Dzień dobry!
Gdy w powieści występują imiona francuskie, które mają odpowiedniki polskie (np. Irene, Camille, Vincent, Jean-Marie, Lucien), należy je tłumaczyć? Niektóre z nich brzmią śmiesznie (np. Irena, Lucjan, Jan-Maria to imiona kojarzące się w Polsce ze starszymi osobami, nie z przebojowymi trzydziestolatkami), a niektóre, np. Kamila, wpasowują się świetnie w polską odmianę. Czy można zatem przetłumaczyć tylko niektóre z nich? Jaki obrać klucz?
Dziękuję za odpowiedź

Ponieważ został przetłumaczony wcześniej, w systemie operacyjnym Mac OS od końca lat 80. stosowane są odmienne tłumaczenia niż w Windows. Icon to znaczek, a nie ikonka, folder to teczka, a nie folder. Czy konsekwentne stosowanie tych tłumaczeń w tym systemie również dziś, nawet pomimo upowszechnienia się słownictwa z Windows, może być uznawane za błąd?

Czy anchois są rodzaju nijakiego (to anchois) czy niemęskoosobowego (bo  te sardele). Uzus bywa różny, więc byłabym wdzięczna za wytyczne.

Szanowni Państwo!
Jak należy odmieniać w piśmie imię aktora, który nazywa się Tobey Maguire? Wymawiamy je identycznie jak imię Toby, więc pewnie w wymowie będziemy odmieniać Tobiego, z Tobim itp., ale wzrokowo wydaje się, że powinno być raczej Tobeya, z Tobeyem niż Tobey’ego, nie mówiąc już o z Tobeym. Czy więc jest tak, że inaczej odmieniamy je w mowie, a inaczej w piśmie?

Zwracano już Tobie uwagę... Czy to zdanie jest poprawne? Dlaczego owo tobie brzmi dziwnie, czy to tylko kwestia częstości użycia, czy też raczej powinno się powiedzieć Zwracano ci już uwagę... albo Już ci zwracano uwagę... Bardzo dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam serdecznie.

Witam!
W jęz. scs. (jak się domyślam również w jęz. ps.) zaimek zwrotny jak również zaimek osobowy 2. os. l. poj. miały w celowniku i miejscowniku formę tebe oraz sebe (przy czym drugie e było szerokie, tzw. jać). Jak wyjaśnić to, że w języku polskim mamy formy tobie i sobie z o zamiast e i brakiem jakiegokolwiek zmiękczenia początkowej spółgłoski? Czy to po prostu polska innowacja pod wpływem formy narzędnika (tobą, sobą)?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Oto fragmenty z Biblii Tysiąclecia, co do których mam pewne wątpliwości:

– „Gdyby jednak przybył kto inny we własnym imieniu, to byście go przyjęli” (J 5, 43b). Czy to byście powinno być razem, czy osobno i dlaczego?

– „Upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli” (1 Kor 1, 10). Czy błędem jest użycie różnych spójników (abyście, by i byście)?

Szanowna Poradnio,
moje pytanie dotyczy nazwy choroby toczeń. Czy w bierniku wyraz ten będzie brzmiał tocznia? Na przykład mój sposób na tocznia, jest chory na tocznia czy też mój sposób na toczeń, jest chory na toczeń? Z góry bardzo dziękuję za odpowiedź.
Z wyrazami szacunku
Żądna wiedzy

Czy możliwe jest użycie staropolskiej liczby mnogiej słowa rok? Ostatnio w jednym z programów telewizyjnych zostało wypowiedziane zdanie, którego fragment brzmiał tak:
To jeden z najlepszych roków.
Z góry dziękuję za pomoc

Byłam świadkiem, jak dziewczyna zwróciła uwagę innej dziewczynie na to, że nie mówi się ubrać bluzkę, bo ubrania się wkłada. Ta powołała się na odpowiedź z poradni, stwierdziła, że to regionalizm i można go używać. Czy ludzie, którzy mówią: ubrać buty, pracować na kasie, pojechać na myjnię, włanczać itp. nie popełniają błędów, tylko używają regionalizmów lub mowy potocznej? Oni sami twierdzą, że to ludzie powinni kształtować język i że skoro tyle osób tak mówi, to znaczy, że tak powinno być. Czy mają rację?