Chciałabym się dowiedzieć, jak poprawnie powinnam zapisać: Mnich Chrabr czy mnich Chrabr? W różnych źródłach znalazłam różną pisownię. Dziękuję.

Szanowni Państwo,
w sadze Gwiezdne wojny istotną rolę odgrywają padawani – młodzi adepci sztuki Jedi. Chciałbym dowiedzieć się czegoś więcej o tym słowie. Nie spotkałem go nigdzie poza tym kontekstem, czyżby zostało wymyślone na jego potrzebę? Obiło mi się o uszy, że – nazwijmy to szumnie – sfera duchowa świata Star Wars była inspirowana tradycjami Dalekiego Wschodu. Słowo padawan rzeczywiście pobrzmiewa gdzieś jakby z hinduska? Czy to dobry trop?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Standaryzacja WKP i słownik ortograficzny PWN (https://sjp.pwn.pl/zasady/73-18-16-Pierwszy-wyraz-w-jedno-i-wielowyrazowych-tytulach;629391.html) mówią zupełnie co innego w kwestii pisowni tytułów ustaw i aktów prawnych: „Tytuły aktów polskich i wspólnotowych aktów prawnych, wymieniane w środku tekstu, piszemy małą literą niezależnie od tego, czy występują w tekście w pełnej formie, czy w skróconej… W tekście nazwy kodeksów i praw piszemy małą literą… Pełne tytuły traktatów, porozumień, konwencji, umów pisane są wielką literą” (cytat z tzw. standaryzacji WKP – J.G.).

Kto ma rację?

Litery, których używamy, to alfabet łaciński, a cyfry są arabskie. Mimo tego istnieje wiele krojów pisma, w komputerach liczne czcionki itp. Czy gdzieś jest oficjalnie określona polska typografia? Z czego wynika, że np. siódemka ma „poprzeczkę” w połowie wysokości? Małe „a” czasami jest pisane z brzuszkiem, a czasami jako „o” z haczykiem z tyłu. Która wersja jest poprawna i czy gdzieś takie niuanse są opisane, może istnieje jakaś norma określająca jak powinny wyglądać litery w języku polskim?

W artykule pt. „Problematyka muzyczna w najstarszych redakcjach benedyktynek w języku polskim” (S. Dąbek, Barok: historia, literatura, sztuka, Tom 4, Numer 2 (8) (1997) s. 67-74) cytuje XVII-wieczny starodruk, w którym pojawia się następujący zwrot dotyczący rytmu w śpiewie psalmów przez siostry zakonne: [śpiewać] „słów nieprzewalczaiąc”. Moja wątpliwość dotyczy znaczenia tego zwrotu. Współcześnie przewalczać, za SJP PWN, oznacza «walcząc, przezwyciężyć coś». Zatem w tym kontekście interpretowałbym to jako „nie zniekształcając [słów]”. Jednak autor cytowanego artykułu interpretuje to jako „nie przedłużając”. Kto z nas ma rację? Czy słowo to zmieniło znaczenie?ły>

Skoro Rzeczpospolita Obojga Narodów była oficjalną nazwą dualistycznego państwa polsko-litewskiego, to czy mówiąc o okresie 1569–1795, popełnia się błąd, nazywając ten kraj Polską? Wydaje mi się, że tak, bo to tak samo, jakby Litwini nazwali ten kraj Litwą? Jak w skrócie nazwać to państwo? Polska-Litwa (tak jak po niemiecku Polen-Litauen)?

Szanowni Państwo,

czy wiadomo, kiedy zaczęto używać staropolskiego słowa radziecki w znaczeniu rosyjskiego sowietskij zamiast kalki sowiecki? Jeśli się nie mylę, przed wojną nawet polscy komuniści mówili wyłącznie Sowiety i sowiecki.

Z poważaniem,

Łukasz

Szanowni Państwo,
mam pytanie odnośnie dosyć często wydawanej w naszym kraju traktatu chińskiego filozofa Sun Zi (Sun Tzu). Ukazuje się ona pod tytułem Sztuka wojny, jedynie w tłumaczeniu Roberta Stillera ukazała się jako Sztuka wojenna. Encyklopedia PWN podaje termin sztuka wojenna. Czy tłumaczenie tytułu jako Sztuka wojenna jest błędem językowym powstałym na skutek kalkowania angielskiego The Art of War, czy może, w odniesieniu do tytułu książki, jest to praktyka dozwolona?

Dzień dobry, będę bardzo wdzięczna za odpowiedź, czy poniższy tekst tablicy pamiątkowej jest poprawny?
Z wyrazami szacunku
M. Gurda-Jaroszewska

Pamięci
Leona Fuza
1895-1939
Płocczanina,
żołnierza Legionów Józefa Piłsudskiego.
Uczestnika walk o niepodległość Polski w 1918 roku
i wojny polsko – bolszewickiej w 1920 roku.
Działacza samorządowego.
Organizatora i uczestnika bohaterskiej obrony Poczty Polskiej w Gdańsku,
zamordowanego przez hitlerowców w grudniu 1939 roku.
Mieszkańcy Płocka

Jak powinno się pisać: adjunkt czy adiunkt?