L
-
Guillaume de L'Hôpital (lub Guillaume de L'Hospital), ale: reguła de l’Hospitala (lub: reguła de l’Hôpitala)14.02.201714.02.2017Szanowni Państwo,
chciałem zapytać, jak prawidłowo zapisywać nazwisko Guillame’a de l’Hospitala, od którego pochodzi nazwa znanej w analizie matematycznej reguły de l’Hospitala. W polskich tekstach stosuje się właśnie taką pisownię, natomiast widzę, że we francuskim po de występuje duże L.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik
-
jeszcze o rodzaju rzeczownika26.11.200826.11.2008Szanowna poradnio,
chciałam ponownie zapytać o rodzaj gramatyczny rzeczownika. Jeszcze ze szkoły pamiętam, że określamy go zawsze w mianowniku liczby pojedynczej, bo rzeczownik nie odmienia się przez rodzaje, ale ma rodzaj przypisany. Określanie go w M. l. poj. pozwala uniknąć błędnego przypisania mu w l. mn. rodzaju męskoosobowego, jak to ma miejsce w przypadku przymiotnika (który jednak oczywiście się odmienia). Czy to poprawne rozumowanie? -
kisiel11.12.200611.12.2006Jak powinno odmieniać się w l. poj. wyraz kisiel? A w l. mn. są dwa kiśle czy dwa kisiele? Proszę o odpowiedź.
Pozdrawiam:)
-
kłopoty z bibliografią5.03.20085.03.2008Szanowni Państwo!
Proszę o informację, jaką zasadę opisu należy przyjąć w bibliografii załącznikowej w zapisie nazwiska autorki, która podpisuje swoje publikacje albo jednym nazwiskiem urobionym od nazwiska męża, albo dwuczłonowym nazwiskiem, np. L. Szczerbicka-Ślęk i L. Ślękowa. Czy należy rozróżnić te nazwiska w kolejnych pozycjach bibliografii (zgodnie z zapisem nazwiska w każdej z wymienianych publikacji), czy też wymienić dwuczłonowe nazwisko tylko w 1. pozycji, a w kolejnych wpisać tejże? -
król25.06.200825.06.2008Święto Trzech Króli i Poczet Królów Polski. Wiem, że forma króli w dopełniaczu l.mn. jest wcześniejsza, ale czy mogłabym prosić o dokładniejsze wyjaśnienie tych oboczności?
Miłego dnia! -
mędrały i mendy6.02.20126.02.2012Szanowni Eksperci,
Słownik gwar polskich pod redakcją Jana Karłowicza wymienia słowo męderały jako synonim jąder. Jaka jest jego etymologia?
Z poważaniem,
Piotr
-
Mianowicie a przecinki4.05.20174.05.2017Szanowni Państwo,
chciałbym się dowiedzieć, czy zasadne są oznaczone przecinki w zdaniach:
Mianowicie(,) jeśli k i n należą do L i k jest mniejsze w sensie zwykłym od n, to k jest mniejsze od n w sensie porządku w L.
Mianowicie(,) czasem okazuje się, że szukany obiekt jest właśnie takiej postaci.
W obu przypadkach słowo mianowicie jest oczywiście nawiązaniem do wcześniejszej treści. Wydaje mi się, że przecinki są tu zbyteczne.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik -
Mirella i Mirelka12.11.201112.11.2011Witam.
Moje pytanie dotyczy odmiany, a raczej zdrobnienia imienia Mirella – otóż są dwie formy tego imienia: Mirela i Mirella. Czy forma Mirelka dotyczy obydwu pełnych form (czy wówczas drugie l zamienia się w k), czy też prawidłowa będzie Mirellka? To samo w przypadku Mirelcia czy Mirellcia? Znalazłam używane obydwie formy przy zdrobnieniach, ale która jest prawidłowa?
Pozdrawiam
Anna Podsiad -
można było, można będzie – można jest?21.05.201521.05.2015Szanowni Państwo,
pewien problem nie daje mi spokoju. Dlaczego w języku polskim, używając w czasie teraźniejszym predykatywów typu: trzeba, można, wolno, pomijamy czasownik jest, podczas gdy w czasach przeszłym i przyszłym czasownik w formie osobowej jest obligatoryjny, np. można było, trzeba będzie itd. Czy ma to swoje uzasadnienie? Czy forma złożona w czasie teraźniejszym istniała dawniej? Jeśli tak, dlaczego zanikła? Z tego, co wiem, np. w języku czeskim występuje do dziś.
Z pozdrowieniami
KG -
my z mamą18.02.200718.02.2007Czy poprawna jest forma my z mamą, czy też należy powiedzieć ja z mamą, jeśli chodzi tylko o nas dwie? I co z czasownikiem: l. pojedyncza czy l. mnoga? Może jestem przewrażliwiona, ale w języku, którym teraz się posługuję, my jest błędem i stąd ta niepewność.
