Szanowni Państwo, mam wątpliwości dotyczące odmiany norweskich nazw miejscowych, tych mniej znanych w Polsce. Wydajemy norweską serię kryminalną, w której co rusz pojawiają się nazwy Malvik, Larvik, Trondelag, Skien, Porsgrunn itd. (przepraszam za brak niektórych znaków diakrytycznych). Niektóre brzmią naturalnie, gdy się je odmienia, inne – już nie. Jaką zasadę odmiany przyjąć w literaturze pięknej? Z góry dziękuję za odpowiedź

Proszę o poradę, jak należy odmieniać nazwisko Noji.

Pozdrawiam
Beata Rączka

Jak odmieniać nazwisko Ramsay?

Z góry dziękuję

D.

Ad. do porady https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Aksel;13513.html

A jak będzie z odmianą imienia psa? Ma na imię Axel od nazwy piruetu/skoku w łyżwiarstwie figurowym, nie od imienia mężczyzny. Czy zatem wołam Aksla, czy też Aksela? Mówię o Akslu czy Akselu? To samo dotyczy imienia psa: Kapsel — nie ma Kapsla czy Kapsela?

Z góry dziękuję za odpowiedź

Ewelina Likowicz

Dlaczego pilot (urządzenie) ma niejednoznaczną odmianę w bierniku i dopełniaczu liczby pojedynczej? (Słownik ortograficzny PWN i Słownik poprawnej polszczyzny PWN podają, że: „B.=M. a. D”. Od czego to zależy? Kiedy B.=M., a kiedy B.=D.?).
M. pilot
D. pilota
B. pilot/pilota

Mam pewien problem z odmianą mojego nazwiska w bierniku liczby pojedynczej i mnogiej. Nazwisko Powęska występuje w takiej formie dla kobiety jak i dla mężczyzny(nie: Powęski). Kiedy zapraszam mężczyznę, rozumiem, że prawidłowa forma to np. Jana Powęskę? Natomiast kiedy zapraszam kobietę o tym nazwisku, to jak powinna brzmieć prawidłowa forma: Katarzynę Powęskę czy Powęską?
Tak samo mam problem, jeśli chodzi o małżeństwo o tym nazwisku: Powęsków czy Powęskich? A może obie formy są poprawne?

Moje pytanie dotyczy interpunkcji. Czy w zdaniu: „Jak powiedział amerykański poeta W.D. Snodgrass…” po poeta stawiamy przecinek? Zauważyłam, że w niektórych tekstach w podobnych przypadkach przecinek się stawia, w innych natomiast nie.
Podobny problem mam ze stawianiem przecinka przed imiesłowami zakończonymi na -ąc, -łszy, -wszy. Zgodnie z nową zasadą powinno się zawsze stawiać przecinki, jednak często zauważam (również w dobrych pismach literackich), że są one pomijane. Obawiam się zatem, aby również ich nie nadużywać. Czy mogę prosić o wyjaśnienie, kiedy nie należy stawać przecinków przed imiesłowami?

Zgodnie z podpunktem d) reguły [182] WSO obowiązuje pisownia rozdzielna partykuły nie, gdy występuje ona po przysłówkach bynajmniej i wcale „dla podkreślenia prawdziwości sądu — wbrew przypuszczeniom, że mogłoby być inaczej”. Czy można tę zasadę rozciągnąć na przysłówek zupełnie i pisać np. rzesze zupełnie nie zrzeszonych studentów?

Szanowni Państwo,

dlaczego słowa zakończone na -ca (np. wykonawca, sprzedawca, wykładowca), a także na -sta (np. polonista, aktywista, aferzysta) są rodzaju męskiego skoro to -a na końcu bardziej by wskazywało na rodzaj żeński. Proszę o odpowiedź.

Pozdrawiam

Szanowna Poradnio,
proszę o pomoc w utworzeniu formy dopełniacza od imienia Sadia.

Bardzo dziękuję i pozdrawiam
Ewa