Czy jeśli względy techniczne nie pozwalają użyć cudzysłowu niemieckiego w przypadku cytatu w cytacie, można wyodrębnić wewnętrzny cytat kursywą? Zastanawiam się też, czy stosuje się w tym wypadku jeszcze jakiś inny sposób wyróżnienia, gdyby brakowało kursywy.
Jeszcze jedno pytanie: jeśli w tekście omawiającym inny tekst często się go cytuje i jako konwencję przyjęto cytowanie za pomocą kursywy, to jak zacytować słowo wyróżnione kursywą w oryginale? Antykwą i w zwykłym cudzysłowie?
Czytelnik

Dzień dobry,
Kolejny raz zamieszczam pytanie o przecinek przed słowem czy. Chodzi o sytuację, w której pierwsze wystąpienie tego słowa wprowadza zdanie podrzędne, a drugie łączy człony tego zdania. Np. „Nie wiem, czy mam tu postawić przecinek(,) czy nie”. W różnych źródłach spotykam się z różnymi wersjami. Na przykład w odpowiedziach Poradni przecinek przed drugim czy występuje, a z kolei profesor Miodek pisze, że tak być nie powinno („Zapytał, czy napije się kawy czy herbaty”). Czy jest to jakoś zróżnicowane (tzn. w pewnych przypadkach stawiamy przecinek, a w innych nie), a może obowiązuje tu dowolność?

Szanowni Państwo,
w pewnej redagowanej i korygowanej przez wiele osób książce przeczytałam: „Czy w nocy jest zimno i czy w pokojach hotelowych jest zimno, czy ciepło?”. Wszystkie znaki na niebie i ziemi mówią mi, że przecinek przed ostatnim czy nie powinien tam być, skoro dwukrotnie występuje ono jako partykuła rozpoczynająca zdanie pytajne, a na końcu jako spójnik. Czy jest jednak możliwe, by znaki na niebie i ziemi wiedziały lepiej niż piątka profesjonalistów?
Z poważaniem
Felicyta

Dzień dobry,
chciałabym się zapytać o partykułę czy. Bardzo często w tekstach używa się jej jako czegoś, co zastępuje chyba spójnik i, np. „W sklepie można było kupić tytoń, kawę, czy też zapałki”, „Do miasta przyjeżdżali przybysze ze Śląska, Mazowsza, czy z Pomorza”. Czy w takiej sytuacji należy postawić przecinek przed czy? Wydaje mi się, że właśnie nie, ale nie jestem pewna.
Z wyrazami szacunku,
M. Danowska

Czym jest i co oznacza cząstka -ć (wolnoć, Tomku albo giezłeczkoć w Trenach Kochanowskiego)? Jak i kiedy się jej używa? Czy można ją dodawać do dowolnego słowa? Czy jej postać zależy od tego, do jakiej głoski jest doklejona (tak jak np. -ż/-że, które zależy od tego, czy wyraz kończy się samogłoską)?

Szanowni Państwo,
bardzo proszę o informację czy nieuprzejme słowo kurde jest partykułą wzmacniającą, czy też wulgaryzmem? Osobiście zakwalifikowałbym to wyrażenie jako wulgarne ale nie mam co do tego pewności.
Zastanawia mnie także pochodzenie tego słowa. Może Państwo wiedzą coś na ten temat?
Z wyrazami szacunku,
Bartłomiej Pukacki, Poznań

Szanowni Państwo,

chciałbym zapytać o rozłączną pisownię wyrażenia "nie wprost". Rozstrzygnięcie słownikowe jest jednoznaczne, jednakże w tekstach matematycznych spotyka się pisownie łączną. Wiem, że pisownia łączna i rozłączna wyrazów z partykułą "nie" jest silnie związana z konwencją. Moje pytanie brzmi: czy niegdyś rozstrzygnięcia kwestii przysłówków niepochodzących od przymiotników były inne, czy jednak dzisiejsza zasada obowiązuje od zawsze?

Z wyrazami szacunku

Czytelnik

Szanowni Państwo,
Proszę o odpowiedź na pytanie o prawidłową pisownię „nie” (łączną czy rozłączną) w wyrażeniach:
trenujący i nie trenujący/nietrenujący
finalista i nie finalista/niefinalista

Dzień dobry!

Jak prawidłowo napisać: odkręcić śrubę o ok. jeden obrót (dwa obroty), czy o ok. jednego obrotu (dwóch obrotów)?

Pozdrawiam

Rajmund

Szanowni Państwo!
Pisownia ono wraz z partykułą że. Skoro w staropolskich tekstach pojawia się onże, to czy w przypadku rodzaju nijakiego można pisać onoże, czy też trzeba pisać ono-że?
Z poważaniem
G. Lewicki