Szanowni Państwo,
zwracam się z prośbą o udzielenie odpowiedzi na pytanie, jakie zwroty/nagłówki są właściwe i stosowne w korespondencji e-mailowej kierowanej do większej zbiorowości, stosowanej w komunikacji wewnątrz firmy, której pracownicy zwracają się do siebie po imieniu, choć są wyjątki (np. do Dyrektora Generalnego zwracamy się Panie Dyrektorze). Dodam, że treść korespondecji emailowej dotyczy przeważnie spraw oficjalnych i ton wypowiedzi jest raczej formalny, np. „Informuję, że…”.

Mam kłopot z cytowaniem nazwisk autorów prac naukowych. Tam, gdzie autorów jest więcej niż jeden, w pismach naukowych pisze się np. XX et al. Podobno w przypadku pracy doktorskiej, którą obecnie piszę, posługiwanie się tym skrótem nie jest prawidłowe. Czy to prawda? A jeżeli tak, to czy istnieje może jakiś inny sposób niż pisanie po kilkadziesiąt razy xx i współpracownicy albo xx i inni? Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź.
Pozdrawiam serdecznie!
Ewa Saczuk

Sytuacja wyglądała następująco – wraz ze współpracownikiem analizowaliśmy kod źródłowy programu komputerowego, którego jestem autorem. Mimo iż jestem jedynym twórcą tego oprogramowania, wiele części składowych powstawało na podstawie dostępnych publicznie materiałów, dokumentacji, inspirowałem się również innymi otwartymi dla nas projektami. W pewnym momencie nadszedł czas na analizę fragmentu kodu źródłowego, którego logikę i algorytm, który realizuje, wymyśliłem sam, bez inspiracji ze stron trzecich. Aby podkreślić ten fakt, użyłem sformułowania „jest to mój autorski pomysł”. Inny współpracownik wyłapał ten fragment i zdecydowanie się jemu przeciwstawił, sugerując, iż jest to tautologia, i wystarczyłoby powiedzieć mój pomysł. Kolegi nie przekonały moje tłumaczenia, iż mój pomysł mógłby być poparty zewnętrznymi inspiracjami, a konstrukcja mój autorski pomysł podkreśla to, że idea analizowanego fragmentu programu jest całkowicie wymyślona przeze mnie, bez wpływów zewnętrznych.

Zatem pytanie wygląda następująco – biorąc pod uwagę powyższe – czy użycie w takim kontekście sformułowania mój autorski pomysł jest błędem językowym, czy też nie?

Dzień dobry,
chciałabym się zapytać, jak poprawnie zapisywać w języku polskim nazwiska osób prowadzących badanie kliniczne, zamieszczone w tekście medycznym. W wersji angielskiej to np. Brown and colleagues. Spotkałam się z wersją Brown i wsp., ale nie jestem pewna, czy jest to oficjalnie przyjęty zapis. Może Brown i współpracownicy, Brown i inni?
Dziękuję

Jak powinno się pisać nazwę ulicy: Aleja Niepodległości czy też aleja Niepodległości? Wokół tej sprawy jest wiele zamieszania wśród moich współpracowników. Proszę o przedstawienie mi zasad pisowni tej nazwy własnej. Czy ma może jakieś znaczenie, że jest to aleja, a nie aleje??

Dzień dobry!
chciałem zapytać o rzeczowniki zakończone na -iec, -ec. Zauważyłem, że tylko nieliczne z nich mają formy żeńskie (jak braniec – branka, ale już jeniec czy malec nie) lub są to formy żeńskie „fałszywe” (np. gońcówna to raczej 'córka gońca', a nie 'kobieta spełniająca rolę gońca'). Czym ta dysproporcja płciowa jest spowodowana?
Serdecznie pozdrawiam

Dzień dobry,
nurtuje mnie pojęcie burzy mózgów. Nie umiem połączyć tego wyrażenia z czasownikami. Czy można mówić o przeprowadzaniu burzy mózgów (ze znajomymi, współpracownikami), organizowaniu burzy mózgów? Czy ten zwrot nie brzmi głupio w języku polskim? Jeżeli tak, jaka jest alternatywa?
Z góry dziękuję.

Mam pytanie o liczbę mnogą rzeczowników odczasownikowych. Zauważyłam przykłady stosowania liczby mnogiej (zachowanie/a, badanie/a), ale są też przypadki, w których liczba mnoga brzmi dziwnie (wiele przeglądań wyników, trzy wychodzenia z domu, kilka biegań i pływań). Moi współpracownicy bardzo chcą używać w liczbie mnogiej słowa naruszenie (np. zauważyliśmy naruszenia zasad), a ja uważam, że to trochę jak kilka zjadań. Kto ma rację?

Szanowni Państwo,
która forma adresowania jest poprawna? (Ja preferuję wersję numer 1, jednakże często współpracownicy każą mi stosować wersję 2). Jakie są zasady i która forma jest wzorcową?

1)
Dziekan Wydziału Humanistycznego
Uniwersytetu Warszawskiego
prof. dr hab. Jan Kowalski

2)
Prof. dr hab. Jan Kowalski
Dziekan Wydziału Humanistycznego
Uniwersytetu Warszawskiego

Uprzejmie „donoszę”, że w audycji w PR BIS o godz. 13.30 podniesiono kwestię odmiany polskich nazwisk zakończonych na -o. M.in. zwrócono uwagę, że niektóre osoby preferują niedmienną formę swych nazwisk, choć jest to niezgodne z regułami języka polskiego. W tym kontekście padło też nazwisko Bańko. Proszę o komentarz, najlepiej Pana Prof. M. Bańko(-ę?).
Pozdrowienia,
Stefan Z.