-
dwa zdania o łososiu31.10.201431.10.2014Czy poprawne jest zdanie: „Łosoś to klasa sama dla siebie”. Albo: „to klasa sam w sobie”.
Dziękuję -
Etykieta komunikacji elektronicznej 16.07.201616.07.2016Szanowni Państwo,
jeszcze jedno pytanie z etykiety komunikacji elektronicznej. Chciałbym się dowiedzieć, czy przy wymianie oficjalnej korespondencji mejlowej należy każdorazowo rozpoczynać i kończyć wiadomość eleganckimi zwrotami, czy po pierwszej wiadomości można uznać, że rozpoczęliśmy pewien dialog i nieumieszczanie żadnych formuł jest w porządku?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik -
gdzieś czy dokądś?13.02.200313.02.2003Dzień dobry.
Coraz cześciej słyszę, że ktoś gdzieś idzie, ktoś gdzieś jedzie. Z tego, co wiem, to poprawnie powinno się mówić dokądś – ktoś się udaje dokądś. Jednak to gdzieś stało się bardzo powszechne. Czy jest to wielki błąd? Czy jest on dopuszczalny w języku potocznym? A może nawet pisanym?
Pozdrawiam.
-
Jedno pytanie na raz!13.03.200113.03.20011. Czym różni się zawieja od zamieci i zawieruchy?
2. Która z form jest poprawna: chłopaki czy chłopacy i dlaczego?
3. Czy sformulowanie „miasto Warszawa” jest pleonastyczne?
4. Czym zajmuje sie kultura języka? -
klocki dobrze ułożone
14.07.202114.07.2021Czy gdy mówimy o klockach do układania, można stwierdzić, że są one "dobrze ułożone", czy "dobrze poukładane"? Czy nie ma to znaczenia i obie formy można stosować zamiennie?
Pozdrawiam serdecznie
Cyncynat
-
kocia wiara
15.04.200315.04.2003Czasem w stosunku do ludzi niektórych wyznań, liczebnie mniejszych od „dużych” Kościołów, stosuje się określenie kocia wiara. Czy można ustalić, skąd pochodzi to wyrażenie? Dlaczego powszechnie uznano, że właśnie takie określenie będzie miało pejoratywny charakter?
Dziękuję.
-
liczebniki24.10.200224.10.2002Począwszy od 5 wzwyż jest wyraźna zależność liczebników porządkowych od głównych: pięć – piąty, sześć – szósty, siedem – siódmy, osiem – ósmy… To kreskowane ó w wyrazach szósty, siódmy, ósmy – jest odmienne, wymienia się na e lub o w odpowiednim liczebniku głównym. Tę samą wspólność rdzenia czuje się w parze trzy – trzeci, ale brak jej w przypadku liczebników 1, 2 i 4. Ta trójka (albo ta czwórka) psuje cały porządek. Dodatkowo w parach dwa – drugi oraz cztery – czwarty zgadzają się pierwsze (a nie zgadzają dopiero drugie) głoski – i nie tylko jest to intrygujące, ale dodatkowo może sprawiać trudność ortograficzną, jeśli się zbyt mocno pokojarzy drugi z dwa czy dwoje (takie silne skojarzenie obserwuję u swojego dziecka, które notorycznie chce pisać drógi, uzasadniając to właśnie tym).
Chciałbym spytać o etymologię liczebników porządkowych. Czy to tylko zbieg okoliczności (te pierwsze głoski), czy rzeczywiście istnieje etymologiczne powiązanie wewnątrz par dwa – drugi i cztery – czwarty? -
Mała dziewczynka14.07.201614.07.2016Szanowni Państwo,
zastanawiam się czy wyrażenie mała dziewczynka to pleonazm. Może powinno być mała dziewczyna?
Z góry dziękuję za odpowiedź.
-
Mianowicie a przecinki4.05.20174.05.2017Szanowni Państwo,
chciałbym się dowiedzieć, czy zasadne są oznaczone przecinki w zdaniach:
Mianowicie(,) jeśli k i n należą do L i k jest mniejsze w sensie zwykłym od n, to k jest mniejsze od n w sensie porządku w L.
Mianowicie(,) czasem okazuje się, że szukany obiekt jest właśnie takiej postaci.
W obu przypadkach słowo mianowicie jest oczywiście nawiązaniem do wcześniejszej treści. Wydaje mi się, że przecinki są tu zbyteczne.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik -
mini-12.07.200712.07.2007Witam!
Wątpliwość moja dotyczy następującej kwestii: mini siatkówka czy minisiatkówka? Minispódniczka i jej podobne podpowiadają mi, iż to druga forma jest tą poprawną. Prawdę mówiąc, nie zdarzyło mi się z nią jeszcze spotkać. Stąd też mój dylemat.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję z góry za rozjaśnienie tej kwestii.