Wprawdzie bardzo stary nie jestem (nieco ponad 30 lat), więc może zabrzmieć to trochę dziwnie, ale w czasach mojej młodości nie było niczego złego w określeniu Murzyn. Obecnie poprawność polityczna każe mówić Afroamerykanin lub osoba czarnoskóra, a Murzyn stał się określeniem obraźliwym.

Proszę wyjaśnić genezę Murzyna, a także dlaczego obecnie to określenie jest „na cenzurowanym”, z czego wynika ta zmiana jego postrzegania.

Drużba – drużbowie, często spotykam sie z drużbant – drużbanci, panie drużbantki.

Szanowni Państwo,
wiadomo, że przed spójnikami jak również i a także stawiamy przecinek. Zauważyłem jednak, że w wielu wypadkach przecinek stawia się także po wyrażeniu rozpoczętym tymi spójnikiem, np. „Posłowie polscy, jak również ich słowaccy koledzy, nie zostali wpuszczeni na salę”. Od czego to zależy? Od stopnia rozbudowania wtrącenia? Dziękuję i pozdrawiam.

Według reguł rzeczowniki włoskie zakończone na -ccia powinny w polskim tekście mieć dopełniacz -ccii. Jednak italianiści twierdzą, że w wymowie to zakończenie brzmi bardziej jak -czcza niż -czczja. Może więc bardziej uzasadnione byłoby zakończenie -czi?

Czy istnieje obowiązująca kogoś, kto chciałby mówić poprawną polszczyzną, reguła nakazująca akcentowanie niektórych wyrazów inaczej niż na sylabę przedostatnią? Jak wiedzieć, które to są wyrazy? Co powoduje, że mądre osoby w wystąpieniach publicznych akcentują na trzecią sylabę od końca wyrazy takie, jak nauka, Rzeczpospolita, szczegóły, matematyka, fizyka, a nie robią tego wobec wyrazów: filozofia, kosmonautyka, algebra, łacina?
Z poważaniem – Peter Wiśniewski

Dzień dobry,

mam pytanie o interpunkcję w zdaniu "dowiemy się, gdzie dostarczono gaz, jaka była metoda odczytywania licznika, za jaki okres naliczono rachunek, a także w ramach jakiej taryfy jesteśmy rozliczani."

Moim zdaniem dość oczywiste jest, że w tym przypadku przed frazą "w ramach jakiej" przecinka być nie musi, gdyż został on cofnięty przed wyrażenie "a także". Nie mogę jednak znaleźć żadnego casusu, który by tę intuicję potwierdzał, a wobec mojego stanowiska wyrażane są wątpliwości.

WSJP podaje taką samą definicję i pochodzenia dla słów opodal i nieopodal. Skąd dziś podobieństwo, skoro w jednym ze słów jest przeczenie, „nie”?

Homo sapiens, verbum nobile (i wiele innych wyrażeń łac.) opatrzono w słowniku kwalifikatorem ndm. Czy można (obocznie) odmieniać je wg deklinacji łacińskiej? Zdarza się tak usłyszeć od osób znających łacinę i ma to duży urok. Z kolei takie podejście bez znajomości łaciny nastręcza kłopotów, bo trudno znaleźć zasady tej odmiany. Może jakaś przyszła publikacja PWN dotycząca języka polskiego, nie będąca stricte podręcznikiem do łaciny, uzupełni ten niedobór? Czy taki pomysł ma sens i szanse realizacji?

Szanowni Państwo,
jak łatwo dostać się do formularza pytań! Żądni wiedzy czytelnicy chyba mają jeszcze wakacje, tak że przybywam z nurtującym mnie pytaniem.
No właśnie. Czy w zdaniu wyżej zasadne byłoby użycie słowa także pisanego łącznie? Wątpię, bo jest to synonim słowa również, a nie a więc, ale formy łącznej używają WSZYSCY! – wysoko wykształceni wykonawcy najróżniejszych zawodów, studenci polonistyki, nawet ich wykładowcy.. także/tak że można zgłupieć. Proszę o rozstrzygnięcie.

Czy o wybitnej kobiecie historyku (w stopniu kustosza jednego z archiwów) można w jej biogramie pisać badacz, archiwista i kustosz? Czy też konieczne jest używanie form żeńskich (badaczka, archiwistka, kustoszka)?