Szanowni Państwo,
kiedy powiedziałem znajomemu, że znam pewne miejsce, ale nie byłem tam osobiście, zapytał, czy można być gdzieś nieosobiście. Odpowiedziałem, że nie można, ale czasem pojawiają się w wypowiedziach takie puste semantycznie słowa, które po prostu coś podkreślają. Odrzekł, że idąc tym tropem, można by właściwie cofać się do tyłu, bo do tyłu podkreśla kierunek cofania. Zacząłem się zastanawiać, czy nie ma racji, tzn. czy być gdzieś osobiście nie jest po prostu pleonazmem.

Szanowni Państwo,
mam problem w kwestii zapisu pseudonimów. Za przykład może posłużyć aktualny film Generał Nil. Zapis pełnego nazwiska bohatera: August Emil Fieldorf „Nil”, nie budzi moich wątpliwości. Ale jak należy zapisywać skróconą wersję: generał „Nil” czy generał Nil? Czy cudzysłów jest konieczny? Ta sama wątpliwość odnosi się choćby do sposobu zapisu internetowych nicków.
Z poważaniem
Katarzyna Szol

Pracuję w urzędzie gminy, piszę protokoły, ogłoszenia, itp. Jeśli wymieniam całe stanowisko wraz z imieniem i nazwiskiem, stosuję wielką literę, np. Jednym z gości na spotkaniu z delegacją niemiecką był Burmistrz Miasta i Gminy Jeleń Jan Kowalski. Jeśli nie przytaczam całego stanowiska, stosuję małą literę: Jednym z gości na spotkaniu z delegacją niemiecką był burmistrz Jelenia Jan Kowalski.
Czy to jest prawidłowo?
A zdanie: Jednym z gości na spotkaniu z delegacją niemiecką był Burmistrz Miasta i Gminy Jeleń / burmistrz Miasta i Gminy Jeleń / burmistrz miasta i gminy Jeleń???

Szanowni Państwo,
w pewnym tekście natknęłam się na zdanie: „Ze względu na brak Polskiej Normy na wkłady i kasety kominkowe obowiązkowe jest posiadanie w Polsce Aprobaty Technicznej”. Czy pisownia wyrażeń Polska Norma, Aprobata Techniczna dużymi literami jest uzasadnione i poprawne, jeśli nie chodzi o konkretne dokumenty?
Dziękuję
Katarzyna, Warszawa

Szanowna Poradnio,
mam dwa krótkie pytania turystyczne.
Jaka jest różnica (w uzusie) między pomnikiem a posągiem?
Czy tłumaczenia toponimów należy pisać od dużych liter (np. Kopenhaska Opera Królewska?)

Pozdrawiam serdecznie
Dorota

Szanowni Państwo,
zastanawiam się, czy reguła [59] WSO ma zastosowanie w przypadku postaci z baśni Andersena: brzydkie kaczątko, dziewczynka z zapałkami, dziewczynka na ziarnku grochu, ołowiany żołnierzyk. Jak powinniśmy zapisywać te nazwy? Z jednej strony wskazują na konkretne postacie, z drugiej nie mają charakteru nazw własnych, jak Miś Uszatek czy Piotruś Pan.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Dzień dobry!

Czy wyrażenie  potencjalna możliwość, gdzie możliwość ma znaczenie 'jednej z opcji' (np. traktował rybę jako potencjalną możliwość - obok mięsa), również należy traktować jako pleonazm?

Jaki obraz tak naprawdę przywołuje idiom „pójść po rozum do głowy”? Czy chodzi o to, że ktoś poszedł do głowy, bo tam jest rozum, czy że poszedł (gdzieś tam, nie wiadomo gdzie) po „rozum do głowy”?

R. Ziemkiewicz napisał gdzieś tak: „Może ktoś tam poszedł po rozum do głowy (albo gdzie tam go zostawili)”, czyli chyba rozumie to w pierwszym sensie, ale mnie się wydaje, że powiedzenie odwołuje się do tego drugiego.

Dziękuję za naświetlenie sprawy.

Który zapis jest poprawny?
1. Gryf to półlew-półorzeł.
2. Gryf to pół-lew, pół-orzeł.

Szanowni Eksperci!
Program Odnowy Zdrowotnej NEWSTART to oficjalna nazwa jednocześnie założeń programu zdrowotnego, na który składa się m.in. 8 zasad zdrowia oraz nazwa wypoczynku realizowanego w oparciu o nie, w czasie którego kuracjusze mogą poznawać te zasady zarówno w teorii, jak i w praktyce. Jak zapisywać słowo program, gdy nie chcemy po raz kolejny przywoływać pełnej jego nazwy? Czy powinniśmy wówczas napisać Program NEWSTART, czy raczej program NEWSTART?

Z pozdrowieniami
Katarzyna