Szanowni Państwo,
czy w poniższym zdaniu powinnam napisać: doświadczenia z pilotowaniem czy w pilotowaniu? Adam pracował nad książką opartą na swoich doświadczeniach z pilotowaniem samolotów.

Dziękuję za pomoc.
Z poważaniem
Czytelniczka

W uzupełnieniu wpisu odnośnie do interpunkcji szeregu okoliczników, czy pisząc „miejsce zamieszkania – Odechów gmina Skaryszew powiat radomski województwo mazowieckie” nazwę miejscowości i poszczególne nazwy struktur podziału administracyjnego powinniśmy oddzielić przecinkami?

Chciałabym zapytać, które zdania są poprawne? Gdy przeglądałam podobne przykłady, zauważyłam, że interpunkcja jest niejednolita. Jakie zasady wchodzą tu w grę?

1. Czy tu w Warszawie powstanie kiedyś Aquapark z prawdziwego zdarzenia?
2. Czy tu, w Warszawie, powstanie kiedyś Aquapark z prawdziwego zdarzenia?
3. Czy człowiek zaprowadzi kiedyś tu na ziemi pokój?
4. Czy człowiek zaprowadzi kiedyś tu, na ziemi, pokój?
5. Tu na ziemi mogę mieć swój raj.
6. Tu, na ziemi, mogę mieć swój raj.

Chciałabym zapytać o zwroty z dziecięcej rymowanki. W niektórych wersjach pojawia się Koci koci łapci…, w innych wersjach kosi kosi łapci. Co oznaczają te zwroty?

Z poważaniem
Beata

Począwszy od 5 wzwyż jest wyraźna zależność liczebników porządkowych od głównych: pięć – piąty, sześć – szósty, siedem – siódmy, osiem – ósmy… To kreskowane ó w wyrazach szósty, siódmy, ósmy – jest odmienne, wymienia się na e lub o w odpowiednim liczebniku głównym. Tę samą wspólność rdzenia czuje się w parze trzy – trzeci, ale brak jej w przypadku liczebników 1, 2 i 4. Ta trójka (albo ta czwórka) psuje cały porządek. Dodatkowo w parach dwa – drugi oraz cztery – czwarty zgadzają się pierwsze (a nie zgadzają dopiero drugie) głoski – i nie tylko jest to intrygujące, ale dodatkowo może sprawiać trudność ortograficzną, jeśli się zbyt mocno pokojarzy drugi z dwa czy dwoje (takie silne skojarzenie obserwuję u swojego dziecka, które notorycznie chce pisać drógi, uzasadniając to właśnie tym).
Chciałbym spytać o etymologię liczebników porządkowych. Czy to tylko zbieg okoliczności (te pierwsze głoski), czy rzeczywiście istnieje etymologiczne powiązanie wewnątrz par dwa – drugi i cztery – czwarty?

Witam, zwracam się z zapytaniem jaka jest poprawna pisownia 82,5 litra czy 82,5 litrów?

Dzień dobry,
jestem mieszkanką dzielnicy Bytomia o wdzięcznej nazwie Szombierki. Przez całe swoje życie myślałam, iż w związku z tym jestem szombierzanką, jednak ostatnio w prasie lokalnej pojawiła się forma szombierczanka. Proszę o rozstrzygnięcie, która z tych form jest poprawna i dlaczego.
Z poważaniem,
Sabina Pytel

Szanowni Państwo,
Dlaczego jeździmy na Węgry, na Białoruś, na Litwę, na Słowację, ale do Czech, do Niemiec, do Rosji? Innymi słowy, dlaczego w odniesieniu do pewnych krain czy też państw używamy formy na, a w stosunku do innych formy do? Czy zjawisko to ma związek z historycznymi powiązaniami Polski z tymi obszarami?

Moje pytanie dotyczy koligacji rodzinnych. Mianowicie: żona brata to bratowa, mąż siostry – szwagier; ale siostra żony? brat żony? I odwrotnie: brat męża i siostra męża?
Ciekawi mnie również powiązanie dzieci z dalszą rodziną. Czy brat mamy to wujek, a brat taty to stryj? A żona brata mamy? Mąż siostry mamy?
Bardzo dziękuję za odpowiedź w tej nurtującej mnie kwestii.
Emilia Maćczak

Szanowni Państwo,

zwracam się z pytaniem odnośnie użycia wyrażenia nomen omen. Jasne jest dla mnie, że używa się go w znaczeniu do cech związanych z nazwiskiem, bądź nazwą. Jednak zastanawia mnie jego występowanie w zdaniu: Bardzo dużo Ślązaków studiuje w Warszawie. Katarzyna nomen omen jest z Katowic. Czy tutaj mamy do czynienia z błędnym użyciem tego zwrotu?

Dziękuję za odpowiedź.