Czy słowo anatomia może odnosić się do procesu, działania? Głównie kojarzona jest z budową czegoś, lecz może też opisywać funkcjonowanie. Czy zatem fraza: anatomia wydobycia dźwięku jest poprawna językowo?

Z góry dziękuję i pozdrawiam

Szanowni Państwo,
mam pytanie, która forma jest poprawna i dlaczego? Chodzi o zaimek: je czy ich? Oto przykłady:

Robisz zdjęcia i nie masz, gdzie ich pokazywać, zapraszamy!!!!!
Robisz zdjęcia i nie masz, gdzie je pokazywać, zapraszamy!!!!!

Witam,

w mojej rodzinie zawsze używano stwierdzenia dostań, przykładowo: Dostań mi miskę z półki, dostań mi sweter z szafy. Jako osoba dorosła jestem dość piętnowana za takie używanie słowa, gdyż w mniemaniu wszystkich takiego stwierdzenia jak dostań nie można używać.

Proszę o interpretację.

Witam.
Która forma rzeczownika jest poprawna: hajdamacczyzna czy hajdamaczyzna? W różnych słownikach ortograficznych podają różną pisownię – raz dublują literę c, raz nie; nigdy jednak nie spotkałem się z alternatywną pisownią w jednym słowniku.
Z góry dziękuję za wyjaśnienia i pozdrawiam.

Szanowni Państwo,
przyznam, że mam problem z pełnym zaakceptowaniem zasady [367], nakazującej bez względu na okoliczności stawianie przecinka przed imiesłowami zakończonymi na -ąc. Mam na myśli zdania typu: „Czasy, gdy dzieci spędzały każdą wolną chwilę biegając po podwórku, dawno już minęły”, „Zjawisko pierwsze można badać stosując metodę A, a zjawisko drugie można badać stosując metodę B”. W tych zdaniach przecinek przed imiesłowem wydaje mi się zupełnie zbędny, jeśli nie wręcz przeszkadzający.

Zauważyłem w polszczyźnie zanikanie słów żaden, niczyj itp. (być może pod wpływem ang. zasady pojedynczego przeczenia), np. formułowane są zdania typu 1. „Nie postawiono mu jakichkolwiek zarzutów” zamiast 2. „Nie postawiono mu żadnych zarzutów”. A przecież sens zdań 1 i 2 jest całkiem inny! Czy moja opinia jest słuszna?

Chciałem zapytać o użycie myślnika, a konkretnie o to, kiedy przed tekstem ma stać pojedynczy myślnik, a kiedy tekst ma być otoczony myślnikami. Np. w takim zdaniu:

Nowela opowiada o chorobie ojca i o lęku jego dzieci – Kacpra i Małgosi (–) o stan jego zdrowia.

Albo:

Biegł za nim myśliwy – jego sąsiad (–) oraz trzech chłopców.

Czy w takich sytuacjach drugi myślnik jest obowiązkowy?
Pozdrawiam

Proszę o informację, które z zapisów są poprawne: kicz kultura, kiczkultura, kicz-kultura, kicz party, kiczparty, kicz-party.
Bardzo dziękuję i pozdrawiam

Szanowna Poradnio,
wielokrotnie – choćby na łamach Poradni – mówiono już o tym, że język polski nie obraża się na podwójne przeczenia. Chciałem jednak zapytać, czy można tę skłonność rozszerzyć na słowa niosące w sobie przeczenie, ale nie negowane dosłownie. Czy można zatem przeciwstawiać kontrargumenty, czy należałoby je raczej stawiać lub też przeciwstawiać argumenty?
Z poważaniem
Daniel

Czy mogłam swoją wystawę nazwać „Byt nie bytu”, czy rażąco naruszyłam reguły ortografii polskiej? Ktoś przekręcił ową nazwę i napisał na łamach prasy lokalnej „Byt nie bycia” – teraz sprawa mnie dręczy i męczy.