Moje zapytanie dotyczy wyrażenia średniozaawansowany. Kiedy piszemy je łącznie, a kiedy oddzielnie (np. przy określaniu poziomu znajomości języka obcego która forma jest słuszna)?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo,

często jestem zmuszony zapisać treść wypowiedzi rozpoczynającej się od „tak że”, „chyba że” - wówczas przecinek powinien zostać pominięty przed partykułą „że”?

Wiem, że nie powinna mieć miejsce taka sytuacja, ale muszę wiernie zapisywać daną treść, gdzie wspomniany spójnik występuje na początku zdania.

Z góry dziękuję.

Obecnie piszę pracę naukową dotyczącą geografii terenów Zachodniej Ukrainy. Będą ją oceniać osoby, które niekoniecznie kładą nacisk na znajomość najnowszych zasad transliteracji i często posługują się przedwojennym nazewnictwem. Przykład: ukraińskie Яворів (Jaworów) w oparciu o najnowszą normę będzie oddane przez Âvoriv. Czy można stosować transliterację obowiązującą wcześniej (ISO 9:1995 – Javoriv)? A może stosować transkrypcję – dla lepszego i łatwiejszego zrozumienia danego słowa (Jaworiw)?

Witam.

Chciałam się zapytać o składnię słowa trochę. Możemy powiedzieć: trochę chleba (trochę + dopełniacz). Ale co jest bardziej poprawne :

znam trochę Polski

znam trochę język polski

znam trochę Polskiego

znam trochę języka polskiego

oraz dlaczego.

Z góry dziękuję serdecznie za każdą możliwą odpowiedź.

Czy mam rację, że pisze się Ciebie, Tobie w korespondencji formalnej, oficjalnej, grzecznościowej, np. w życzeniach. W kontaktach koleżeńskich, gdy znamy się po imieniu i tak się do siebie zwracamy, pisanie z dużej litery nie obowiązuje, forma taka tylko dystansuje.

Dzień dobry,
Chciałam zapytać o pisownię wielką i małą literą. Szczerze powiedziawszy, sprawia mi ona najwięcej problemów. Bank Centralny czy bank centralny – pisząc o NBP? Układ Słoneczny czy układ słoneczny? Podejrzewam, że jeszcze będę korzystać z państwa pomocy, bardzo dziękuję za odpowiedź na to pytanie.
Joanna B.

Dzień dobry, chciałbym zapytać o pochodzenie nazw „Wielkopolska” I „Małopolska”. Jak wiemy korzenie państwa Mieszka I znajdowały się na terenach wielkopolskich. Czy przodkowie księcia, zagarniając cudze ziemie na południu i wschodzie mogli je nazwać małopolskimi? Grecy nazywali swe kolonie „Wielka Grecja”, zaś carska Rosja zwała tereny ukraińskie „Małorosją” (sami byli dla siebie wielką Rosją). Występują tu analogie nazewnicze. Czy podobnie mogło i być na obecnych ziemiach polskich?

Niedawno mimochodem na pytanie „Która jest godzina?” odpowiedziałem: „Jest wpół do dwudziestej”. Moje pytanie brzmi tak: czy popełniłem błąd językowy w mojej odpowiedzi?
Zazwyczaj wyrażenie wpół do występuje w połączeniu z tym potocznym sposobem podawania czasu, zawężonym do dwunastu liczebników odpowiadających godzinom. Czy użycie go z formalną normą podawania godzin jest błędem?

Zastanawia mnie czy wiadomo kiedy po raz pierwszy po Polsku pojawiło się słowo wróżka, w odniesieniu do magicznych stworzeń z baśni i mitów, a nie do kobiet zajmujących się wróżbiarstwem? Z tego co wiem to takie znaczenie pojawiło się w XIX wieku, jednak czy wiadomo dlaczego zaczęto używać w stosunku do tych istot słowa wróżka?

Walery Pisarek w artykule Poczucie językowe, znajomość języka i praktyka językowa (Socjolingwistyka 1977, nr 1) wspomina, że według pewnych poradników językowych „czasownika wykorzystać nie powinno się używać”, lecz nie przytacza argumentacji, która by za tą wstrzemięźliwością przemawiała. Dlaczego wspomniany czasownik był krytykowany i czy dziś jego użycie może budzić jeszcze jakieś wątpliwości?