Dzień dobry!
Czy w wyrażeniach takich jak: wszystko co najlepsze, wszystko co na świecie najcenniejsze itp. należy stawiać przecinek między wszystko i co, czy też nie jest to konieczne?
Dziękuję i pozdrawiam.

Witam serdecznie!
Mam problem z interpunkcją w wyrażeniu: „Wszystko co wiemy o XYZ.” Gdyby to było zdanie z dalszym ciągiem, nie miałabym wątpliwości, że przed co powinien być przecinek. Ale ponieważ zobaczyłam to w nagłówku, zwątpiłam, czy powinien być ten przecinek, czy nie.
Dziękuję i pozdrawiam.
Anna

Niejednoznaczne zdanie. Jak rozumieć?

Im jednak nie podobają się wszystkie działania zagranicznych dziennikarzy.

1. Im jednak (nie podobają się) wszystkie działania zagranicznych dziennikarzy.

2. Im jednak nie (podobają się wszystkie) działania zagranicznych dziennikarzy.

Chciałbym zapytać, czy poniższe zdania są poprawne pod względem interpunkcyjnym:
1. „Co do śpiewu, ten chłopak nie ma sobie równych”.
2. „Co do mnie, mam wszystkiego dosyć”.
W książce Gdzie postawić przecinek? Ewa i Feliks Przyłubscy opowiadają się za niestawianiem przecinka po konstrukcji rozpoczynającej się od co do. Dodam tylko, że powyższe zdania pochodzą z internetowego Słownika języka polskiego PWN.
Dziękuję.

Witam!
Moje pytanie dotyczy sformułowania typu: „Co państwo o tym myślą?”, tudzież „Co państwo o tym myślicie?”. Która z tych form jest poprawna? Czy państwo łączymy z drugą, czy z trzecią osobą liczby mnogiej?
Pozdrawiam ciepło!

Słownik języka polskiego: „zawiera wyrazy i wyrażenia pochodzące zarówno ze słownictwa ogólnego, jak i terminy specjalistyczne, które mogą być znane poza kręgiem specjalistów”. Wydawałoby mi się, że słownik języka polskiego powinien zawierać maksymalną liczbę słów, tak by nie było wątpliwości, że dane słowo jest poprawne w tym języku, a tak nie jest.
A co z tymi nieznanymi poza kręgiem specjalistów? Nie są one ujęte w słowniku języka polskiego, więc co z nimi? Są po polsku czy nie? I jakie kryterium tu decyduje?
W słownikach języka polskiego moim zdaniem panuje wielka niekonsekwencja. Weźmy np. motylki: paź żeglarz jest, niepylak apollo jest, ale nie ma niepylaka mnemozyny. Jest osinowiec, ale gatunku pokłonnik, do jakiego należy, nie ma (oparłem się na OSPS). Przykłady można by mnożyć.
I mam dylemat, czytając książkę o motylkach i poznając naprawdę przepiękne z punktu widzenia scrabblisty (tak na marginesie słowo scrabble jest, terminu określajacego osobę grającą w tę grę nie ma w słownikach…?) słówka jak szczakoń, czy terminy nieznane poza kręgiem fachowców są po polsku, czy nie? Dlaczego moim zdaniem czysto polskich słów nie ma w słownikach, albo inaczej – dlaczego są one w tak niekonsekwentny sposób odnotowywane?

Zajmuję się naprawą kserokopiarek i często używam słów toner lub deweloper (deweloper jest to proszek nakładający toner na powierzchnię bębna). Chcąc spradzić odmianę tych słów, napotkałem sprzecznośći. Encyklopedia PWN odmienia tonera, w słowniku ortograficznym podana jest odmiana toneru. Słownik programu Microsoft Word 2000 sugeruje pisownię tonera. Proszę o podanie prawidłowej odmiany.

Dość często można spotkać określenie coponiektóry. Czy taki wyraz w ogóle istnieje? A jeśli nie, to jak należy pisać to sformułowanie?
Pozdrawiam,
Bartosz Feński

Szanowni Państwo,

od jakiegoś czasu nurtuje mnie pewne zagadnienie, a mianowicie co jest wyrazem podstawowym, a co pochodnym w parach takich jak np. książka – księga, biel – biały.

Z góry dziękuję

Czytelnik

Szanowni Państwo,
czy poprawna jest łączliwość udzielić wypowiedzi? Jeśli nie, jakiego innego czasownika można użyć?

Pozdrawiam