Szanowni Państwo!
Wiem, że stawia się kropkę po liczebnikach porządkowych. Ale „Kropka bywa też opuszczana przy oznaczaniu tomów i stron” (ze słownika pod red. J. Podrackiego). A co z kropką po rozdziale w zdaniu? Np. „W rozdziale 7 napisano…”. I czy rozdział wielką literą? I co oznacza bywa w tej zasadzie? Mogę sama zadecydować, czy postawię kropkę, czy po prostu tu się jej nie stawia? Będę wdzięczna za wyjaśnienia.
Agnieszka K.

Szanowni Państwo,

czy poniższa treść, będąca uwagą do opisu bibliograficznego, jest poprawna?

Stanowi tom 4. sagi rodziny Dollangangerów. Tom 1. pt.: "Kwiaty na poddaszu", tom 2. pt.: "Płatki na wietrze", tom 3. pt.: "A jeśli ciernie", tom 5. pt.: "Ogród cieni".

Moje wątpliwości dotyczą m. in. kropek po liczebnikach. Z kontekstu jasno wynika o jaki rodzaj liczebników chodzi, więc czy ich użycie nie jest nadużyciem? To samo pytanie dotyczy dwukropków.

Pozdrawiam uprzejmie,

Daniel

Szanowni Państwo, jeśli w tekście cytujemy fragment zawierający tytuł pisany kursywą, to czy my też musimy zapisać go kursywą? (np. „Większość opowiadań z tomu Koń na wzgórzu[tu kursywa] jest swego rodzaju kroniką”. A jeśli w tym samym tekście cytujemy inny fragment, gdzie tytuł został zapisywany w cudzysłowie? (np. „Czytałem »Króla Ducha«"). Co wtedy robimy? Czy tytuły w cytowaniach zapisujemy jak w oryginale, czy ujednolicamy (np. zawsze kursywą)? 

Z wyrazami szacunku 

Beata Saracyn

Spotkałam się z wieloma formami zapisu opisu bibliograficznego, nie bardzo wiem, która jest poprawna:

1. Lewis C. S., Opowieści z Narni, przeł. A. Polkowski, wyd. 1, t. 1 i 2, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1991. ISBN 83-211-1463-6.
2. Lewis C. S.: Opowieści z Narni. T. 1 i 2. Instytut Wydawniczy Pax 1991. ISBN 83-211-1463-6.
3. Lewis C. S. Opowieści z Narni. Wyd. 1. T. 1 i 2. Instytut Wydawniczy Pax. Warszawa. 1991. ISBN 83-211-1463-6.

Z góry dziękuję i pozdrawiam.

Szanowna Poradnio,
Tłumaczę właśnie z angielskiego II tom cyklu fantasy, w którym świat przedstawiony jest zainspirowany XIX-wieczną Rosją. W tomie I ważny był Morozova’s stag, co z uwagi na żeńską formę nazwiska przełożyłam jeleń Morozovej, stosując konsekwentnie odmianę przymiotnikową. Jednak w tomie II okazuje się, że Morozova to postać męska, w dodatku zainspirowana świętym prorokiem Eliaszem. Czy da się gramatycznie wybrnąć z tej sytuacji?
Będę wdzięczna za wszelkie sugestie.

Drugi przypadek nazwy Słonim – Słonima czy Słonimia?

Szanowni Państwo,
proszę o rozwiązanie problemu pisowni „Polskiego słownika biograficznego”. Ponieważ jest to wydawnictwo wielotomowe, a nie seria, wydaje się, że należałoby wielką literą zapisać tylko pierwszy człon nazwy. Bardzo często spotyka się jednak zapis „Polski Słownik Biograficzny”, który moim zdaniem wynika z zasugerowania się rozwinięciem często stosowanego skrótowca PSB.
Jak więc jest z tym słownikiem i podobnymi mu nazwami?

KB

Moje pytanie dotyczy poprawności utworzenia i w ogóle przydatności słowa absmak. Wydaje mi się, że przedrostek ab- nie ma takiej samej funkcji co przedrostek nie-, więc nie ma sensu tworzyć obok niesmaku synonimiczny mu absmak.
Pozdrawiam

Czy wyraz blokowisko istniał w języku polskim w latach 70. i wcześniej? Słownik Doroszewskiego ani Szymczaka go nie odnotował – czy znaczyłoby to, że upowszechnił się on dopiero w latach 80.?

Szanowni Państwo,
mamy sportowców, którzy zdobywają medale lub mają je zdobyć. A jeśli są to kobiety, to są to sportsmenki. Nie podoba mi się ten wyraz. Czy jest lub był jakiś polski odpowiednik na nazwanie kobiet uprawiających sport?