Witam!
Czy mógłbym uzyskać odpowiedź na pytanie, jaka jest etymologia słowa imię w języku polskim?
Pozdrawiam i z góry dziękuję.

Szanowni Państwo,
czy słuszne jest moje przekonanie, że obce imiona na -o należy odmieniać, np. z Camillem Ruinim (nie z Camillo Ruinim), o Alfonsie Cuaronie (nie o Alfonso Cuaronie), z Conradem Moreno (Moreną) – nie z Conrado Moreno itd.?
Uprzejmie dziękuję
Michał M.

Dzień dobry, spotkałam się w paru publikacjach z czasownikiem "interagować" (w znaczeniu „A interaguje z B” = „A i B wzajemnie na siebie oddziałują”). Czy taki czasownik jest poprawnie utworzony? Interesuje mnie również pochodzenie; w słownikach łacińskich nie znajduję „interagō”, od którego polski wyraz mógłby powstać.

Szanowni Państwo,

w odleglejszej przeszłości greckie „ai” i „oi” były spolszczane do głoski „e” (np. pedagogika, ekonomia). W ostatnim czasie są transliterowane odpowiednio jako „aj” i „o” (np. pajdokracja, ojkofobia). Z czego wynika ta zmiana, czym była spowodowana i kiedy miała miejsce?

Łączę pozdrowienia,

Michał Kosacki

Szanowni Państwo,
mam pytanie interpunkcyjne odnośnie do konstrukcji: Bądź(,) jak tam będziesz, Kraj doszedł(,) do czego doszedł, Każdy ma(,) co ma, Zrobiłem, ile zrobiłem. Kojarzą mi się z poradą https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Jest-jak-jest;17925.html. Nie stawiałbym więc raczej przecinka w przykładzie pierwszym, który ma znaczyć po prostu ‘nie śpiesz się’. W drugim i trzecim bym postawił, a co do ostatniego waham się.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
chciałem zapytać o interpunkcję podanych zdań: Nie jest to powszechna praktyka. Szczególnie/Zwłaszcza(,) jeśli przedmiot jest zaliczony, Poszukajmy kogoś innego, bo to niezbyt poważne, szczególnie(,) jak się bierze tyle pieniędzy. Z jednej strony mamy regułę cofania przecinka, z drugiej strony postawiłbym jednak przecinki w proponowanych miejscach ze względu na akcent zdaniowy.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Uprzejmie proszę o wyjaśnienie genezy powiedzenia „Twoje zaraz to jak żydowskie poczekaj”. Czasem jeszcze słyszy się je wśród przedstawicieli przedwojennego pokolenia.

Szanowni Państwo,
jak należałoby odmieniać imiona i nazwiska japońskie w przypadku użycia ich w połączeniu z formami grzecznościowymi, takimi jak -san, -kun, -sama, -chan, -sensei oraz o-? Chodzi o egzotyzację dialogu, więc ich pominięcie nie byłoby pożądane.
Czy w przypadku sufiksów odmieniać powinny się oba człony (o ile istnieje taka możliwość), czy też jedynie któryś z nich? I czy pisownia imienia z prefiksem powinna być: O-Hana czy Ohana?

Z wyrazami szacunku
Czytelniczka

Podczas świątecznego obiadu powstał u nas w rodzinie spór, czy możemy być dwudzieści piąci. Siostrzeniec twierdził, że konsultował tę formę z dwiema polonistkami, które potwierdziły ją jako poprawną. Wydało mi się to wielce nieprawdopodobne, zaczęłam więc szukać odpowiedzi. Znalazłam m. in. Pani audycję http://www.polskieradio.pl/9/305/Artykul/216839,Jestesmy-piaci potwierdzającą moje wątpliwości. Jednocześnie jednak czytam w Słowniku gramatyki języka polskiego, że – przynajmniej teoretycznie – możemy:

http://sgjp.pl/leksemy/#105136/dwudziesty

http://sgjp.pl/leksemy/#131203/piąty

Podobnie jest w Wielkim słowniku języka polskiego:

https://wsjp.pl/haslo/podglad/39581/dwudziesty

https://wsjp.pl/szukaj/podstawowe/wyniki?szukaj=pi%C4%85ci

Może mi Pani wyjaśnić, na czym opiera Pani tezę, że język polski nie dopuszcza takiej możliwości? Sama chętnie bym jej nie dopuściła, w obliczu powyższych danych ze słowników brak mi jednak argumentów.

Pozdrawiam serdecznie

Marta

Jak należy rozumieć poszczególne odmiany języka internautów?
- język czatów,
- język poczty elektronicznej,
- język stron WWW.