Czy skrót od primo voto, secundo voto powinno się pisać z dwoma kropkami (p.v., s.v.), z kropką na końcu, czy bez kropek? Skrót jest konieczny. Tak, wiem, że istnieje forma 1° v., ale po prostu mi się nie podoba. Z góry dziękuję.
Łączę uszanowania.
Kazimierz Robak

Jak powinno się odmieniać tytuł wiersza Tuwima „Słowisień” i samo słowo? W Słowisieniu czy w Słowiśniu? Czy z zasady unikać odmiany tego neologizmu, pisząc np. w wierszu „Słowisień”, czy jednak odmieniać według jakiegoś wzorca, np. tak, jak sień? Czy traktować to jako słowo rodzaju męskiego, czy żeńskiego? Ten sam zestaw pytań dotyczyłby tytułu zbioru „Słopiewnie”.

Mam pytanie o interpunkcję w takich zwrotach, jak: „Służył w marines w 67”, „To było w 99, gdy (…)” (cyfry oznaczają dany rok). Czy powinniśmy napisać: w '67 czy w 67.? Gdy piszemy np. Grudzień '70, to nie mamy tu liczebnika porządkowego, tak że jest to inna sytuacja. Z drugiej strony kropka po dacie też nie wygląda dobrze. Czy jest na to złoty środek? Zależy mi na tym, by zachować wierność wypowiedzi i nie podawać pełnej daty (czyli np. 1967) ani nie posługiwać się zapisem słownym.

Czy prawidłowo zostały opisane rodzaje stóp w poniższym fragmencie wiersza:

Jakże brak mi tej przygody –
Płynąć, hen, od chcieć do mieć,
Trzeba mi ciut swobody –
Kochać dobre, tępić złe.
I do tego skrawka nieba,
Aby wzbić się ponad gniew,
I piekła też mi potrzeba,
By posprzątać chlew.
Sss/Ss/Ss/ (daktyl, trochej. trochej
Ss/Ss/ssS/ (trochej, trochej, anapest)
ssSs/Ss/Ss/ (peon trzeci, trochej, trochej)
Sss/sS/sS/ (daktyl, jamb, jamb)
sSs/Ss/sSs/ (amfibrach, trochej, amfibrach)
Ss/ssS/ (trochej)

Jak akcentować wyrazy, które powstały przez dodanie „czegoś” przed wyrazem jednosylabowym? Wątpliwości dotyczą takich wyrazów jak: fotoblog, arcyleń, nibyliść, superkicz, elektromózg, wicemer, megatrend, pseudokod, wiceszef, wicemistrz, eksmąż, eurocent, euroczek, kontrafał, hipertekst, antybroń, mikrochip, mikropył, antyfan, telesklep, infratest – na przedostatnią (jak samolot, meblowóz, polimer, centymetr, kontrabas, autostop, mikrobus, antygen)?

Szanowni Państwo,
mam pytanie w związku ze skrótami Sz.P. i Sz. Pan. Czy można je stosować zamiennie, czy drugi uznają Państwo za zdecydowanie lepszy, staranniejszy? Mnie osobiście bardziej odpowiada pierwszy, chyba ze względu na pewną konsekwencję (oba wyrazy skrócone) w stosunku do drugiego, który poza tym nasuwa mi skojarzenie z wyrazem szpan.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Proszę o rozstrzygnięcie kwestii, z którą wrocławscy dziennikarze od dłuższego czasu nie mogą się uporać. Chodzi o modelowe osiedle wzniesione w 1929 r. na wystawę budowlaną Wohnung und Werkraum. Do dziś używa się nazwy skróconej, lecz o ile nikt nie wątpi, że w wymowie jest to ta [wuwa], o tyle nie bardzo wiadomo, jak to zapisać: WUWA, WuWA czy WuWa, a dalej – jak zapisywać formy przypadków zależnych, by nie powstało mylne wrażenie, iż mianownik brzmi [wuw]. Nie ma WUW-y, WuW-y, WuWy czy Wuwy?

W Wielkim słowniku ortograficznym PWN czytamy:

tam-tam – tam-tamista
ping-pong – pingpongista
hip-hop – hip-hopowiec a. hiphopowiec

Czy ta niekonsekwencja w znikaniu łącznika to przejaw braku jednolitej zasady czy też niekonsekwentnego jej stosowania? A może, wzorem ostatniego – również chronologicznie w polszczyźnie – przykładu, należałoby wprowadzić jako dozwolone obydwie te pisownie?
Łączę pozdrowienia
Michał Gniazdowski – Warszawa

Szanowna Poradnio,

słowniki języka polskiego podają zgodnie jeden przykład haplologii: sześcian zamiast sześciościan (wzorem: ośmiościan). Przykład znakomity, ale i chyba nader odosobniony…

Czy istnieje w polszczyźnie więcej takich wyrazów? Czy, przykładowo, można dopatrzyć się haplologii w następujących wyrazach: skoczogonek (skoczoogonek), scenopis (scenoopis), mięsopust (mięsoopust); ewentualnie haplologii „głoskowej”: dysonans (dyssonans), falstart (falsstart)?

Michał Gniazdowski

Dlaczego od czasowników mrzeć, trzeć, przeć itp. mamy: marł, tarł, parł, a od wrzeć, ujrzeć – wrzał, ujrzał?

Z góry dziękuję za odpowiedź
Łukasz