Czy poprawna jest forma pytania: „Jak masz na nazwisko?”. Inny słownik języka polskiego PWN dopuszcza taki zwrot, natomiast prof. A. Markowski uważa go za niepoprawny.
Z poważaniem.
Natalia Celer

Szanowni Państwo. Redaktorzy portali internetowych poświęconych boksowi piszą: waga super lekka, super średnia itd. Czy taką pisownię oddzielną można uznać za poprawną?

Dzień dobry,

chciałam dopytać o pochodzenie nazwy „orszeliny”, z łacińska nazywanej Clethra (jeśli jest ono w ogóle znane; w Słowniku warszawskim w miejscu, gdzie redaktorzy zwykle podają mniej czy bardziej domniemane pochodzenie wyrazu widnieje jedynie znak zapytania).

Dzien dobry Panu!
Jestem uczniem jednego z warszawskich liceów. Wszedłem z jednym z naszych nauczycieli w konflikt w kwestii poprawności pewnego wyrażenia. Nauczyciel ten za najbardziej wiarygodne dla niego źródło informacji dotyczące języka polskiego podał pańskie nazwisko. Zatem, aby rozwiązać nasz spór: czy w zdaniu „Dziś jest piąty luty” poprawna jest forma piąty luty? Czy może brzmieć ona powinna piąty lutego?
Z poważaniem,
Artur Kuzma

Szanowni Państwo,
czy poniższe zdania są poprawnie zbudowane:

1. Cieszy nam duże zainteresowanie czasopismem i stale rosnąca liczba czytelników, świadczące o potrzebie istnienia na rynku takiego magazynu.
2. Przywiązywał dużą wagę do rozwoju wyobraźni i wrażliwości estetycznej dzieci, kształtowanych przez kontakt ze sztuką.
3. Jest to na pewno jedną z zasadniczych przyczyn niepowodzeń.

Z poważaniem
A.K.

Witam,
czy tekst z prędkością 120 km/h należy przeczytać: z prędkością stu dwudziestu kilometrów na godzinę, z prędkością sto dwadzieścia kilometrów na godzinę?
Pozdrawiam
Radek Soska

W moim mieście (Wronkach) reklamuje się gimnazjum, które wymienia m.in. takie priorytety jak:
- wszechstronność kształcenia i oferty zajęć edukacyjnych,
- wychowanie młodych ludzi.
Pomijając pytanie, czy wszechstronność kształcenia może być priorytetem w szkolnictwie, chciałbym się dowiedzieć, czy błędem jest w ogóle mówienie o priorytetach. Inaczej – czy priorytet może być tylko jeden?

Znalazłem zdanie: „Użytkownik (…) przemieszcza się po stronach programu w wybranej przez niego kolejności”. Czy nie powinno się użyć tu zaimka siebie? Zajrzałem do NSPP. Nie daje on jednoznacznej odpowiedzi. Znalazłem tam dwa przykłady: „Oskarżony przedstawił kłamliwą, wygodną dla siebie (nie: dla niego) wersję wydarzeń”, „Usłyszał bardzo pochlebną dla siebie (lub: dla niego) opinię”.
Autorzy podają różne rozwiązania. Czy cytowane zdanie jest poprawne? Czy reguły proponowane przez słownik są spójne?

Jak należy prawidłowo zapisać składnik w przepisie: „250 g filetów z dorsza” czy „250 g filetu z dorsza”?

W Wielkim słowniku ortograficznym PWN (w artykułach hasłowych: Miłosna, sędzia, sieć) znalazłem następujące zapisy skrótów przypadków: CMs., DB., MD. Tego rodzaju zapisy występują także w Wielkim słowniku poprawnej polszczyzny PWN, np. DCMs., NMs. Dlaczego wyżej wymienione skróty nie zostały rozdzielone przecinkami, a kropka zamyka tylko ostatni z nich?