Jak poprawnie powinno się stosować emotikony: czy między słowem a emotikonem stosujemy odstęp, czy może emotikony mamy traktować jak znaki przestankowe? I jeszcze jedno pytanie: czy po emotikonie, jeżeli jest to koniec zdania, należy postawić kropkę? Poniżej podaję przykłady, które zobrazują moje wątpliwości:

z odstępem / bez odstępu:
1. Masz rację :)
2. Masz rację:)
z kropką / bez kroki:
1. Wiem, że mam rację:).
2. Wiem, że mam rację:)

Jestem agentem ds. obrotu nieruchomościami i mam wątpliwości dotyczące interpunkcji w tekstach ofert. Szczególnie kiedy określa bądź dookreśla się lokalizację danej nieruchomości: „Mieszkanie położone jest na pierwszym piętrze, w bloku czteropiętrowym, na ulicy Mickiewicza, w Katowicach”. Z jednej strony nadmiar przecinków aż razi, ale z drugiej każdy z okoliczników miejsca jest niezależny, a jeśli tak, to znaczy, że są równorzędne, ergo powinno się je rozdzielać.
Pozdrawiam

Szanowna Poradnio,

czy w zdaniach z imiesłowowymi równoważnikami zdań typu:

Piotr(,) strzeliwszy, nie trafił.

Piotr(,) strzelając, zawsze trafiał.

...przecinek (,) jest obligatoryjny, uznaniowy czy błędny?

Z poważaniem

T.M.

Witam serdecznie,

czy słowo inzyniering jest poprawne?

Pozdrawiam,
Piotr.

Chciałabym zapytać, czy w tekście pisanym poprawne jest użycie sformułowania „jak powiedziano powyżej”, czy też słowo „powiedziano” jest odpowiednie wyłącznie do wypowiedzi ustnych?

Z pozdrowieniami

Szanowni Państwo,
Bardzo proszę o rozstrzygnięcie sposobu zapisu terminu: Jednolity Rynek Europejski (który z członów pisać wielką, a który małą literą?). Przykład zastosowania: „Dostosowanie rolnictwa do wymogów Jednolitego Rynku Europejskiego jest jednym z poważniejszych wyzwań polskiej gospodarki w okresie przedakcesyjnym”.
Z poważaniem

Skąd boleść we mnie, która serce toczy
i w smutek wpędza wylewając żale,
co nie pozwala mieć w radości oczu,
miotając myślą jak wzburzoną falą?

Czy jest to poprawnie stylistycznie? Można mieć w radości oczy czy raczej radość w oczach? Jaką kategorią błędu jest radość oczu.

Szanowna poradnio,
chciałam ponownie zapytać o rodzaj gramatyczny rzeczownika. Jeszcze ze szkoły pamiętam, że określamy go zawsze w mianowniku liczby pojedynczej, bo rzeczownik nie odmienia się przez rodzaje, ale ma rodzaj przypisany. Określanie go w M. l. poj. pozwala uniknąć błędnego przypisania mu w l. mn. rodzaju męskoosobowego, jak to ma miejsce w przypadku przymiotnika (który jednak oczywiście się odmienia). Czy to poprawne rozumowanie?

Szanowni Państwo,
dlaczego przymiotnikiem od słowa kicz jest kiczowaty, a nie *kiczowy? Skąd taka prawidłowość?
Za odpowiedź serdecznie dziękuję!

Szanowni Państwo,
liliputka to kura o rozmiarach mniejszych niż przeciętne. Czy koguta tej rasy można skrótowo określić jako liliput, liliputek?
AD