Witam,
boli mnie, że rzeczywiście nie ma słowa, które nazywałoby sztuczne słowa. Długo coś pozostaje neologizmem, a potem już nie różni się od innych słów. Z ciekawości sprawdziłem, jak mogłoby takie słowo wyglądać. Jest wiele możliwości, m.in. artonim ('sztuczne imię') i celonim ('celowe imię'). Wydają się one mieć najwięcej sensu, mimo iż artonim jest łudząco podobny do antonimu. Jak Poradnia nazwałaby grupę tych słów i jak często takie neologizmy wchodzą w życie?

Panie Profesorze!
W Poradni, odpowiadając na pytanie, użył Pan wyrażenia: sztuka przez duże S (http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=1147). Czy wyrażanie przez duże S jest poprawne? Czy należy do potocznych? Czy pasowałoby np. do komentarza biblijnego?
Z poważaniem
Aleksandra Kowal

Dzień dobry!
Chciałam się odnieść do pytania dotyczącego szyku wyrażeń przyimkowych z zaimkiem który i odpowiedzi na nie udzielonej, zob. link. W pierwszej części odpowiedzi prof. Mirosław Bańko zaznaczył, że przykłady z SPP nie tworzą wyczerpującej listy. Co jednak ze stwierdzeniem ze słownika: „Poza tymi wypadkami przestawianie zaimka który jest błędem”? (Korzystam z wydania z 2011 roku).
Wielbicielka poradni

Czy właściwe jest sformułowanie „święta bożonarodzeniowe”?

Co to znaczy otagowany (zob. tutaj)? Po kliknięciu na link zmienia się tylko pokaż tekst otagowany na pokaż tekst nieotagowany.

Jak powinno się pisać nazwę stolicy Estonii? Encyklopedia podaje, że Tallinn, a słownik ortograficzny, że Tallin. Żadne z tych źródeł nie wspomina o oboczności.

Jestem w trakcie tworzenia pracy magisterskiej na temat tańca, w tym baletu. Zastanawiam się, czy poprawnym zabiegiem jest użycie sformułowań: tańczyć balet lub osoby tańczące balet. Nie brzmią one równie dobrze, co użycie tańczyć + [inny rodzaj tańca], np. tańczę salsę, stąd moje wątpliwości.

Rzeczownik widły występuje tylko w liczbie mnogiej, ale czy poprawne jest użycie go w liczbie pojedynczej?
Na przykład w wózkach widłowych znajduje się para wideł, ale nie sposób pojedynczy element tego osprzętu nazwać inaczej niż ta widła.

Pozdrawiam serdecznie Redakcję.

Moje pytanie jest może i nietypowe, i… może niespecjalnie na miejscu, ale nie bardzo wiem, kogo o to pytać. Chodzi mi o zasadę (jeżeli takowa istnieje) umieszczania polskich nazw miejscowych w tekstach obcojęzycznych przeznaczonych dla obcokrajowców przebywających w Polsce (np. w programach festiwalowych pisanych w j. polskim, niemieckim i angielskim). Tłumaczenie np. nazw ulic nie wydaje mi się rozsądnym rozwiązaniem. Większy problem z nazwami miast (zwłaszcza na Pomorzu i Śląsku, które często mają swoje odpowiedniki).
Pozdrawiam
Janek Dokurno

Oto fragmenty z Biblii Tysiąclecia, co do których mam pewne wątpliwości:

– „Gdyby jednak przybył kto inny we własnym imieniu, to byście go przyjęli” (J 5, 43b). Czy to byście powinno być razem, czy osobno i dlaczego?

– „Upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli” (1 Kor 1, 10). Czy błędem jest użycie różnych spójników (abyście, by i byście)?