Ostatnimi czasy drażnią mnie konstrukcje, których przykłady podaję niżej. Podobne bardzo często słychać w mediach i można znaleźć w prasie. Czy to tylko moje przewrażliwienie, czy też we wszystkich tych zdaniach szyk powinien być zdecydowanie inny?

• X zginął w zorganizowanej przez Rosjan zasadzce.
• Jutro rano moskiewskiego czasu zaczną zabijać zakładników.
• To teraz jedyne miejsce, w którym mogą występować musicalowi artyści.
• Nowe przepisy umożliwiły powstanie rodzinnych wytwórni.
• Tym zadaniom nie podoła człowiek, dla którego najważniejsza jest polityczna kariera.
• Adresy komisji wyborczych można znaleźć na obwieszczeniach porozwieszanych w publicznych miejscach.
• Pisma poświęcone broni nie mają nic do zarzucenia karabinom czy pistoletom amerykańskiej produkcji.
• W moim przekonaniu nastąpiła nadinterpretacja tekstu rozszerzająca nieprawnie pojęcie estetyczne na ideologię polityczną totalitarnego państwa.
• Przedstawiamy skuteczne lekarstwa na codzienne dolegliwości biurowych aplikacji.
• Unijne standardy (tytuł artykułu)
• Wybierz firmę X, która zabezpieczy twoją finansową przyszłość.
• 10 weekendowych wyjazdów (wygrane w konkursie)

Pozdrawiam! :-))

Od pewnego czasu zastanawia mnie poprawność słów tata i tato. Mieszkam na Śląsku, gdzie popularniejsza wydaje się ta pierwsza alternatywa (szczególnie wśród rodowitych Ślązaków), podczas gdy w innych rejonach Polski częściej spotykam określenie tato. Czy region rzeczywiście ma tu jakieś znaczenie? Tata wydaje się bardziej logiczny (mamy tu dwie te same sylaby – tak jak w wyrazie mama).
Proszę o odpowiedź!

Dzień dobry,

czy użycie słowa testament w znaczeniu «dowód czegoś» jest poprawne? Np. jako testament siły, jak w tym wypadku:

"""

Adam Bielan podkreślił, że powstanie w getcie "było znakiem nadziei dla świata, że Żydzi nie odejdą w noc w milczeniu". - Będą walczyć o przeżycie i o wartości, które czynią nas ludźmi. To testament siły, jakim jest solidarność i wspólnota - skonkludował eurodeputowany PiS.

"""

Podczas pisania sprawdzianu mój syn (uczeń III klasy SP) w odpowiedzi na polecenie: „Napisz datę Twoich urodzin” napisał: 22.03. Nauczycielka uznała sposób wykonania polecenia niepoprawny: syn ograniczył się do podania dnia oraz miesiąca (twierdząc, że „urodziny są przecież co rok”), podczas gdy – zdaniem nauczycielki – aby polecenie mogło zostać uznane za wykonane w sposób prawidłowy, należało podać również rok urodzenia. Czy sposób wykonania polecenia przez syna można uznać za poprawny?

Szanowni Państwo,
mam pytanie odnośnie słów wcale i w ogóle. Czy słowo wcale ma wydźwięk negacji? Spotkałem sie w literaturze z jego użyciem jako synonimu wyrażeń w całości lub całkiem, dopiero użycie (lub nie) z przeczeniem określało zabarwienie frazy (negacja lub nie) np. „Dziura była wcale duża”.
Podobnie z wyrażeniem w ogóle. Literalnie znaczenie raczej powinno być według mnie zbliżone do ogólnie.
Pozdrawiam serdecznie,
Michał Brandt

Zaimki osobowe w korespondencji piszemy, rozpoczynając je wielką literą. Czy zasada ta powinna być stosowana także w Internecie, jeśli w tekście umieszczonym na forum dyskusyjnym lub czacie zwracamy się bezpośrednio do konkretnej osoby lub grupy osób?

Czy ten fragment wiersza jest poprawny gramatycznie:

słucham głośnego
bicia
którym mnie
zaszczyca
kiedy znajdujesz się
w pobliżu

Szanowni Państwo,
piszę w sprawie zwrotu w mojej opinii. Ostatnio, gdy użyłem go w rozmowie spotkałem się z zarzutem, że jest to kalka angielskiego in my opinion, zatem zwrot ten nie powinien być używany w polszczyźnie.
Moim skromnym zdaniem podobieństwa w wyrażaniu myśli między językami, bądź co bądź, spokrewnionymi nie są czymś zaskakującym. Chciałbym jednak poznać zdanie specjalistów.

Z poważaniem
Adam Latos

Szanowna Redakcjo,
chiałabym zapytać o pochodzenie słów wtopa, wtopić w znaczeniu 'błąd, pomyłka', 'popełnić błąd, zrobić coś źle'. Czy mają coś wspólnego z czasownikiem topić? I czy da się stwierdzić, co było pierwsze: wtopa czy wtopić?
Z góry dziękuję za odpowiedź!
Anna Stopa

Szanowni Państwo!
Coraz bardziej przeraża mnie wulgaryzacja języka, zwłaszcza młodzieży. Nawet nauczyciele propagują wulgaryzmy podczas lekcji: pewna polonistka bez skrupułów używa przymiotnika, którego tu nie przywołam, a który stał się popularnym synonimem słów świetny, niezwykły, fajny; inna nauczycielka tłumaczy dzieciom zasady ortografii na przykładzie wulgaryzmów. Jak można walczyć z tym zjawiskiem? Czy w ogóle uważają je Państwo za niebezpieczne dla polszczyzny?
Z poważaniem
Licealista