podawać
  • cza-cza
    23.12.2005
    23.12.2005
    Cza-cza, jak podaje słownik, jest „blm a. ndm”. Singularia tantum mogą jednak tworzyć formy liczby mnogiej, jeśli wiąże się to ze zmianą znaczenia podstawowego (za Praktycznym SPP nie tylko dla młodzieży, str. 456) – np. „Program występu obejmuje fokstrota i dwie cza-cze”, „Kompozytor dostarczył na czas trzy cza-cze”. A pięć? Przez analogię do tęcz i dacz byłożby… cza-cz?
  • czy…, czy…

    8.03.2024
    8.03.2024

    Szanowni Państwo,

    WSO w zasadzie 90.E.2 podaje przykład zdania: „Ćwiczył zawsze, czy był zdrowy, czy chory” (z przecinkiem przed powtórzonym spójnikiem). Jednocześnie w tym samym punkcie zastrzega, że tam, gdzie powtórzone „czy” ma znaczenie spójnikowe i da się zamienić na „lub”, przecinka nie stawiamy. I podaje ten sam przykład: „Ćwiczył zawsze, czy był zdrowy czy chory”. Zdania nie mają szerszego kontekstu, różnią się wyłącznie użyciem przecinka. Czy jest to błąd, czy też da się zinterpretować je inaczej w obu przypadkach? W takim razie jak? Czy przeciętny użytkownik języka będzie potrafił z pomocą słownika rozstrzygnąć, kiedy w podobnej sytuacji postawić przecinek?

    Z wyrazami szacunku,

    MB

  • daty dostępu do dokumentów elektronicznych
    10.10.2014
    10.10.2014
    Dzień dobry,
    w jaki sposób oznaczyć w bibliografii datę dostępu do pliku typu PDF w przypadku, gdy tych dat jest kilka, tzn. z materiału korzystano w różnych dniach (ale plik był ten sam). Czy w bibliografii należy wymieniać całe źródło wielokrotnie? A może podać zakres dat? A może w bibliografii w ogóle nie podawać dat dostępu, a robić to tylko w przypisach?
    Dziękuję i pozdrawiam
  • Dezinformacja a fałszywe informacje
    11.12.2017
    11.12.2017
    Czy fałszywe informacje i dezinformacja to synonimy? W dokumencie, który czytam, pojawiają się razem i zastanawiam się, czy to celowe rozróżnienie, czy masło maślane.

    Pozdrawiam serdecznie
    Dorota
  • dh
    22.09.2022
    21.02.2003
    Słownik ortograficzny podaje odmianę skrótu dh 'druh', nie podaje natomiast ani formy, ani odmiany skrótu wyrazu druhna (w znaczeniu funkcji harcerskiej). Jak powinien wyglądać taki skrót (dh.?) i jego odmiana?
  • Dlaczego pop-music, skoro rock music?
    3.12.2010
    3.12.2010
    Z czego wynika (zalecana przez WSO) rozbieżność pisowniana wyrażeń rock music i pop-music?
  • dlaczego Rzym, a nie Roma?
    28.11.2007
    28.11.2007
    Jak doszło do tego, że w języku polskim (i podobnie w innych językach słowiańskich) oryginalna nazwa Roma przekształciła się w Rzym?
    Z poważaniem,
    Piotr
  • DNA
    11.01.2011
    11.01.2011
    Szanowni Państwo,
    pracujemy w laboratorium biologii molekularnej, gdzie język polski nagminnie miesza się z angielskim. Na przykład dla kwasów nukleinowych nie ma polskich skrótów, nie mówimy kwas dezoksyrybonukleinowy czy kwas rybonukleinowy, ale DNA i RNA i jest to ogólnie przyjęte. Pytanie brzmi: czy powinniśmy mówić ten DNA czy to DNA? Wyizolowałam plazmidowy DNA czy plazmidowe DNA?
    Pozdrawiam
  • Doha
    20.06.2011
    20.06.2011
    Doha. Stolica Kataru. Mam wątpliwości czy przypadkiem nie należy czytać tego jako w Dodze, a nie – jak uparcie powiela się niemal w każdym portalu – w Dosze. Dla porównania takie słowa jak puha, duha czy miejscowość Dołha, niedaleko Międzyrzeca Podlaskiego, tak właśnie odczytujemy, odpowiednio: pudze, dudze i Dołdze.
    Z uszanowaniem
    Jarek z Lublina
  • Do Krzymosz, Krzymoszów czy Krzymoszy?
    9.02.2006
    9.02.2006
    Mam problem z odmianą nazwy miejscowości Krzymosze. W Kulturze języka polskiego (W-wa 2005) H. Jadackiej znalazłam informację o odmianie tego typu nazw (pluralia tantum, s. 73). Odmieniłabym więc w dopełniaczu Krzymoszów lub Krzymosz (podobno tak odmienia się lokalnie), ale Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce z 1981 r. podaje odmianę Krzymoszy. Która więc forma jest właściwa? I czy tę pozycję sprzed lat można uważać za aktualne źródło form fleksyjnych?
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego