Szanowni Państwo,
mój tata zwykł mówić o kimś, że „wygląda jak siódme dziecko stróża”. W wyszukiwarce Google znalazłem kilkadziesiąt przykładów użycia tego połączenia. Nie znalazłem jednak jego słownikowej definicji. Jestem zainteresowany, jakie jest jego znaczenie i skąd się wzięło.
Dziękuję.
Pozdrawiam

Dzień dobry,
bardzo proszę o wskazanie, które z zaimków w dwóch następujących zdaniach są poprawne:
1) Jan dostał należny sobie/mu hołd.
2) Janina syci się należnym sobie/jej dowodem szacunku.

Dlaczego słownik nakazuje pisać Janko Muzykant wielkimi literami? (zob. https://sjp.pwn.pl/szukaj/janko%20muzykant.html).
W wydaniu Gebethnera i Wolffa z 1884 r. jest Janko muzykant (zob. https://books.google.pl/books?id=wico_XJ2ryYC&pg=PA287&dq=janko+muzykant; tamże również w spisie treści na ostatniej stronie).

Szanowni Państwo, spotkałam się ostatnio ze słowem „jutrowanie”. Było użyte pół żartem pół serio w kontekście odkładania zadań na kolejne dni. Zastanawiam się, czy to słowo wchodzi już do języka polskiego? Brzmi co najmniej dziwnie.

Pozdrawiam

Mam pytanie dotyczące oboczności n:ń w rzeczownikach zakończonych na n. Nie jestem w stanie sobie przypomnieć, o jakim słowem wcześniej się kłopotałem, więc podam inne. Jest przykładowo takie państwo Kaedwen (państwo ze świata Wiedźmina Andrzeja Sapkowskiego). Przymiotnik od niego będzie kaedwenski czy kaedweński? Czy może ta zasada przy nazwach własnych wygląda inaczej?
Drugie pytanie dotyczy tę. Jeśli rzeczownik jest rż., to mówimy np. tę krew, ale tą krwią, tak?

Szanowni Państwo,

uprzejmie proszę o odpowiedź na pytanie, w jakim stylu należy napisać przypis autora tekstu, wpleciony do cytatu wyróżnionego kursywą – powinno się go utrzymać w kursywie czy piśmie prostym. Chodzi mi np. o taki fragment:

„Stwierdzono, że „należy się to beneficjentowi [zamawiającemu – przyp. autora], który wniósł wniosek”. Ponieważ pole tekstowe w Państwa poradni nie pozwala na używanie kursywy, proszę przyjąć, że cytat jest kursywą i nie ma cudzysłowów.

Z poważaniem

Na początku chciałbym serdecznie podziękować za działanie pracowni SJP! Bardzo dużo nauczyłem się, czytając Państwa odpowiedzi na pytania osób zainteresowanych polszczyzną!

A to moje pytanie: czy koszt może być używany wymiennie z ceną w przytoczonych przeze mnie przykładach? Ostatnio cały czas słyszę koszt w użyciu takim jak: „Koszt zjedzenia świeżej ryby nad morzem zwali nas z nóg.” (to nie „CENA ryby nad morzem” nas zwali?). Albo „koszt piwa w tym pubie to 10 zł”.

Mieszkaniec Tychów to tychowianin. Czy dopuszczalna jest forma tyszanin?
Daniel Bożyński, Racibórz

Dzień dobry
W Gramatyce języka polskiego Józefa Muczkowskiego (trochę stara pozycja) przy odmianie rzeczownika pojawia się taka rada: „Celownik na owi zakończony z przyimkiem ku w niektórych na u skracamy, np. ku końcu zamiast ku końcowi, ku Krakowu, ku Paryżu”.
Starałem się sprawdzić, użycie -u w celowniku razem z przyimkiem ku jest obecnie poprawne (szczególnie chodzi mi o ku końcu), ale nigdzie nie mogłem znaleźć takiej informacji.
Z góry dziękuję za pomoc i poświęcony czas.

Dzień dobry,

proszę o rozwianie moich wątpliwości dotyczących pisowni LaLiga. W internecie znajduję formę La Liga i LaLiga, jest forma nieodmienna "w La Liga" i odmienna "w La Lidze". Będę wdzięczna za pomoc

Anna J.