Szanowni Państwo,
w tabelach i ulotkach, które redaguję, często spotykam się z zapisem 24h/7, który ma sygnalizować nieprzerwaną dostępność do danej usługi. Ponieważ zalecenia nie pozwalają mi na całkowitą zmianę tego zapisu, zastanawiam się, jak odwzorować go w sposób optymalny. Mianowicie – czy stawiać spacje po obu stronach ukośnika? Tak właśnie robię, dodając też oczywiście odstęp pomiędzy wartością liczbową a symbolem godziny. NKJP nie podaje pomocnych przykładów.

Szanowni Państwo,

w polszczyźnie jak wiadomo istnieje powiedzenie „ile wlezie”, ale czy to oznacza, że istniał kiedyś taki czasownik jak wlazić? Proszę o odpowiedź.

Pozdrawiam

Panie Profesorze,
jest Pan moją ostatnią deską ratunku, ponieważ w dostępnych mi źródłach nie znalazłam odpowiedzi na nurtujące mnie pytanie. Chodzi o to, że moja teściowa wymaga od swoich dzieci (i mnie) oraz od wnuczek zwracania się do siebie w formie 3. os. l.p.: „Niech mamusia (mama, babcia) powie (da, pokaże itp.)…” lub „Proszę powiedzieć (dać, pokazać itp.)…” zamiast „Mamusiu (mamo, babciu), powiedz (daj, pokaż itp.), proszę”. Teściowa pochodzi z Wilna, ukończyła filologię rosyjską i twierdzi, że takich form zwracania się do osób starszych od siebie nauczona została w rodzinnym domu, w związku z tym wymaga tego od nas. Ja, co prawda, nie jestem filologiem, ale ekonomistką, jednak zwracam uwagę na to, JAK mówię, i chcę, aby moje dziecko również wypowiadało się poprawnie. Formy podane wyżej drażnią mnie, wydają mi się nieco archaiczne i dlatego pytam: czy moja teściowa MA PRAWO (z punktu widzenia poprawności językowej) wymagać od nas używania wspomnianych form?
Z niecierpliwością będę oczekiwać odpowiedzi od Pana.
Załączam wyrazy szacunku,
Marta Piaskowska z Łodzi

Czy nazwa programu Jedź bezpiecznie nie powinna brzmieć Jeźdź bezpiecznie?
Słowo jedź sugeruje jednorazowość wyrażonej w tytule porady, gdy jeźdź sugeruje ciągłość: „Jedź (raz) bezpiecznie, a jeźdź (ciągle) bezpiecznie”.

Z poważaniem
Jakub Kowalski

Czy jest znane pochodzenie słowa katabas? (jedno z pejoratywnych określeń duchownego, w XIX wieku w gwarze uczniowskiej: ‘katecheta’)?

Dziękuję za pomoc,

Łukasz

Ostatnio spotkałam się ze słowem kozacja w znaczeniu ‘naukowe potwierdzenie korelacji’. Google nie dają definicji słowa kozacja. Czy w ogóle takie słowo istnieje, np. w języku naukowym?

Mam dwa pytania.

Pierwsze: Jaka jest geneza słowa krasnolud?

Drugie: Jakie są koneksje kości jarzmowej i jarzma?

Za odpowiedź z góry dziękuję

Uprzejmie proszę o wyjaśnienie, skąd pochodzą podwójne formy zaimków dzierżawczych np.: mego – mojego, mym – moim itd. Czy kiedyś może różniły się znaczeniem, np. jedne z nich były akcentowane? Co sądzą Państwo o używaniu współcześnie tych krótszych odpowiedników? Wydaje się, że zanikają, ale chyba nadal są formami pełnoprawnymi.
Dziękuję za odpowiedż.
Małgorzta Starzyńska

Czy w odmianie nazwisk małżeństwa dla formy 1 os. l. poj. Gala i Janduła stosować intuicyjne zasady odmiany w dopełniaczu (M. Galowie, D. Galów oraz M. Jandułowie, D. Jandułów)?

Szanowni Państwo,
od dłuższego czasu zastanawia mnie kwestia poprawności stosowania 1 os. liczby mnogiej w dyskursie matematycznym (przyjmijmy, że…, zauważmy, że…). Dla porównania w pracach naukowych z zakresu nauk humanistycznych raczej pomija się stosowanie form osobowych (a przynajmniej uważa się je za niepożądane). Z czego wynika ta różnica?

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Z wyrazami szacunku
Czytelniczka