skróconą formą od umarły? I czy w cytowanym fragmencie są to przydawki, czy orzeczniki?

Czy powinno się pisać: Dowództwo Wojsk Lądowych, czy dowództwo Wojsk Lądowych; czy Sekretariat Sekretarza Stanu, czy sekretariat sekretarza stanu? Bardzo proszę o odpowiedź.
Joanna