Szanowna Poradnio! Moje pytanie dotyczy przypisów i bibliografii w książce, która jest przetłumaczona z j. angielskiego. Czy przypisy powinny pozostać niezmienione, tj. w oryginale (podobnie bibliografia)? Co jeśli autor odwołuje się do dzieł, które w j. polskim w ogóle nie istnieją? Czy należy przetłumaczyć tytuły dzieł na j. polski samodzielnie? Co w przypadku, gdy w przypisie znajdują się dodatkowe informacje czy komentarze w j. angielskim. Czy należy je przetłumaczyć?

Proszę o pomoc.

Dagmara

Szanowni Państwo,
moja wątpliwość wiąże się z przypisami. Konkretnie dotyczy ona powołania się na jakąś pozycję za pomocą przytoczenia cytatu w przypisie dolnym. Chodzi o sytuację, gdzie w tekście głównym pojawia się łaciński zwrot, który objaśniany jest w przypisie poprzez dosłowny cytat z książki, której tłumacz przełożył go na język polski. Jak w takim wypadku powinno zostać oznaczone tłumaczenie tego zwrotu w przypisie dolnym?
Z pozdrowieniami,
Miłosz

W tekście, który opracowywałem, w przypisach na dole strony miałem taki przypadek:

[1] Autor, Dzieło, s. X.

[2] Przypis opisowy nie zawierający cytatów ani źródeł (przyp. red.).

[3] Tamże.

Czy w przypisie trzecim, chcąc odwołać się do źródła cytowanego w przypisie pierwszym, mogę napisać "tamże"? Wydawało mi się, że tak, bo "tamże" odnosi się do ostatnio przywołanego źródła (nie zaś ostatniego przypisu), zostało to jednak podane w wątpliwość, pytam więc ekspertów.

Pozdrawiam

Dzień dobry,

czy w książce tłumaczonej do motta należy dodać pełny przypis (autor, tytuł, przekład, rok wydania itp.) - nawet jeśli nie zrobił tego autor w oryginale (ograniczając się jedynie do nazwiska) - czy wystarczy tylko podać tłumaczenie?

I czy jeśli przypisy znajdują się na końcu książki (a nie na końcu strony), ten przypis również należy umieścić na końcu?

Pozdrawiam serdecznie

Szanowna Poradnio! Czy w przypisach do książki tłumaczonej z j. angielskiego pozostawiamy w formie niezmienionej skróty typu: trans., ed. and rev. cited in, vol., p (page) i inne, czy należy je przetłumaczyć? I czy w przypisach należy zachować interpunkcję angielską, czy zastosować polską?

Z góry dziękuję

Dagmara

Szanowni Państwo,
proszę o pomoc w poprawnym sformułowaniu przypisu bibliograficznego dotyczącego dwóch artykułów tego samego autora pochodzących z tego samego zbioru:

D. Hopensztand, Mowa pozornie zależna w kontekście „Czarnych skrzydeł”, Satyry Krasickiego. Próba morfologii i semantyki w: Stylistyka teoretyczna w Polsce, pod red. K. Budzyka, Warszawa 1946.

Czy powyższy zapis jest poprawny, czy też przecinek między tytułami artykułów należałoby zastąpić spójnikiem?
Z poważaniem
E.B.

Witam,
Mam pytanie dot. sporządzania przypisów bibliograficznych w artykułach z odwołaniami do autorów arabskich, gdzie imię autora podaje się w skróconej formie za pomocą inicjału. W książce A. Wolańskiego Edycja tekstów autor pisze, że „Arabowie posługują się dwoma lub trzema imionami”. Jeśli w takiej sytuacji należy skracać również imiona arabskie, to które?
Pozdrawiam,
mw.

Witam,
chciałam zapytać, jak powinna wyglądać budowa przypisu odsyłającego do źródła internetowego? Czy numer strony powinien być podany na samym końcu, czy też na końcu powinna być data dostępu? I czy datę dostępu należy podawać także w bibliografii źródeł internetowych, czy tylko w przypisach?
Dziękuję za pomoc.

Moje pytanie dotyczy zapisu przypisów bibliograficznych. Czy poprawne jest użycie w zapisie źródła słowa tegoż? Np. „Jadacki J.J., Przedmioty, własności i stosunki, [w:] tegoż, Człowiek i jego świat. Propedeutyka filozofii, Academica, Warszawa 2003, s. 46-63”. Czy może w takim przypadku stosowne jest użycie słowa tenże? Jeśli natomiast jest to poprawny zapis, jak będzie brzmiał w odniesieniu do autorki lub kilku autorów? Czy użycie tegoż jest regulowane przez normę polską? Z góry dziękuję,
Ania

Dzień dobry.
Czy w przypisach bibliograficznych można używać słowa ciże jako odpowiednika tenże w przypadku prac wielu autorów? Potrzebna jest forma mianownikowa.
Dziękuję i pozdrawiam.