Pan
-
Panie (były?) prezydencie!6.10.20106.10.2010Szanowni Państwo,
pełnienie urzędu prezydenta w Polsce jest ograniczone w czasie. Mimo to po upływie kadencji zwracamy się do byłych prezydentów per panie prezydencie. Czy poza prezydentem są jeszcze takie stanowiska których zwyczajowo wciąż używamy w tytułowaniu, nawet po upływie kadencji?
Łącząc pozdrowienia
Tomasz Romaniuk -
Byłem wczoraj u Pana, ale go nie było6.10.20116.10.2011Witam,
jestem właśnie na etapie przypominania sobie opowiadań o Sherlocku Holmesie i spotykam się tam często ze zdaniami w stylu: „Byłem wczoraj u Pana, ale go nie było” albo „Wychodząc od Pana, widziałem jego córkę”. Czy takie zdania są poprawne? Czy może po prostu kiedyś się tak mówiło, a z czasem to ewoluowało? Dzisiaj powiedzielibyśmy pewnie: „Byłem wczoraj u Pana, ale Pana nie było” i „Wychodząc od Pana, widziałem Pana córkę”.
Pozdrawiam,
Bartosz Piec -
Szanowny Panie Doktorze 28.02.202028.02.2020Czy, w przypadku listu (pisanego, lub elektronicznego) na uczelni, bardziej elegancka jest forma Szanowny Panie Dr. Inż. Janie Kowalski, czy też raczej samo Szanowny Panie?
Pozdrawiam
-
Szanowny Panie Kowalski!17.09.201117.09.2011Dzień dobry.
Mam pytanie z zakresu grzeczności językowej. Powszechnie wiadomo, że zwracanie się po nazwisku nie jest eleganckie, np. Panie Kowalski. Sugeruje się raczej zwracanie poprzez Szanowny Panie. A co w razie połączenia obu tych konstrukcji, tzn. Szanowny Panie Kowalski? W ten sposób zwrócono się do mnie w korespondencji mailowej, ale forma ta nie wydała mi się ani grzeczna, ani zbytnio udana. Czy mają Państwo podobne odczucia? -
Trzech panów w łódce 23.10.201723.10.2017Szanowni Państwo,
sięgnąłem po raz któryś po cudowną książkę Jerome’a Trzech panów w łódce (nie licząc psa). I nagle mnie tknęło: dlaczego Trzech panów w łódce, a nie Trzej panowie w łódce? Nie widzę żadnego logicznego powodu, aby stosować tu formę dopełniacza – a w mianowniku byłoby właśnie Trzej panowie… (tak samo, jak Trzej muszkieterowie). Czy ta forma ma jakieś uzasadnienie (na przykład – historyczne)?
-
Szanowny Panie Doktorze!23.02.201423.02.2014W ostatnim czasie wystosowałem wiadomość e-mail do wykładowcy akademickiego, który posiada stopień naukowy doktora, rozpoczynając go słowami Szanowny Panie. W odpowiedzi wykładowca poprawił mnie, pisząc Szanowny Panie DOKTORZE. Czy faktycznie pominięcie stopnia naukowego w środowisku akademickim jest uważane za faux pas?
-
Szanowny Panie Dziekanie czy Szanowny Panie Profesorze?3.10.20163.10.2016Szanowni Państwo,
proszę o wskazanie poprawnych form zwrotów w wiadomościach elektronicznych.
do dziekana – Szanowny Panie Dziekanie
do rektora – Szanowny Panie Rektorze
do profesora – Szanowny Panie Profesorze
Powyższe formy są oczywiste, a co w przypadku gdy piszemy do dziekana, ale nie jako do osoby pełniącej funkcję tylko jako do naszego wykładowcy?
-
Ale, panie Ferdku…3.10.20133.10.2013Dzień dobry.
Czy w zdaniach tj. „Ależ panie profesorze”, „Ależ Krzysztofie” po ależ się znaleźć przecinki? -
Do widzenia panu27.10.201027.10.2010Zdarza mi się słyszeć „Dzień dobry panu”, co nie budzi moich wątpliwości, bo można to powitanie rozwinąć do „Życzę panu dobrego dnia”. Podobne myślenie zawodzi jednak w przypadku pożegnania „Do widzenia panu”, które jest dla mnie zupełnie nielogiczne. Czy norma językowa je akceptuje?
-
Czy mogę od pana ogień? 6.05.20196.05.2019Dzień dobry,
bardzo proszę o odpowiedź, dlaczego pytanie Czy mogę od pana ogień? jest „niegramatyczne” (pytanie dotyczy znanej piosenki zespołu Pablopavo i Ludziki: I podchodzi, dziewczyna, i pyta czy Mogę od pana ogień? A ty wiesz, że to niegramatycznie) Czy musi być ognia?
Dziękuję za odpowiedź.
