W nomenklaturze internetowej istnieją nazwy takie, jak mem, meme internetowe oraz meme internetowy. Mamy memy jako „catchphrase’y”, meme internetowe jako nazwę zbioru oraz meme internetowy jako nazwę jednostki w tym zbiorze. Moją wątpliwość budzi gramatyczność tych wyrażeń. Intuicja podpowiada, że słowo meme odnosi się do zbiorowości, a wyrażenie meme internetowy zaburza związek zgody. Czy mogę go używać przy tworzeniu pracy magisterskiej jako nazwy własnej, opisującej pewne zjawisko?

Szanowni Państwo!
Od pewnego czasu karierę w mediach robi słowo miesięcznica, używane do nazwania zgromadzeń pod Pałacem Prezydenckim w Warszawie. Nie znalazłem tego słowa w słowniku języka polskiego ani w Korpusie Języka Polskiego. Czy zatem miesiącznica jest poprawna? Czy można tworzyć w analogiczny sposób nazwy wydarzeń odbywających się cyklicznie, np. półrocznica, półtorarocznica itd.? Brzmi to – moim zdaniem – dziwnie i sztucznie…
Z pozdrowieniami,
Krystian Gaik

Proszę o wyjaśnienie wątpliwości, czy w zdaniu Co roku powtarza się ta sama historia w przypadku zmagań o miano mistrza ortografii człon mistrz ortografii powinien być zapisany małą czy wielką literą? Wyraz miano oznacza tytuł, więc chyba powinna być duża litera.
Dziękuję

Czy można mówić w obszarze zamiast na obszarze? Od kilku lat słyszę, że „Sprawa leży w obszarze gospodarki”, „W tym obszarze rząd nie odnosi sukcesów”, a mnie się wydaje, że coś się dzieje na obszarze albo w przestrzeni. Ale może niepotrzebnie się tym przejmuję.

Dzień dobry,
moje zapytanie dotyczy pisowni nazw dalekowschodnich sztuk walki; słowniki podają kilka wariantów (bez spójnej zasady), a w użyciu jest jeszcze więcej odmian (chodzi głównie o spolszczenia, ale również o użycie spacji lub dywizu). W szczególności interesują mnie następujące nazwy (podaję warianty, które według mnie są optymalne; wypisywanie wariantów będących w użyciu zajęłoby zbyt wiele miejsca i czasu): dżudo, dżudżitsu, taekwondo, karatedo, karatedo, kyokushinkaikan, kikboksing, kendżitsu

Szanowni Państwo!
Do moich zadań należy korekta pism (jak chętnie urzędnicy mówią – „sprawdzanie pism pod względem poprawności językowej”) w Ministerstwie Środowiska. Choć znam regułę polskiej ortografii mówiącą, że nazwy oficjalnych stanowisk, godności, funkcji (np. prezydent, premier, minister) piszemy małą literą, zaś nazwy urzędów jednoosobowych wielką, przyznam szczerze, że ich pisownia sprawia mi coraz więcej kłopotów. Trudno mi bowiem rozstrzygnąć, czy w danym zdaniu mowa o stanowisku, czy o jednoosobowym urzędzie. Czy powinniśmy napisać „rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia…”, czy (z czym spotkałam się ostatnio w Gazecie Prawnej) „rozporządzenie ministra środowiska”? Czy etaty i środki finansowe, będące dotychczas w dyspozycji Krajowego Zarządu Parków Narodowych, przejmie Minister Środowiska, czy minister środowiska? Stanowisko zajęte przez Ministra Środowiska czy ministra środowiska?
Uważam, że gdy cytowane są akty prawne (a do takich należy rozporządzenie), jak najbardziej uzasadniona jest pisownia wielkimi literami. Ale w pozostałych przypadkach pewności nie mam. Będę bardzo wdzięczna za pomoc – tym bardziej że osoby przynoszące mi pisma niechętnie patrzą na moje poprawki (oczywiście w pismach powstających w moim urzędzie wszystkie tytuły pisywane są od wielkich liter) i wciąż muszę udowadniać swoje racje.
Pozdrawiam serdecznie
Wioletta Wichrowska

Szanowni Państwo,
czy po słowie niemniej (albo zwrocie niemniej jednak) użytym na początku zdania stawia się przecinek? Przykładowy fragment: „Polscy siatkarze mają problemy z serwowaniem. Niemniej jednak wierzymy, że mogą wygrać i z Brazylią, i z Rosją”.
Pozdrawiam serdecznie
Agnieszka Barańska

Ostatnio spotkałem się z pisownią wielką literą w ofercie banku dotyczącej Konta X (nie podaję pełnej nazwy, aby nie robić reklamy), którego nazwę (dwuczłonową) zapisano wielkimi literami. Podobnie w ofercie jednego z przewoźników kolejowych pojawiły się ostatnio tzw. strefy ciszy, zapisywane każdorazowo wielkimi literami (Strefa Ciszy). Czy można uzasadnić te wielkie litery?

Z poważaniem
Antoni M.

Jakie jest uzasadnienie zalecenia, aby nie przenosić wyrazu po początkowej sylabie fi- ani przed końcową sylabą -li? (Zob. A. Wolański, Edycja tekstów, s. 25).

Witam!
Byłbym wdzięczny za wyjaśnienie mi etymologii dwóch słów, którymi określało się niegdyś kobietę: niewiasta i białogłowa.