Spotkałem się ostatnio z takim sformułowaniem: Ukrywamy się na widoku. Autorowi chodzi o pozostawanie niewidocznym przy jednoczesnym przebywaniu w łatwo dostępnym dla szukających miejscu. Czy takie zdanie jest poprawne? Nigdy nie spotkałem się z takim określeniem i brzmi dla mnie nienaturalnie.
Maciej

Dzień dobry,

bardzo proszę o Państwa opinię na temat miejsca się w zdaniu. Czy to prawda, że należy stawiać się przed czasownikiem (jeśli oczywiście nie zostanie postawione na początku zdania)? W wielu publikacjach największych wydawnictw polskich nie zauważyłam stosowania takiej zasady. Z góry dziękuję za odpowiedź.

Z poważaniem

Ewa

Witam serdecznie!
Czy można używać wyrazu w formie bezokolicznika, zadając komuś pytanie typu: „Kochanie, czy będziesz jeść ten gulasz?”, czy może lepiej zapytać „Kochanie, czy będziesz jadł ten gulasz?”. I jeszcze dwa zdania: „Czy ona będzie zrywać te zielone jabłka?”, a może „Czy ona będzie zrywała te zielone jabłka?”.
Będę wdzięczny za odpowiedź.
Pozdrawiam,
Mariusz Więckowski

W poradni niejednokrotnie podkreślano, że w języku polskim odmienia się wszystko, co się da odmienić. Duża, szwedzka firma Ikea konsekwentnie nie odmienia swej nazwy, zapraszając na „zakupy w Ikea”, czy też zachwalając „promocje w Ikea”. Firma nie ukrywa, że jest to polityka marketingowa. Czy tak można? Czy Rada Języka Polskiego nie mogłaby zainterweniować? Skoro Ikea zdecydowała się otworzyć w Polsce sklepy, to powinna stosować się do obowiązujących w Polsce reguł, także językowych.

Szanowni Państwo,
od dłuższego czasu zastanawia mnie kwestia poprawności stosowania 1 os. liczby mnogiej w dyskursie matematycznym (przyjmijmy, że…, zauważmy, że…). Dla porównania w pracach naukowych z zakresu nauk humanistycznych raczej pomija się stosowanie form osobowych (a przynajmniej uważa się je za niepożądane). Z czego wynika ta różnica?

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Z wyrazami szacunku
Czytelniczka

Szanowni Państwo!

W pewnej książce natknąłem się na fragment zdania: …trzymamy kilka przysłowiowychtrupów w szafie. Uważam, że to błąd. Podobnie byłoby z przysłowiowym Kowalskim, bo rzecz w tym, że nie ma żadnego przysłowia z Kowalskim, ani z trupami w szafach. Ale teraz dwa pytania:

1. Czy rzeczywiście nie ma w języku polskim żadnego przysłowia z trupem w szafie?

2. Jeśli nie ma, to jak nazywa się taki błąd – logiczny? stylistyczny? merytoryczny? pojęciowy?

Dzień dobry!

Moje pytanie dotyczy zdań z zaimkiem zwrotnym "się". W którym miejscu należy go umieścić w zdaniach o konstrukcji analogicznej do poniższej?

- Ojciec pomógł im się / się im przygotować.

- Kolega pozwolił jej się /się jej wygadać.

Często widzę i słyszę zdania typu "...pomógł się im...", ale mam wrażenie, że z logicznego punktu widzenia są one gorszym wyborem.

Z góry dziękuję i pozdrawiam serdecznie

Magda

Dzień dobry,
moje pytanie związane jest ze słowem werniks, ale w znaczeniu przenośnym. Chciałabym zapytać, co znaczy, gdy mówimy o kimś, że ma w sobie za dużo werniksu. Będę Państwu bardzo wdzięczna za pomoc i odpowiedź.
Z poważaniem,
Agnieszka Piesowicz

Która forma jest poprawna: będę pisać czy będę pisał?

W słownikach nie ma słowa (c)hawira. Czy mogliby Państwo zalecić któryś z zapisów?