Szanowni Państwo,
jak należy zapisać określenia wyrażające to, że jedno dzieło jest całkowitym przeciwieństwem innego? Moje największe wątpliwości wzbudza cudzysłów – powinniśmy pisać anty-Chłopi, anty-„Chłopi” czy „anty-Chłopi”? I co w takich sytuacjach z zaprzeczeniami (lub przedrostkami takimi jak pseudo- czy łże-) tytułów kilkuczłonowych, jak choćby Pan Tadeusz czy Czarodziejska góra?
Łączę pozdrowienia i dziękuję za odpowiedź

Dzień dobry,
które zdanie jest poprawne: „Ogoliwszy się na łyso” czy „Ogoliłem się na łyso”? Zaznaczam, że mam na myśli zdanie proste, pojedynczą wypowiedź bez żadnego kontekstu. Czy można użyć tego typu imiesłowu zamiast zwykłego orzeczenia w zdaniu prostym?
Pozdrawiam i dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo,
dzisiaj zwracam się do poradni z problemem składniowym. Wydaje mi się, że przeczytałam już wiele o orzeczeniu przy podmiocie szeregowym, ale w tym konkretnym wypadku mam wątpliwości. Otóż zdanie brzmi: „Wydział Historyczny we Wrocławiu i całe środowisko akademickie Wrocławia może być dumne, iż…”. „Może być dumne” czy „Mogą być dumne”?
Dziękuję za pomoc i pozdrawiam.

Proszę o szersze opisanie pod kątem etymologicznym znaczenia wyrażenia być winnym czegoś.

Dziękuję.

Szanowni Państwo,

chciałem spytać o formy wyrażania przyszłości na przykładzie zwrotu „będe pracował”. Dla mnie jest tu jakaś sprzeczność — jak można jednocześnie w przyszłości i w przeszłości, w końcu będę to przyszłość, a pracował to przeszłość (w dodatku 3 osoba liczby pojedynczej). Będę tym bardziej mi nie pasuje. Już ma wiele więcej sensu, żeby mówić będę pracować. Proszę o odpowiedź.

Pozdrawiam

Chciałbym zapytać o fleksję dawnych imiesłowów: jak odmieniały się imiesłowy przysłówkowe, jak tworzyło się imiesłowy przymiotnikowe teraźniejsze bierne (typu rzekomy, znajomy) oraz jakie formy imiesłowy (w tym wspomniane wcześniej typy) przybierały w liczbie podwójnej?

Szanowni Państwo,

uprzejmie proszę o odpowiedź na pytanie, w jakim stylu należy napisać przypis autora tekstu, wpleciony do cytatu wyróżnionego kursywą – powinno się go utrzymać w kursywie czy piśmie prostym. Chodzi mi np. o taki fragment:

„Stwierdzono, że „należy się to beneficjentowi [zamawiającemu – przyp. autora], który wniósł wniosek”. Ponieważ pole tekstowe w Państwa poradni nie pozwala na używanie kursywy, proszę przyjąć, że cytat jest kursywą i nie ma cudzysłowów.

Z poważaniem

Szanowni Państwo!
Mam pytanie dotyczące tekstów matematycznych. Czy prawidłowa jest pisownia?

Teza jest prostym wnioskiem z lematu 1.1
czy też:
Teza jest prostym wnioskiem z Lematu 1.1.

Spotkałem się ze zdaniem, że prawidłowy jest pierwszy wariant, natomiast drugi jest amerykanizmem.

Z drugiej strony, następuje tu odwołanie do konkretnego lematu:Lematu 1.1.
Stąd Lemat 1.1 można by traktować jako nazwę własną i pisać dużą literą.

Z poważaniem
Marcin Gąsiorek

Dzień dobry!
Jak powinno się nazywać mężczyznę zamieszkałego w Rovereto (miasteczko w północnych Włoszech): Roveretańczyk czy Roveretanin? Jak brzmi analogiczne określenie osoby płci żeńskiej?

Szanowni Państwo,
pewien problem nie daje mi spokoju. Dlaczego w języku polskim, używając w czasie teraźniejszym predykatywów typu: trzeba, można, wolno, pomijamy czasownik jest, podczas gdy w czasach przeszłym i przyszłym czasownik w formie osobowej jest obligatoryjny, np. można było, trzeba będzie itd. Czy ma to swoje uzasadnienie? Czy forma złożona w czasie teraźniejszym istniała dawniej? Jeśli tak, dlaczego zanikła? Z tego, co wiem, np. w języku czeskim występuje do dziś.
Z pozdrowieniami
KG