Dzień dobry,

chciałbym zapytać o pochodzenie imienia i nazwiska jednej z najbardziej znanych polskich postaci literackich — Nikodema Dyzmy. Otóż istnieje apokryficzny tekst zwany „Akta Piłata” lub „Ewangelią Nikodema”, w którym pojawia się imię tzw. „dobrego łotra” (skruszonego przestępcy ukrzyżowanego wraz z Chrystusem). Brzmi ono „Dyzma”. Ten fakt brzmi zadziwiająco w kontekście imienia i nazwiska antybohatera z powieści Dołęgi-Mostowicza. Czy autor chciał tak na koniec końców rozgrzeszyć złoczyńcę polskiej polityki, czy to po prostu zbieg okoliczności?

Czy przymiotniki niskoglikemiczny i wysokoglikemiczny, pojawiające się często na stronach internetowych dotyczących żywienia, są poprawne i dozwolone w języku polskim, czy to tylko kalki językowe z angielskiego?

Jak poprawnie odmieniać hiszpańskie imię żeńskie Noa?

Nazwy liter greckich mają różne rodzaje i niektóre są odmienne, a przy wszystkich nazwach liter polskich słowniki podają, że są rodzaju nijakiego i nieodmienne. Choć nie tak do końca – proszę porównać zet w USJP (ndm) i w Wielkim słowniku ortograficznym PWN (zeta, zecie, zetów a. ndm). Stąd moje pytanie ס czy można pisać o esach? Czy można pisać: dwa ery z trzema efami i bez żeta?

Dzień dobry.
Mamy taki problem: w Zielonej Górze jest kino o nazwie Venus. Od wielu lat większość mieszkańców traktuje tę nazwę, jakby była rodzaju męskiego i odmienia: w Wenusie, do Wenusa, za Wenusem itp. Czy wobec tego, że jest tak od ponad trzydziestu lat, można taką odmianę uznać za całkiem dobrą? Podobnie jest z nazwą Caritas. Spotykam często w różnych publikacjach odmianę, jakby to był rodzaj męski, choć często również ta nazwa jest traktowana jako żeńska i nieodmieniana.
Bardzo proszę o pomoc.

W nawiązaniu do odpowiedzi na pytanie o odmianę nazwy BNP Paribas Fortis proszę o informację, dlaczego odmiana nazwy tej marki jest konieczna? Czy użycie formy w mianowniku w przypadku, gdy należałoby odmienić, jest błędem? Czy też ze względu na potrzebę utrwalenia nazwy marki można tej trójczłonowej nazwy nie odmieniać?

Witam.
Problemem jest oinochoe. W większości wydawnictw (w tym PWN) zapisujemy tak właśnie to słowo, jednakże u Podrackiego (Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny) mamy już: ojnoche. Czym się kierują redaktorzy słowników w wyborze takiej bądź innej pisowni – pomijając już intencje konkretnych osób czy wydawnictw?
Dziękuję i pozdrawiam.

Chciałem zapytać, jak wygląda sytuacja odmiany stylizowanych nazw własnych (głównie anglojęzycznych). W sytuacjach, gdy niektóre litery w nazwie są zastępowane symbolami lub cyframi, narzucana jest pisownia samymi wielkimi lub małymi literami itp. Spotkałem się ze stwierdzeniem, że stylizacja przy odmianie powinna zostać usunięta (np. w mianowniku HλLF-LIFE, ale w dopełniaczu powinno być Half-life’a). Czy są jakieś normy, które dyktują, w jaki sposób powinno się odmieniać takie wyrazy?

Witam. Czy w dobie obecnej poprawna jest odmiana szatanu (wszystkie współczesne słowniki notują jedynie szatanowi)? Dodam, że w literaturze polskiej odmiana szatanu występuje chociażby w Kordianie lub Beniowskim J. Słowackiego. Czy ze względu na wytyczne obecnych słowników języka polskiego odmianę szatanu należałoby uznać za niepoprawną, czy jedynie za przestarzałą?
Dziękuję.

Witam!
Uniwersalny PWN podaje dla ouzo: -a, -u, Ms. -nie, PSWP Zgółkowej (Kurpisz) ouzo|ouzon ndm, zresztą wszystkie słowniki prócz Uniwersalnego podają ndm. Z podanej zaś odmiany wynika, że forma z -n- miałaby się pojawić tylko w miejscowniku (no i potencjalnie w wołaczu). No i blm dla napoju alkoholowego? A jeszcze rodzaj, WSWO PWN też podaje mrz (rzeczownik rodzaju męskiego), choć wydaje się, że to to ouzo. Żeby zaś było ciekawiej jeszcze, NSWO Zielonej Sowy notuje tylko: uzo.
Pozdrawiam.