Dzień dobry.
Już od wielu lat trapi mnie poprawna forma słowa Rzeczpospolita czy Rzeczypospolita. Uszy mnie świerzbią, gdy słyszę polskich polityków czy dziennikarzy, którzy na wielokroć sposobów odmieniają to słowo. Mam przed sobą Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN pod red. Andrzeja Markowskiego wydany w 2008 roku, strona 1014: „rzeczpospolita (nie: rzeczypospolita)”. Na Waszej stronie czytam, że obie formy są poprawne. To jak jest naprawdę z tą Rzeczpospolitą?

Jak poprawnie napisać: „Sprzedajemy je poprzez Integratorów”, czy „Sprzedajemy je przez sieć Integratorów”?

Mieszkam w Warszawie na osiedlu Służew, znajdującym się w sąsiedztwie Służewca. Legendarne już problemy z odmianą Służewa były poruszane w Waszej poradni, lecz to nie koniec naszej udręki. Osiedle mieści się w malowniczej dolinie zwanej Dolinką Służewiecką (zwanej też Służewską). Przez dolinkę płynie Potok Służewiecki, nad którym dumnie wznosi się już Służewski Dom Kultury. Która z tych form jest poprawna? Czy może obie są, w zależności od tego, do którego osiedla się odnoszą?

Szanowni Państwo.
Mam pytanie dotyczące pisowni nazwy firmy. Firma nazywa się meiller direct Sp. z o.o. (użyłam tu pisowni stosowanej w firmie). Pisownia z małej litery narzucona została przez właścicieli z Niemiec. Skoro dwa człony nazwy piszemy z małej, to czy skrót sp. powinno się pisać z małej czy dużej litery?

Witam.
Chciałbym upewnić się, czy superkonkursy, supernowości, superagentki należy pisać razem, czy osobno.
Dziękuję za pomoc i pozdrawiam.

Szanowna Poradnio,
przedrostki super i ekstra zapisujemy łącznie z innymi wyrazami – było o tym już nieraz. W WSO PWN to reguła [148], lecz nie ma tam przykładów połączeń z czasownikami. W Waszej Poradni przewinął się chyba tylko jeden – superwizjujemy. Mam jednak ogromny opór w łączeniu super i ekstra z czasownikami i imiesłowami (np. Ale super wyglądasz! czy ekstra napisane). Toteż proszę o poradę w sprawie pisowni owych dwóch „inkryminowanych” cząstek.
Z poważaniem
Aleksander Durkiewicz

Czasem w 3. osobie obu liczb powstaje wątpliwość, którego zaimka dzierżawczego użyć: swój, jego, jej czy ich. W poniższych zdaniach chyba nie wszędzie są one użyte poprawnie. Na jakiej regule gramatycznej można się tu oprzeć?

1. Pomógł im kupić swój pierwszy samochód.
2. Została skrytykowana przez członków swojej własnej partii.
3. Gdy ktoś publicznie występuje, powinien wiedzieć, jaka jest linia swojej partii.
4. Człowiekowi dana jest władza nad wszelkim ciałem, a przede wszystkim nad jego własnym.

Szanowni Państwo,

zwracam się z prośbą o wyjaśnienie stosowania zapisu zaimków mój, nasz małą literą. Mnie wydaje się to oczywiste, że jedyny poprawny zapis jest małą literą, natomiast mój kolega z pracy uważa, że poprawna pisownia jest dużą literą i świadczy o szacunku do samego siebie. Proszę o rozwianie jego wątpliwości.

Z wyrazami szacunku

Barbara Matusiak

Szanowni Państwo,
co może być szeroko zakrojone? Książkę Shantaram G. D. Robertsa wydawca reklamuje jako „Szeroko zakrojoną powieść przygodowo-podróżniczą z akcją w Indiach”, ale mam wątpliwości, czy powieść może być szeroko zakrojona. W słowniku języka polskiego znalazłem wzmiankę o zakrojonych poszukiwaniach, trudach, programie edukacyjnym, w Waszej poradni jest też mowa o szeroko zakrojonych badaniach.

Szanowni Państwo!

Zastanowiła mnie Wasza definicja szkalowania: https://sjp.pwn.pl/sjp/szkalowac;2526598.html Czy szkalowanie ma miejsce zawsze, bez względu na to, czy ta zła opinia o kimś jest prawdziwa lub nie? Czy nauczycielka, mówiąc o uczniu, że jest zdolny, ale leń, szkaluje go? Bo leń, to ocena negatywna, nieprawdaż?

Z poważaniem - Dociekliwy