Zgodnie z jedną z przedwojennych reform pisowni zbitkę ji zastąpiono ii. Jak jednak traktować to w obcych, choć spolszczonych, nazwach własnych pochodnych od imienia Ilja? O ile w mojej głębokiej młodości miałem więcej okazji do spotykania się w piśmie z otczestwem Iliicz/Iljicz, o tyle teraz jest mniej odpowiedniej literatury, za to dość często bywam na ulicy Ilii/Ilji Miecznikowa. Czy twardy jer w oryginale znosi przywołaną na początku zasadę?

W jednej z wiadomości z Panem x użyłem wyrażenia: nieprawidłowe url-e. Kontekst to adresy url. Pan w odpowiedzi m.in. napisał: PS. Właściwa nazwa to urle, a nie url-e. Czy ten Pan ma rację? Czy istnieje jakaś zasada odmiany i pisowni słowa url i jeśli tak to jak wygląda poprawna forma?

Dzień dobry.
Chciałam zapytać o pochodzenie słowa urok i czar.
Pozdrawiam.

Szanowni Państwo,
nurtuje mnie stosunkowo młode słowo uważność, a w zasadzie jego nieobecność w słowniku lub choćby w Korpusie z przykładami z mowy i pisma. Wyrażenia typu trening uważności, uważność – tu i teraz, jak i sama uważność są stosowane bardzo często w dziedzinie psychologii i coachingu.
1. Czy można je traktować jako poprawne i posługiwać się nimi, zważywszy na uzus?
3. Czy sądzą Państwo, że staną się pełnoprawnymi synonimami uwagi?

Dziękuję i pozdrawiam
Joanna

Szanowni Państwo,

byłbym ogromnie zobowiązany za Państwa komentarz do wszechogarniającej maniery pisania wielką literą wszelkich form zaimków w drugiej osobie. Uczono mnie lata temu, że formę taką stosuje się wyłącznie w korespondencji, teraz obserwuję ją wszędzie, nawet w przekazach reklamowych („to telefon dla Ciebie”, „mamy dla Was wspaniałą ofertę” etc). Co więcej, przypadłość ta zaczyna atakować także inne zaimki - widziałem niedawno tekst z frazą „no bo jak nie My, to kto?”. Co Państwo na to?

Z serdecznymi pozdrowieniami

eswu

Witam!
Po dociekaniach i wypowiedziach językoznawców wydaje się, że nie ma reguły dla odmiany w dopełniaczu liczby mnogiej: buź a. buzi, a dla bazi tylko bazi (nienotowane w słownikach baź). Domysły kierują się więc na frekwencję formy bazi. I tu zapewne przyda się Korpus Języka Polskiego PWN.
Pozdrawiam.

Czy warunek i kryterium to synonimy?

Dziękuję za odpowiedź.
Łukasz

Szanowni Państwo,
w regule [186] SO pojawia się staro-cerkiewno-słowiański z objaśnieniem ('starocerkiewna gałąź języków słowiańskich'). Wychodzi więc na to, że dwa pierwsze człony nie są równorzędnymi określeniami trzeciego, tylko cały człon starocerkiewny określa słowiański. Wydaje się, że właściwsza byłaby w takim razie pisownia starocerkiewnosłowiański” na mocy [136] i takich przykładów jak żółtobrunatnozielony. Chyba że uwaga 1 ma dotyczyć tylko kolorów.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Witam,
w zeszłym tygodniu w jednym z portali informacyjnych pojawiła się informacja o tym, że wykoleił się tramwaj na Bronowicach w Krakowie. Teraz moje pytanie, jaka jest poprawna forma: „Wykoleił się tramwaj na Bronowicach” czy „…w Bronowicach”? Gdyby Bronowice były miastem, to naturalne wydawałoby się w Bronowicach, natomiast z racji, iż są one dzielnicą/osiedlem, dopuszczalne wydaje się być użycie określenie na Bronowicach.
Proszę o rozwianie moich wątpliwość.
Pozdrawiam.

Szanowni Państwo!
W swojej pracy przyjęłam zapis cyfrowy z półpauzą, np. 3–7. Co jednak zrobić w sytuacji, w której pojawiają się wartości pośrednie, np. w ciągu 2-3 dób do 5 dni? Wiem, że nie powinno się łączyć zapisu cyfrowego z półpauzą z wyrażeniem od… do… Nie wiem jednak, jak inaczej mogłabym zapisać przedział wskazany w przykładzie, a musiałabym poświęcić dużo czasu, aby zmienić teraz sposób zapisu w całej pracy.
Z góry dziękuję za odpowiedź!
Pozdrawiam!