W Newsletterze Poradni Językowej PWN przeczytałem ostatnio post na temat wątpliwości co do odmiany neologizmu „słowisień” w wierszu J.Tuwima.

Odpowiedź eksperta zawiera analizę gramat. zdania „A przez liście kraśnie pęk słowiśnie”, z której wynika, że słowo „kraśnie” jest w tym zdaniu czasownikiem w os. 3, słowo „pęk” — rzecz. w mianowniku, zaś słowo „słowisień” - rzecz. w bierniku.

Przyznam, że mam kłopot z tym zdaniem. W zrozumieniu nie pomaga mi przytoczona analiza. Czy „kraśnie” w bezokol. to „kraśnieć”? Jeśli tak, to dlaczego nie ma tam „kraśnieje”? Czy to również neologizm? Dlaczego „słowisień” ma tu być w bierniku? Czy dopełnienie przy „pęk” nie powinno być w dopełniaczu?

Jeśli w książce przytacza się dłuższą – podzieloną na kilka akapitów – wypowiedź jakiejś postaci, czy powinno się wówczas każdy akapit rozpoczynać od nowego myślnika? W różnych książkach spotyka się i taką, i taką formę zapisu. Nowy myślnik sugerowałby, że przytacza się wypowiedź innej osoby, a z kolei jego brak mógłby oznaczać powrót do narracji. Jaką opcję lepiej wybrać?

Jak należy zapisywać nazwy profilów na Facebooku oznaczających tzw. grupy, np. Dziewuchy dziewuchom, Utrudnienia na krakowskich drogach? W całości wielkimi literami czy też tylko pierwszy wyraz?

Z poważaniem
Niedoinformowany

Czy istnieją jakiekolwiek przesłanki mogące rzucić światło na etymologię polskiego słowa „guziec”? Skąd w naszym języku taka nazwa tego afrykańskiego zwierza? Pozdrawiam ze Śląska.

Przez lata spędzone w Internecie wyrobiłem sobie nawyk pisania np. komentarzy z pominięciem użycia polskich znaków, wielkich liter, czasami również interpunkcji, dodawanie emotikonek. Nie użyłbym takiej formy w oficjalnym e-mailu, ale wydaje mi się, że ten sposób pisania staje się charakterystyczny i zamienia w osobliwą regułę. Czy można próbować podciągnąć to zjawisko pod jakąś formę języka specjalistycznego, gwary, czy inne, czy jest to zwykłe niechlujstwo i lenistwo? :)

Szanowna Poradnio,
Wielki słownik ortograficzny PWN i Uniwersalny słownik języka polskiego podają zgodnie: całkiem, całkiem, nawet, nawet, wcale, wcale – ale za to ledwo ledwo. Co przesądza o braku przecinka w tym przypadku? I jak w związku z tym zapisywać: prawie(,) prawie (= mało brakło) i jeszcze(,) jeszcze? (= w ostateczności, ujdzie).
Dziękuję,
Michał Gniazdowski

Szanowni Państwo,

mam pytanie dotyczące cytowania, a mianowicie: czy jeśli przywołuję dosłowny cytat z książki wydanej oryginalnie po angielsku, a polski przekład został wydany, muszę z niego skorzystać? Czy mogę sama przetłumaczyć dany fragment i zaznaczyć, że jest to tłumaczenie własne autorki? Chodzi mi głównie o to, czy takie rozwiązanie jest dopuszczalne i, powiedzmy, kulturalne, czy raczej powinnam za wszelką cenę starać się unikać samodzielnego tłumaczenia.

Pozdrawiam serdecznie

Witam serdecznie,

Chciałbym zapytać, cóż to jest rozchwianie znaczeniowe? Jak rozumieć ten termin, z którym spotkałem się pewnego razu, a który nie był wówczas zdefiniowany? Czy jest to jakiś oficjalny, funkcjonujący termin językoznawstwa? Czym różni się od przesunięcia znaczeniowego?
Pozdrawiam,
Piotr

Szanowni Państwo!
Która forma (słow. štúrovci; nazwa utworzona od nazwiska Ľudovíta Štúra, działacza słowackiego odrodzenia narodowego) jest poprawna: szturowcy czy štúrowcy? Dziękuję za odpowiedź.
Z wyrazami szacunku
słowacki czytelnik

Dzień dobry,

jestem urzędniczką, nurtuje mnie niepewność dotycząca zapisu dzisiejszej daty w pismach urzędowych: 1 września 2020 r., czy 01 września 2020 r.?

Serdecznie dziękuję za pomoc i pozdrawiam.

Magda K.