Nie jestem fanem piłki nożnej, ale zdarza mi się obejrzeć mecz mistrzostw. Zaintrygowało mnie więc pytanie znajomego, który najwyraźniej jeszcze rzadziej ogląda piłkę: Co to są „stałe fragmenty gry”? Odkryłem, że jest to błędne tłumaczenie zwrotu „set pieces”, który po polsku powinien brzmieć „ustawione/ustalone fragmenty gry”. Chodzi o wznowienie gry w konkretnym ustawieniu zawodników. Ale czy prawidłowo jest mówić „stałe”? Moim zdaniem nie. Są inne, bardziej stałe fragmenty gry (np. przerwa).

Szanowni Państwo,
Czy w każdym kontekście można zamiennie stosować zaimki swą/swoją, np. w zdaniach:
Pokazał mi swą/swoją pracę
Obrażasz mnie swą/swoją bezczelnością?

Pozdrawiam
Czytelniczka

Szanowni Państwo,
co może być szeroko zakrojone? Książkę Shantaram G. D. Robertsa wydawca reklamuje jako „Szeroko zakrojoną powieść przygodowo-podróżniczą z akcją w Indiach”, ale mam wątpliwości, czy powieść może być szeroko zakrojona. W słowniku języka polskiego znalazłem wzmiankę o zakrojonych poszukiwaniach, trudach, programie edukacyjnym, w Waszej poradni jest też mowa o szeroko zakrojonych badaniach.

Moje pytanie dotyczy pochodzenia słowa szukać. Podobieństwo z niemieckim suchen jest oczywiste, ale wraz ze znajomym zastanawialiśmy się też (w ramach praktyk z kuchennej etymologii), czy istnieje związek między tym słowem a rosyjskim iskat.

Szanowni Państwo,
czy Święty Mikołaj piszemy w odniesieniu do biskupa Myry („W dniu Świętego Mikołaja istnieje zwyczaj obdarowywania prezentami”, „Tata przebrał się za Świętego Mikołaja” lub „…św. Mikołaja”), a święty mikołaj – w odniesieniu do przebranego człowieka oraz postaci fikcyjnej związanej z obyczajem obdarowywania prezentami („Chodzi święty mikołaj”, „Tata przebrał się za świętego mikołaja”, „Dostałem prezent od świętego mikołaja”, „Napisałem list do świętego mikołaja”)?
Z poważaniem
Czytelnik

Dobry wieczór!
Bardzo często słyszę, jak ludzie (także w telewizji) używają zwrotu tak naprawdę. W większości przypadków nic on nie wnosi, a jedynie sugeruje, że gdzieś pojawiła się jakaś nieprawda. Myślę, że takie wtręty należy potępiać. A jakie jest Państwa zdanie?

Szanowni Państwo,

proszę o wyczerpującą etymologię rzeczownika talent i jego dzieje semantyczne na przestrzeni wieków.

Pozdrawiam

Stratos Vasdekis

Szanowni Państwo,
Od jakiegoś czasu bardzo drażni mnie reklama Tauronu. W dźwięcznej piosence pada zwrot: loteria Taurona. Wg mnie Tauron powinno się odmieniać tak samo jak tron (dopełniacz (kogo? czego? tronu), czyli tu w dopełniaczu powinno być loteria Tauronu. Czy się mylę, czy może obowiązują jakieś inne reguły w przypadku nazw własnych?

Pozdrawiam
Piotr Walczak

PWN podaje: imię Norkay, nazwisko Tenzing. Wędrówki po Internecie skłaniają do podejrzenia, że to może być błąd, że Tenzing jest imieniem, a nazwiskiem – Norgay przez g. Infoplease umieszcza Norgaya wśród ludzi na N, obok Newtona i Poli Negri. Przekonująco wygląda Tenzing Norgay Adventures.
Z kolei tu piszą, że Norgay „czasami był podpisany jako Norkay”.
Czy mogę prosić o weryfikację tej sprawy?

W „Nowym słowniku ortograficznym PWN”, w punkcie dotyczącym transkrypcji i transliteracji alfabetu rosyjskiego, można przeczytać, że rosyjską literę e w słowie [Czewiengur] powinniśmy oddać przez polskie e po [cz] oraz przez ie po [w]. To tytuł ksiażki Andrieja Platonowa, a jej polskie tłumaczenie ukazało sie w wydaniu białostockiego Luku. I tu zaczyna się problem, bo w polskim wydaniu jest to Czewengur, a nie Czewiengur. Której formy powinniśmy więc użyć, pisząc o tej książce?
Serdecznie pozdrawiam,
Jerzy Buczek