W artykule, który czytam, autor pisze: „(…) w tym akwenie często operowały okręty indyjskiej marynarki wojennej”. Czy wyrazenie w tym akwenie jest poprawne? Wydaje mi sie, ze powinno się stosowac raczej formę na tym akwenie.
Bardzo proszę o pomoc.

Intryguje mnie nazwa Instytut Architektury Tekstyliów. Korpusy milczą. Notuje ten twór Encyklopedia PWN, jednak PŁ wydaje się nie tylko prekursorem, ale i samotnym okrętem w tej dziedzinie. Dyrektor instytutu tłumaczy się: „Wprowadzone przez prof. Janusza Szoslanda pojęcie «architektury tekstyliów» zwraca uwagę na to, że składa się ona z bardzo konkretnych detali architektonicznych” (hm, maswerków?). Czy UJ podaruje nam Instytut Poezji Kwantowej? Architekturo Ekspertów, pocieszcie.

Szanowni Państwo,
dziękuję za poprzednie odpowiedzi. Czy zowę itd. oraz zwę itd. to dwie oboczne formy koniugacyjne od czasownika zwać, czy też ta pierwsza jest formą jakiegoś innego czasownika?
Z góry serdecznie dziękuję za pomoc.
Łukasz

Dzień dobry,
zastanawia mnie proces tworzenia słowników drukowanych. Czy mają one jakąś wspólną bazę, z której korzystają? Jak to jest możliwe, że prawie wszystkie słowniki (np. WSO, Nowy SO Zielonej Sowy, Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny itd.), które zawierają słowo konwojer, podają mianownik liczby mnogiej konwojerzy, skoro jest to okręt? Jedynie Mały SJP PWN nie odnotowuje błędu. Jest to wielce nieprawdopodobne, żeby tyle wydawnictw popełniło ten sam błąd. Pozdrawiam.

Czy zastosowanie kropki po liczebniku porządkowym w nazwie jednostki wojskowej (i skrótowcach) jest poprawne?
Przykłady:
3. Pułk Piechoty,
7. Flotylla Okrętów – 7. FO,
6. Flotylla Obrony Wybrzeża – 7. FOW.

Serdecznie dziękuję.
Czesław Dyrcz

Szanowni Państwo!

Coraz częściej w przypisach czy też w bibliografii spotykamy się z adresami internetowymi. W związku z tym mam pytanie, czy po adresie internetowym wymienionym w bibliografii stawiamy kropkę, czy też nie, bo – jak wiadomo – na końcu adresu internetowego kropka nie występuje. Na przykład:

1. Baginski Z., Do góry kilem, Warszawa 1976.

2. https://sjp.pwn.pl/.

3. Rylke A., W służbie okrętu, Gdynia 1967.

Pozdrawiam,

Ewa W.

Zauważyłem, że moja babcia, która pochodzi z okolic Stalowej Woli, używa słowa naczynie w znaczeniu zbiorowym. Chcąc na przykład oznajmić konieczność umycia kilku garnków i talerzy, zawsze powie „Muszę umyć naczynie”, nigdy zaś: „Muszę umyć naczynia”. Zastanawia mnie, skąd się to bierze – czy jest to jakaś swoistość dialektyczna?

Szanowna Redakcjo,

ponawiam pytanie sprzed tygodnia odnośnie do tego, czy nazwy statków ujmowane w danej publikacji w cudzysłów, należy/można ujmować w obrębie tej publikacji w cudzysłów także wtedy, gdy występują w tytule dzieła, np. książki lub obrazu: „Pogoria. Legenda żaglowca", „Fryderyk Chopin. Etiuda brygowa" lub „Ostatnia droga Temeraire’a". W oryginalnych tytułach nie występują cudzysłowy. Musiałabym użyć cudzysłowu drugiego stopnia, wtedy zapis wyglądałby następująco: „Ostatnia droga »Temeraire’a«”. Czy jest to dozwolone?

Łączę wyrazy szacunku

Z.

Będę wdzięczny za wyjaśnienie pochodzenia zwrotu palić za sobą mosty. Czy pochodzi on od jakiegoś historycznego wydarzenia, czy też jest po prostu owocem ludzkiej wyobraźni? Jedyny znany mi przypadek, gdy ktoś dosłownie odciął sobie drogę odwrotu, to wyprawa Cortesa do Meksyku. Ten jednak spalił okręty, nie mosty..

Skąd pochodzi wyraz pupa?