Witam,

jak poprawnie zapisać cudze słowa w powieści w poniższym fragmencie – czy w cudzysłowie, czy od myślników dialogowych, czy też mogą zostać bez niczego?

„Powtarza pytanie: Gdzie to przeczytał? Tego, co mówi, nie ma w podręczniku.

Chłopak zaczyna mówić: To, że nie ma tego w p-p-p…, zacina się

Chłopak wciąż stoi, n-n-nie, nie usiądzie, dobrze wie, że o rewolucji umie na szóstkę z plusem, przytoczył przecież wszystkie najważniejsze wydarzenia i jeśli t-t-trzeba…, tu zacina się”.

Dziękuję

Adam Wolański twierdzi (18.12.), że prawidłowy jest zapis: Drzewa, takie jak sosny i świerki, nie tracą na zimę igliwia.

Nie traktowałabym tej wydzielonej przez niego przecinkami części zdania jako wtrącenia, bo bez niej zdanie traci sens. Część takie jak sosny i świerki określa, o jakie drzewa nam chodzi (iglaste). Według mnie prawidłowy zapis to: Drzewa takie jak sosny i świerki nie tracą na zimę igliwia. Podobnie jak bez przecinka zapiszemy np. dziewczyna taka jak ty.

Ciekawi mnie, jak wymówić wyraz dżdżownica. Ostatnio usłyszałem, jak ktoś (lektor filmu) wymówił ten wyraz, jako [drzdżownica], gdzie "drz" brzmiało, jak w wyrazie "drzwi". Ponieważ nie znalazłem bezpośredniej odpowiedzi w internecie, poszukałem wskazówek w pokrewnych językach.

-w rosyjskim deszcz to dożd

-w bułgarskim - dyżd

-w c-s - dożg

W tych przykładach d i ż to osobne dźwięki rozdzielone smgł., która u nas wypadła. Tak więc czy rozdzielenie między d i ż nie powinno być i u nas zachowane?

„Skrótem wyrażenia pleno titulo jest P.T. Andrzej… Ponoć mądry, ale tego nie wie.”
Dwie kropki (druga zamykająca zdanie), wyglądałyby dziwnie, choć z czasem oko by przywykło…
Redagując, można lub należy takie miejsca zmienić na jednoznaczne. Ale co, jeśli to nie tekst do spr. przed drukiem przez innych, a np. szybki e-mail handlowy? Czy dop. jest kropka po „P.T.”, oznaczająca koniec całego zdania ort., jako wyjątek w takich miejscach? „Profesor to prof. Kowalski: ponoć mądry, ale tego nie wie”.

W ramach reformy pisowni w 1936 r. postanowiono, że wyrazy w rodzaju Maria należy pisać przez i, a nie przez j, jak wcześniej (Marja). Zamiana litery i na j nie objęła wyrazów, w których j występowało po literach po c, s, z – zapewne dlatego, aby ludzie nie czytali zbitek zi, ci oraz si jako [ż], [ć] i [ś]. W wyniku tej decyzji pisownia mniej odzwierciedla język mówiony. Dlaczego w takim razie ją wprowadzono i czy planuje się jej wycofanie?

Jakie jest uzasadnienie zalecenia, aby nie przenosić wyrazu po początkowej sylabie fi- ani przed końcową sylabą -li? (Zob. A. Wolański, Edycja tekstów, s. 25).

Czy skrótu RAF powinno się używać w zdaniu w liczbie mnogiej (RAF zbombardowały jako Królewskie Siły Powietrzne zbombardowały), czy też można napisać RAF zbombardował? Mowa o użyciu zarówno w formie pisemnej, jak i mówionej. Czy można odmieniać skrót RAF (RAF-u, o RAF-ie itd.).
Dziękuję.

Czy zasady interpunkcji określają również odstępy między znakami (spacje)? Interesuje mnie zwłaszcza pisanie inicjałów: zapis K.K. Baczyński (brak odstępu między inicjałami imion, za to odstęp przed nazwiskiem) – to postać określona regułami czy po prostu tak wyszło redaktorom książki? Jeśli nazwisko również chcemy zastąpić inicjałem, to napiszemy K.K.B. (bez odstępów) czy K.K. (odstęp) B.? Czy Julian Tuwim to będzie J. (odstęp) T., a Jan Tadeusz (np. Stanisławski) to J.T. (bez odstępu)?
Serdecznie pozdrawiam,
Jerzy Buczek

Jak poprawnie należy wymawiać słowo volkswagen? Słyszałem już wymowę [wolgzwagen] i nawet [wolzwagen]! Ja natomiast zawsze zastanawiam się, czy wymawiać [folkswagen] czy [folgzwagen].
I jeszcze jedna sprawa, dotycząca wartburga: czy poprawna jest wymowa [warburk]?
Pozdrawiam.

Interesuje mnie znaczenie coraz częściej (i moim zdaniem błędnie) stosowanego idiomu cienka czerwona linia. Obserwuję jego nagminne używanie z czasownikiem przekraczać, co jest zrozumiałe bez czerwonej: przekraczać cienką linię oznacza coś na kształt kropli, która przelewa czarę/przepełnia kielich. Wg mnie cienka czerwona linia to ostatni bastion oporu, ostatnia barykada – wiązać się powinna z heroizmem skutecznego trwania na posterunku.