Szanowni Państwo,

pytanie dotyczy zasad deklinacji słów obcych (lub niby obcych) zakończonych na -ica. Dla przykładu: zespół muzyczny Pro Simfonica w mianowniku, przyjmie formę w dopełniaczu Pro Simfonici (jak forsują niektórzy i dalej np. z Pro Simfonicą), czy jednak Pro Simfoniki (i z Pro Simfoniką itd.). Druga opcja wydaje mi się bardziej zgrabna mimo odejścia od pis formy podstawowej, ale nie mogę odszukać reguły, która dałaby mi jednoznaczną odpowiedź.

Z poważaniem, K. Lembicz

Dzień dobry,

jak utworzono te innowacje leksykalne?

doktorka – kobieta doktor

lasostep – teren stepowy z obszarami leśnymi

guzdracz – człowiek, który się guzdrze

zamordyzm – rządy tyrańskie, rygorystyczne

dręcznik – podręcznik, który dręczy

mankowicz – człowiek, który zrobił mankowicz

darczyni – kobieta darczyńca

kolekcjonista – człowiek, który coś kolekcjonuje

bezmyślniak – człowiek, który nie myśli

niekumpel – ktoś, kto nie jest kolegą.

Szanowni Państwo,
czy stosunek (w znaczeniu matematycznym) może być szeroki bądź wąski? W literaturze spotkać można np. zdania: „Gleby charakteryzują się zbyt szerokim stosunkiem Ca:Mg”, „Wyrazem intensywności procesu mineralizacji azotu jest wąski stosunek C:N”. Ostatnio spotkałam się z zarzutem, że jest to połączenie niepoprawne. Ponadto, które z poniższych zdań jest poprawne?
– Gleby charakteryzują się nadmiernym nagromadzeniem Cl.
– Gleby charakteryzuje nadmierne nagromadzenie Cl.
Dziękuję,
Magda

Witam serdecznie!
W rozdziale zasad pisowni Odmiana nazwisk angielskich i francuskich jest następująca informacja: „Jeśli w którymś przypadku gramatycznym brzmienie głoski kończącej temat nazwiska jest w języku polskim inne niż w języku oryginalnym, wówczas zakończenie tego nazwiska piszemy zgodnie z pisownią polską, a -e nieme i apostrof – jeśli występują – pomijamy”. A poniżej podany jest przykład: Mauriac [Moriak], z Mauriakiem, o Mauriacu. W świetle powyższej reguły nie rozumiem pisowni miejscownika; dlaczego nie Mauriaku?
Powyższej reguły szukałem, zastanawiając się nad pisownią słowa Metallica w poszczególnych przypadkach. Prosiłbym więc również o potwierdzenie, że prawidłowa deklinacja wyglądałaby tak: -ca, -ki, -ce, -kę, -ką, -ce, -o!.
Dziękuję i pozdrawiam,
Jarek Hirny

Czy słowo gołąbka można traktować jako zdrobnienie od wyrazu gołębica?
Innymi słowy: czy wyraz ten ma nieco bardziej spieszczoną formę? Część słowników odnotowuje je jako wprost synonim gołębicy, inne zaś – właśnie jako zdrobnienie. Czy w odniesieniu do młodej samiczki gołębia bardziej zasadnym byłoby użycie określenia gołąbka aniżeli gołębica (które wydaje się więcej „doniosłe”, poważniejsze)?

Szanowni Eksperci,
czy odwołując się w przypisie do materiału w postaci maszynopisu (dokumentacja konserwatorska), koniecznie trzeba podać rok jego powstania (rok, w którym sporządzono dokumentację)?
Z poważaniem,
Iwona

Szanowni Państwo,
napiszemy iloczyn czegoś i czegoś czy czegoś przez coś?
I jeszcze mała prośba. Czy mogliby mi Państwo wskazać miejsce podziału imienia Catherine przy przenoszeniu do następnego wiersza?

Z poważaniem
Barbara S.

Skrót od międzynarodowy – czy można zapisać m-nar. (m.nar.)? Powiemy waluta Luksemburga czy Luksemburgu?